Share
Ben je het beu om dezelfde oude akkoordprogressies in je composities te gebruiken? Een uitstekende manier om uw creaties te verfraaien, zou zijn om vertrouwd te raken met het concept van modale uitwisseling, ook bekend als modale mix.
Simpel gezegd, modale uitwisseling is de gewoonte om akkoorden tijdelijk te lenen van een parallelle tonaliteit / modaliteit zonder de gevestigde sleutel te verlaten. Deze techniek bestaat al eeuwen en is goed ingeburgerd in de meeste genres, waaronder rock, pop, jazz en klassieke muziek.
De kans is groot dat je al een vorm van modale uitwisseling hebt gebruikt, zonder het zelf te beseffen. De Natural Minor-sleutel vertrouwt bijvoorbeeld inherent op modale uitwisseling om een sterke dominante cadans te creëren.
Voordat we ingaan op het onderwerp modale uitwisseling, wil ik graag een paar opmerkingen maken over de eeuwenoude angst bij sommige muzikanten dat te veel theorie hen op de een of andere manier minder creatief maakt. Na dit artikel te hebben geschreven, ben ik het niet eens met zo'n houding.
In de beste werelden zou alle muziek gewoon zichzelf schrijven. De componist zou een complete compositie met melodie, harmonieën en akkoordprogressie in zijn hoofd kunnen horen en zijn enige taak zou zijn om het op papier op te schrijven of op te nemen. Hoewel dit misschien geldt voor sommige gelukkigen, zoals Mozart, zullen de meesten van ons dit zelden ervaren.
Vaker wel dan niet, hebben we de neiging vast te lopen of problemen te krijgen bij het componeren. Dit is wanneer het hebben van een solide basis in de muziektheorie echt van pas komt. Het zal veel van het giswerk uit de vergelijking halen en je in staat stellen om te blijven componeren, zelfs als je die kosmische verbinding niet hebt en dingen gewoon "uit je gieten". Meer theoretische kennis zal gelijk zijn aan meer mogelijke oplossingen en manieren om creatief te zijn. Kunnen blijven schrijven ongeacht wat een onschatbare vaardigheid is voor de professionele componist.
Eerste dingen eerst. Zoals eerder gezegd betekent modale uitwisseling akkoorden lenen van een parallelle tonaliteit, dus laten we beginnen met het uitzoeken wat een parallelle tonaliteit is.
Ik wil dit vooral duidelijk maken, omdat de termen relatieve en parallelle tonaliteit contrasterende betekenissen hebben in verschillende delen van de wereld. Wanneer ik naar parallel verwijs, dan bedoel ik toonaarden / modaliteiten van elke gegeven kwaliteit die dezelfde wortel delen. Relatieve toonsoorten zouden dezelfde reeks tonen delen, maar met elke tonaliteit die naar een andere wortel neigt.
Een voorbeeld van parallelle toonaarden is C Major en C Natural Minor. Relatieve toonaarden zijn zoiets als C Major en A Natural Minor, die de exacte set tonen delen. Ervan uitgaande dat alle muziek in een grote of kleine tonaliteit / modaliteit is, geeft dit ons vier mogelijke scenario's voor modale uitwisseling:
De meest gebruikelijke manier om een belangrijke toonaard te verfraaien is om akkoorden te lenen van een soort parallelle minor. Luister naar de twee vergelijkbare akkoordprogressies in G Major hieronder uitgeschreven.
De eerste progressie gebruikt alleen diatonische akkoorden, wat betekent dat alle akkoorden zijn afgeleid van één schaal. In dit geval is het de G Major (Ionische) schaal. Er is niets mis met deze akkoorden. Een goede melodie, akkoordinversies en orkestratie zouden het deel van een groot deuntje kunnen maken. Op een harmonisch niveau is het echter vrij saai en klinkt het een beetje te voorspelbaar.
Het tweede voorbeeld is identiek aan het eerste, met uitzondering van een C-7 (IV-7) die Cmaj7 (IVmaj7) vervangt in maat drie. Dit akkoord verandert de algehele toonaard van de akkoordprogressie niet, maar het brengt wel een verandering van karakter en extra interesse in de derde balk. Ik geloof dat dit soort verandering, hoe subtiel het ook mag lijken, op een bepaald niveau zal worden opgemerkt, zelfs door de meest nonchalante non-musician luisteraar.
Dus waar ter wereld kwam dat IV-7 akkoord in maat drie? Aangezien we geen melodie hebben om rekening mee te houden, hoeven we ons alleen zorgen te maken over de akkoordtonen van C-7 die vreemd zijn aan de sleutel waarin we ons bevinden.
Bb en Eb van C-7 maken geen deel uit van G Major en dit onthult dat het modale uitwisselingsakkoord moet zijn geleend van een soort parallelle G-schaal met een b3 en een b6 schaalgraad. Hieronder is een diagram van de parallelle functies van alle 7 modi van de maatsoort.
Dit is een uitstekende plaats om te zoeken naar een bron voor ons IV-7 akkoord. Uit deze lijst kunnen we drie verschillende theoretische bronnen vinden die een IV-7 akkoord bevatten. Parallel Phrygisch, Eolisch en Lokriaan eindigen allemaal met een IV-7 akkoord wanneer geharmoniseerd in derden.
Dus hoe kiest u uw bronschaal en waarom maakt het uit? Uiteindelijk is dit een persoonlijke creatieve keuze, maar het is gebruikelijk om de parallelle schaal te kiezen die het grootste aantal algemene tonen heeft met de bestaande sleutel. Laten we de drie keuzes opschrijven en onderzoeken hoeveel noten ze gemeen hebben met G Major (Ionian).
Natural Minor (Aeolian) heeft vier gemeenschappelijke noten, Phrygian heeft er drie en Lokrian heeft er maar twee. Onze eerste keuze zou daarom Natural Minor zijn, maar alle drie zijn theoretisch mogelijk en zouden de akkoordschaal en beschikbare spanningen voor het IV-7 akkoord beïnvloeden. Als we ons houden aan G Natural Minor als onze bron, dan is dit gelijk aan een C Dorian akkoordschaal met spanningen 9, 11 en 13 beschikbaar via de IV-7.
Dit wikkelt deel één van mijn serie over modale uitwisseling. Probeer de volgende keer te experimenteren met de akkoorden uit het schema van de 7 geharmoniseerde modi. Dit is een uitgebreide lijst die u genoeg mogelijkheden geeft om nieuwe en interessante kleuren te creëren bij het componeren.
Houd er rekening mee dat modale wisselakkoorden op verschillende manieren kunnen worden gebruikt. Ze kunnen hun diatonische tegenhanger vervangen, niet-diatonische melodieën harmoniseren, fungeren als spilakkoorden voor modulatie, of dienen als een koppeling tussen twee diatonische akkoorden.
Tot slot volgen hier een aantal algemene richtlijnen om in gedachten te houden bij het gebruik van modale uitwisseling:
Accentsconagua