Share
De realiteit kan niet worden geschilderd; het is onmogelijk. Onze hersens zijn echter gemakkelijk voor de gek te houden - als iets bepaalde kenmerken van het echte ding laat zien, dan zien we het als de echt ding. We zijn ons meestal niet bewust, totdat we foto's tegenkomen die optische illusies presenteren. Alleen dan voelen we ons voor de gek gehouden, maar de waarheid is dat we de hele tijd voor de gek gehouden worden.
Dit is geen kubus. Een kubus is een driedimensionale vorm en kan worden gedraaid om andere weergaven te presenteren. Wat je ziet, zijn platte lijnen gemaakt van lichte stippen op je scherm. De visuele informatie die je ontvangt als je dit bekijkt, is vergelijkbaar met informatie afkomstig van een kubus die je in een bepaalde weergave ziet, dus je brein veronderstelt dit is een kubus. Wat interessanter is, is dat deze informatie niet eens volledig accuraat hoeft te zijn:
Je kunt een kubus in veel weergaven zien, maar dit is niet een van hen. Een kubus ziet er gewoon nooit zo uit! Maar deze lijnen lijken sterk genoeg op wat je brein verwacht van een kubus te krijgen, dus je ziet een kubus.
Tekenen en schilderen zijn de kunst van illusie. We tekenen of schilderen geen paard - we creëren iets dat visuele signalen genereert die vergelijkbaar zijn met degene die onze hersenen van een paard zouden verwachten. Om een groot realistisch kunstenaar te worden, moet je begrijpen hoe het werkt, en optische illusies zijn een perfect materiaal om van te leren. Op deze manier kun je de kracht van illusie gebruiken in plaats van er per ongeluk tegen te werken.
Dus, wat kunnen we leren van optische illusies?
Om ons te helpen overleven, moeten onze hersenen zeer efficiënt zijn in wat het doet. Hij kan niet wachten om 100% informatie te krijgen - meestal verzamelt hij snel een paar feiten en vult de hiaten aan met aannames, waardoor hij de meeste tijd krijgt voor onze reactie. Dat is waarom we iets kunnen opmerken nadat we slechts een percentage informatie hebben gekregen, maar het betekent ook dat we gemakkelijk kunnen worden misleid:
Kenizsa's Triangle: de witte driehoek wordt gecreëerd door je hersenen. Je ziet zijn contouren, ook al zijn er geen!
Er is geen cirkel op deze fotoDit mechanisme is de reden waarom tekenen zo eenvoudig is, op het meest basale niveau. Je tekent een lijn, het herinnert je aan iets, en dan voeg je een nieuwe regel toe om deze indruk opvallender te maken. U hoeft niets te leren om een eenvoudige weergave van een echt object te maken - als u het kunt herkennen, weten uw hersenen wat er moet worden getekend. Je moet het gewoon raden!
Het miauwt niet, het heeft geen poten, je kunt het niet aaien of voeden ... Toch noem je het een kat!
Wanneer stopt het om een leeuw te zijn? (Afbeelding van Leren tekenen: vierde fase, stijl)Wanneer u een woord op het puntje van uw tong hebt, kunt u het niet hardop zeggen, maar als u het leest, weet u dat u het bedoelt. Onze visie maakt gebruik van hetzelfde mechanisme. Als je wilt raden wat je moet tekenen, moet je het tekenen om te zien of je gelijk hebt. Als het verkeerd is, moet je helemaal opnieuw beginnen, maar vaak zie je je fouten pas als je halverwege bent.
Om vruchteloos werk te vermijden, gebruik de autocomplete functie van je hersenen. Trek geen volledige lijnen - creëer een illusie van hen door puntjes te tekenen op cruciale plaatsen. Ten eerste zijn ze eenvoudig te tekenen en ten tweede kun je hun positie gemakkelijk herstellen als je ziet dat ze de verkeerde soort lijn vormen. Het is ook zo veel gemakkelijker om een lijn te tekenen als je beide uiteinden ziet!
U kunt dit mechanisme toepassen op het hele proces van het tekenen van een object: begin met algemene lijnen en ga vervolgens naar meer specifieke lijnen. Op deze manier creëer je stappen voor jezelf, in plaats van te proberen over een gat te springen.
Laten we zeggen dat je deze kat wilt tekenen. Begin niet aan de ogen of poten - dit zijn details. Begin groot, bijvoorbeeld door het gebied te definiëren waar de romp met stippen zal zijn. Dots laten je het gebied zien, ook al is er nog geen outline.
Afbeelding: Animal ReikiVerbind de stippen door eenvoudig over de lijn te trekken die u al ziet, ook al is deze er niet. Zodra je een deel hebt getekend, gebruik je het als een referentiepunt. Voeg meer punten toe.
Teken een lijn nadat je het hebt gezien, en niet andersomVerbind de stippen of gebruik ze als een ander referentiepunt. Ga dan meer en meer in details.
Eindelijk, wanneer het lichaam is geschetst, kunt u de details tekenen. Nogmaals, dit hoeven niet alle details te zijn! De autocomplete-functie werkt ook hier, dus mensen zullen zien wat niet is getekend op basis van wat is geweest.
Dit soort tekeningen gebruikt visuele aanwijzingen als een ondersteuning en dit maakt het proces nauwkeuriger. Wat meer is, als je de schets niet leuk vindt, kun je binnen een paar minuten een nieuwe maken. Als je het op de klassieke manier gedaan hebt (details eerst), zou je veel tijd moeten besteden aan tekenen zonder enige garantie dat het er uiteindelijk goed uit zal zien.
Licht is alles wat we kunnen zien. Onze hersenen krijgen veel informatie van licht dat door een object wordt gereflecteerd, maar de belangrijkste informatie is de hoeveelheid van dat licht, die verwijst naar de vorm van het object.
Klinkt dit ingewikkeld? Kijk maar naar deze foto. Dit zijn beide platte vormen - je kunt ze niet roteren. Echter, de rechter aan de rechterkant ziet eruit alsof je zou kunnen.
Het is hetzelfde met deze vormen. Ze zijn allebei plat en ze zijn allebei gemaakt van dezelfde lijnen. Toch ziet degene aan de rechterkant eruit alsof je het in je hand zou kunnen houden.
Dit komt omdat je hersenen hebben geleerd om de vorm van een object te lezen door de verstoring van de lichtstralen op het oppervlak te analyseren. Deze informatie wordt u aangeboden in de vorm van verschillende grijstinten. Het kan worden vereenvoudigd om:
Het betekent dat als je eenmaal weet waar de lichtbron is, de locatie van al het andere dienovereenkomstig kan worden berekend. Het betekent ook dat de helderheid van elk oppervlak van de scène allemaal nauw met elkaar verbonden zijn. Dit leidde tot twee belangrijke conclusies voor ons:
We weten allemaal, intuïtief, dat verschillende grijstinten nodig zijn om een 3D-effect te creëren, maar nogmaals, we moeten het schilderen om te zien of we het goed hebben geraden. Dit kan resulteren in een volledig gearceerde, maar nog steeds vlakke verflaag. Om dit te voorkomen, moeten we volgens dit en de voorgaande mechanismen van visie werken.
Als je iets schildert, stel je dan voor dat je het echt beeldhouwt. Stel je een groot stuk klei of een steen voor, de meest gegeneraliseerde vorm van wat je wilt creëren. Stel vervolgens je lichtbron in en stel dat grote blok in de schaduw. Als je klaar bent, maak je dat blok iets specifieker en pas je de verlichting daarop aan. Doe het herhaaldelijk, stap voor stap, totdat er geen details meer zijn om toe te voegen.
Als je meer wilt weten over hoe licht en schaduw van invloed zijn op wat we zien, ga dan naar Verbeter je illustraties door licht en schaduw te leren zien.
Met deze methode kun je een schilderij maken dat door je hersenen wordt gelezen als een 3D-scène.Dit is een zeer populaire vorm van optische illusie. De vierkanten in het midden hebben dezelfde helderheid, maar ze zien er zeker niet zo uit. Je zou kunnen zweren dat degene aan de linkerkant veel donkerder is. En weet je wat? Je hebt gelijk!
Natuurlijk zenden beide vierkanten dezelfde hoeveelheid licht naar onze ogen, maar de waargenomen waarde is anders. En we geven niet om de specifieke hoeveelheid licht - het is perceptie dat interesseert ons!
Als u naar een scène kijkt, zoekt uw brein naar de helderste en de donkerste schaduw. Ze worden gebruikt om het contrast te creëren. En het doet er niet toe dat wit de helderste tint is, of dat zwart de donkerste tint is die we kennen - als ze niet in de scène zijn, worden sommige andere tinten de uitersten.
Als je beide toonregelingen vergelijkt, zul je merken dat dezelfde grijstint de donkerste tint in de ene scène is en de helderste tint in de andere. Geen wonder dat we ze anders waarnemen! Ze hebben gewoon een andere rol in hun schema's.
Deze kennis is erg belangrijk bij het schilderen, omdat je hiermee een goed contrast kunt bereiken. Het contrast wordt gemeten in de hoeveelheid verschillende tinten tussen beide uitersten. Als het contrast is laag, het betekent niet dat je scène geen zwart en wit heeft - het betekent dat het weinig verschillende tinten heeft.
Kijk maar: deze foto had een schijnbaar laag contrast, dus het is opgelost in Photoshop. Beide uitersten zijn omgezet in respectievelijk zwart en wit, maar het heeft de foto niet goed geholpen. Het contrast werd ook hoog-de tinten zijn te onderscheiden.
1-contrast te laag; 2 gebalanceerd contrast; 3-contrast te hoogOm een uitgebalanceerd contrast te bereiken, hoeft u geen zwart en wit te gebruiken.
U hoeft slechts twee regels te onthouden:
Hoeveel is "veel"? Het hangt af van het resultaat dat u wilt behalen. In cartoons bijvoorbeeld, kunnen er drie net genoeg zijn.
Een automatische aanpassing van het contrast creëert geen onderscheidende tinten, en maakt de extremen ook niet minder prominent.Deze illusie is zo voor de hand liggend dat we er zelfs niets vreemds aan merken. Maar kijk: de vormen aan de linkerkant zien eruit als één enkele vorm, terwijl we aan de rechterkant twee vormen kunnen zien. Hoe gebeurt het?
Natuurlijk is het de kwestie van contrast. Ons brein gebruikt contrast - het verschil in helderheid - om randen van de objecten te analyseren. Deze randen kunnen vervolgens worden omgezet in lijnen:
Dus dit is waar lijnen vandaan komen! Waarom is het zo interessant? De meesten van ons beginnen onze artistieke reis met een potlood, een gereedschap om lijnen te maken. We trekken lijnen die logisch zijn voor ons zonder te vragen waarom zij doen.
Als je zo'n soort artiest bent en je krijgt een digitale tablet, is je eerste impuls om schilderijen te maken door je tekeningen in te kleuren. Je merkt dat andere kunstenaars op de een of andere manier zonder lijnen schilderen, maar als je lijnen uit je kunstwerken probeert te verwijderen, zien ze er slecht uit. Waarom?
Het is omdat ons brein lijnen ziet in de juiste contrastveranderingen. Als u het lijnwerk wilt verwijderen, moet u eerst de arcering tekenen die de lijnen heeft gemaakt. Een lijnloos kunstwerk heeft nog steeds lijnen, de lijnen die door contrast zijn gemaakt.
Contract heeft veel meer impact dan lijnenDe les die hieruit moet worden getrokken, ligt voor de hand. Als je iets wilt schilderen, moet contrast het eerste zijn waar je aan moet denken. Geen kleuren, geen details, maar de contrasterende helderheid van verschillende elementen in de scène. Gebruik zowel schaduwwerking als de lokale helderheid van de elementen om dit doel te bereiken. U kunt hier leren hoe u een schilderij kunt maken op basis van lijntekeningen: De grondbeginselen van het kleuren en arcering van lijntekeningen in Adobe Photoshop.
Als u de impact van het contrast in uw scène wilt controleren voordat u er tijd aan besteedt, kunt u miniaturen gebruiken. Dit zijn kleine schetsen die alleen uit vormen bestaan, zonder enige details. Ze moeten eruit zien als het uiteindelijke kunstwerk dat op grote afstand wordt waargenomen of met je ogen samengeknepen. Omdat ze zo eenvoudig zijn, kun je er veel van schilderen en verder gaan met de meest veelbelovende versie.
U kunt hier meer over miniaturen lezen: Digital Painting 101: Thumbnail Drawing for Beginners.
U kunt miniaturen gebruiken om compositie en kleuren te testenNog iets: je kunt niet iets zonder achtergrond schilderen. Of het neutraal grijs of wit is, het is altijd een schaduw die een deel van de scène voor je hersenen wordt. Negeer het niet, of het kan tegen u worden gebruikt!
Deze twee paarse vierkanten hebben exact dezelfde tint, verzadiging en helderheid. Toch zien ze er heel anders uit voor onze ogen.
Deze illusie bewijst dat kleur wordt gecreëerd door je hersenenDit gaat niet alleen over helderheid-kleuren kunnen tint en verzadiging veranderen, afhankelijk van hun buren! Waarom? In de echte wereld worden kleuren beïnvloed door lichtomstandigheden, dus zie je vaak hetzelfde object anders gekleurd. Dat verschil is niet willekeurig: kleuren in de schaduw lijken bijvoorbeeld donkerder.
Maar kleuren moeten informatie voor ons zijn en het is nutteloos als het voortdurend verandert. Je hersenen passen zich dus aan aan verschillende lichtomstandigheden en laten je geloven dat je steeds dezelfde kleur ziet.
Maar om dit te laten werken, moeten de wijzigingen consistent zijn. Je brein analyseert ze als volgt: kleuren worden donkerder = kleuren zijn in de schaduw = haal de duisternis eruit om de originele kleuren weer te geven. Daarom ziet het paarse vierkant er aan de kant van de "schaduw" helderder uit. Als een object in de schaduw zo helder is als een object in het licht, moet dit betekenen dat het zou zijn helderder in het licht.
Je hersenen weten dat dit niet dezelfde kleuren kunnen zijn!Wat betekent het voor ons? We moeten begrijpen dat kleuren niet afzonderlijk bestaan, elk afzonderlijk. Zelfs als u een rode stip op een witte achtergrond schildert, ontstaat er een visuele relatie tussen rood en wit. En we zien die relatie, geen aparte kleuren.
Dit is het probleem. Zodra u de kleur van de achtergrond hebt gekozen, heeft deze invloed op elke andere kleur. Je kunt niet zomaar een kleur nemen met een bepaalde tint, verzadiging en helderheid, omdat de werkelijke look afhangt van de omgeving. We willen een zekere verschijning van een kleur, maar we zijn alleen met zekerheid over eigenschappen die verschillende resultaten geven!
In de bovenstaande illustratie zien de kleuren aan de "schaduwzijde" bijvoorbeeld alleen helder omdat ze allemaal even donker zijn. Wanneer ze buiten op een witte achtergrond worden geplaatst, worden ze zo donker dat je ze nauwelijks kunt herkennen. Dezelfde kleur, # 333300 ("donkergeel"), wordt als twee verschillende waargenomen.
Dus hoe kun je kleuren beheren, als je ze niet echt kunt zien totdat ze allemaal in beeld zijn? Er zijn veel methoden, waarvan de efficiëntie afhangt van je favoriete schildertechniek.
Als u uw schilderijen in grijstinten wilt beginnen, is de beste manier om de waarde (relatieve helderheid) van kleuren te gebruiken zonder rekening te houden met hun tint en verzadiging. Ze kunnen later worden toegevoegd met behulp van een laag erin Kleur Mengmodus, en als het contrast goed is, ziet elke kleur er goed uit.
Je kunt meer leren over waarde in mijn tutorial. The Secret to Realistic Painting: hoe waarde te beheersen. En als je de echte kracht van de Blend-modi van Photoshop wilt ontdekken, probeer dan een van onze cursussen:
Als u een traditionelere artiest bent en u kleuren vanaf het begin wilt gebruiken, is het misschien handig om eerst een kleurenschema te plannen. U kunt hiervoor miniatuurafbeeldingen gebruiken - schets uw idee eenvoudig in een klein formaat en pas de kleuren meteen aan. Gebruik lokale kleuren, d.w.z. "kleuren op een bewolkte dag", met het potentieel om nog helderder te zijn.
Met thumbnails kunt u de relatie tussen alle kleuren in de scène bekijken voordat u met het eigenlijke werk begint. Op deze manier maakt u een kleurenschema met een percentage van elke kleur in de illustratie.
Een ander ding om te overwegen is dat elk materiaal een bepaalde kleur heeft die is bereikt bij een perfecte belichting. "Groen" gras en een "groen" monster zijn misschien niet 100% groen in perfect licht - ze hebben allemaal hun eigen limieten. Dit is een andere reden om te voorkomen dat naar een kleur wordt gekeken, omdat een bepaalde combinatie van HSB-natuurlijke kleuren zelden 100% "mondiaal" is Helderheid, zelfs als ze "lokaal", 100% helder zijn:
Als het u verwarrend lijkt, kunt u mijn artikel Kleurbeginselen: arcering proberen.
De 100% helderheid van een oppervlak heeft mogelijk niets met 100% te maken HelderheidDit schaakbordpatroon ziet eruit alsof het heuvels en valleien bedekt. Maar dat is het niet, het is net zo plat als elk ander patroon op je scherm.
Afbeelding: Zwart-wit vliegtuigOns brein vertrouwt sterk op de vervormingen gemaakt door perspectief, en een patroon wordt uitzonderlijk sterk beïnvloed door het perspectief. Vergelijk gewoon een gewone vloer met een betegelde vloer! Patronen zijn zo krachtig dat ze de vorm kunnen definiëren zonder contouren of zelfs licht en schaduw.
Hoe deze kennis te gebruiken? Ten eerste, laat het niet plat wanneer je een patroon gebruikt. Het maakt het allemaal nog erger! Stel het in op het formulier dat je kijkers wilt laten zien, en je zult enorm worden beloond.
Patronen kunnen alles zijn wat reproduceerbaar is: schubben, vacht, kledingvlekken, vuil ... Pas ze aan op het oppervlak waarop ze zijn geplaatst, wanneer u ze gebruikt. Zorg dat ze ook in de schaduw passen. Een willekeurig, halfbakken patroon doet meer kwaad dan goed!
In Photoshop kunt u een van deze hulpmiddelen gebruiken om de patronen aan te passen:
Houd er ook rekening mee dat het in de meeste gevallen nodig is om een paar patroonlagen te gebruiken voor afzonderlijke lichaamsdelen. Ontwijk het niet! Gebruik een Laagmasker om de naden te verbergen (je kunt leren over laagmaskers in deze korte tutorial: Snelle tip: laagmasker versus het gummetje in Adobe Photoshop).
Ten tweede wordt vorm onthuld door ook herhalende lijnen. Bijvoorbeeld, hier ziet je brein een cilinder, ook al is het maar een reeks bochten.
Dergelijke rondingen zijn erg krachtig. Als je er een stuk lijntekst mee maakt, kun je het formulier volledig zien, zodat er niets te raden is.
Zo'n "draadframe" van lijnen die worden beïnvloed door perspectief kan vervolgens worden gebruikt voor het schatten van de richting van de vacht, en het maakt ook de schaduw duidelijk zichtbaar.
Als je wilt leren hoe je zo'n draadframe kunt maken, kijk dan eens naar Think With Forms, Not Lines: Take Your Drawing to the Next Level.
Het menselijk brein is een fascinerende structuur, maar het is niet onberispelijk. Het helpt ons om te overleven in onze realiteit, maar het bereikt het vaak door te raden en te schatten. Dat is eigenlijk goed voor ons, anders zouden we niets realistisch kunnen tekenen of schilderen!
Je hebt geleerd wat optische illusies ons vertellen over de manier waarop ons brein werkt. Nu kun je je kennis gebruiken om het voor de gek te houden door te denken dat het naar echte dingen kijkt, zelfs wanneer ze alleen getekend of geverfd zijn. Of het nu gaat om tekenen, schaduwen of kleuren, elke techniek kan worden verbeterd door de regels van onze visie te volgen.
Maar het goede nieuws is dat onze hersenen zo makkelijk voor de gek zijn dat je veel fouten kunt maken zonder enige duidelijkheid te verliezen. Dat is waarom we zoveel meer of minder realistische stijlen hebben! Duw jezelf niet om fotorealisme te bereiken - het is helemaal niet nodig. Er zijn ontelbare manieren om de realiteit te beschrijven, dus zoek die van jezelf!
Accentsconagua