Share
Imagery is krachtig. Negentig procent van alle informatie die in onze hersenen komt, is visueel. Daarom besteden onze hersenen meer energie aan het verwerken van visuele informatie dan informatie uit alle andere zintuigen gecombineerd. Het is daarom geen verrassing dat we visuele informatie veel sneller verwerken dan tekst.
Valse beelden kunnen krachtig misleidend zijn. We groeien op in de verwachting dat wat we zien waar is. Dus, als wat we zien nep is, ontwikkelen we valse afspraken. Modellen die zijn gefotoshopt om dunner en aantrekkelijker te zijn, hebben onrealistische normen voor schoonheid gesteld. En soms kopen we alleen producten om te ontdekken wat we hebben gekocht, is niet wat we hebben gezien.
Sommige beeldmanipulatie is klein en misleidt ons op onbelangrijke manieren. In feite maken we routinematig aanpassingen aan een foto terwijl we deze voorbereiden op publicatie of afdrukken. We passen kleur, contrast en witbalans aan om te corrigeren voor apparatuur tekortkomingen en om visueel opnieuw te creëren wat we hebben gezien en ervaren toen we de foto namen.
We verwijderen ook regelmatig onvolkomenheden in een foto of minimaliseren deze. Wanneer we om ons heen kijken naar mensen in het echte leven, wordt wat we zien beïnvloed door de beweging om ons heen en in de gezichten van mensen. Onze focus wordt ook beïnvloed door onze veranderende visuele aandacht. We zien geen details zo veel als we omgevingen, gezichten en uitdrukkingen zien. Een stilstaande foto biedt ons die afleiding niet, zodat onze ogen stofvlekken, onvolkomenheden en onvolkomenheden opmerken die we anders misschien niet zouden hebben opgemerkt. Subtiel retoucheren vermindert die afleidingen en benadert ons uiterlijk in de echte wereld.
Sommige beeldmanipulatie is radicaal, gedaan voor artistiek of commercieel effect. De manipulatie is duidelijk, creatief en prachtig gedaan. Deze kunstenaars na de productie worden algemeen beschouwd en gerespecteerd. Christophe Gilbert is een van mijn favorieten. Hij is vooral bekend om zijn vermogen om verf en water te manipuleren, maar ik hou van Gilbert voor zijn humor. Hij is begrijpelijkerwijs veelgevraagd in de reclamebranche.
Sommige beeldmanipulatie verandert ons begrip van actuele gebeurtenissen en verandert onze perceptie van geschiedenis. Joseph Stalin, de dictator van de Sovjet-Unie, ontwikkelde bijvoorbeeld een reputatie voor het veranderen van foto's om mensen te verwijderen die zijn vijanden waren geworden. Op de onderstaande foto is Nikolai Yezhov zichtbaar aan de zijde van Stalin op de originele foto (rechts). Nadat Jezhov uit de gunst viel bij Stalin, werd Jehovov verwijderd van de foto (links) en van de Russische geschiedenis.
Origineel: David King Collection, Londen, Engeland. Geproduceerd door The New York Times in "Week in Review: een korte geschiedenis van Photo Fakery" (2009).In 1950, op het hoogtepunt van een verkiezingscampagne, werden twee foto's samengesteld om een Amerikaanse senator (aan de rechterkant) in gesprek te plaatsen met een leider van de Amerikaanse Communistische Partij (aan de linkerkant). Gezien de anticommunistische stemming in de Verenigde Staten in de jaren 1950, is het waarschijnlijk dat de nepfoto heeft bijgedragen aan de verkiezingsnederlaag van de senator.
Foto's verzameld en gereproduceerd door Fourandsix. Gebruikt met toestemming.Omdat beeldmanipulatie zulke verstrekkende gevolgen kan hebben, zijn de regels voor beeldmanipulatie in de journalistiek fel. Het volgende voorbeeld van regels in de fotojournalistiek is van de New York Times:
Afbeeldingen op onze pagina's, op papier of op het web, die de werkelijkheid weergeven, moeten op elke manier echt zijn. Er mogen geen personen of objecten worden toegevoegd, herschikt, omgekeerd, vervormd of verwijderd uit een scène (behalve de herkende praktijk van bijsnijden om buitenste delen van buitenaf weg te laten).
Toch zijn sommige fotojournalisten in de verleiding om hun beelden te faken. In 2003 werd Brian Walski, een bekende en gerespecteerde journalist voor de Los Angeles Times, ontslagen na het indienen van een compositie van twee foto's gemaakt in Irak. Een medewerker van een krant merkte op dat sommige Iraakse burgers op de achtergrond twee keer verschenen, wat de aanwijzing gaf dat de uiteindelijke foto een composiet was. Walski erkende zijn redactie en gaf toe dat hij een beoordelingsfout had gemaakt die hij zelf niet kon verklaren. Hij accepteerde de verantwoordelijkheid voor zijn acties en het daaropvolgende schieten.
Originele foto's: Brian Walski voor de Los Angeles Times. Gereproduceerd door Frank Van Riper, "De waarheid manipuleren, geloofwaardigheid verliezen", The Washington Post (2003). In 2010 diskwalificeerde World Press Photo de foto van Stepan Rudik nadat hij hoorde dat de fotograaf de punt van een boot van de achtergrond had verwijderd. De boot heeft niets toegevoegd aan de foto en het verwijderen ervan heeft het verhaal niet veranderd. Echter, World Press Photo heeft de regel strikt toegepast dat "de inhoud van de afbeelding niet mag worden gewijzigd".
Originele foto's: Stepan Rudik. Op verzoek van de fotograaf door Michael Zhang gereproduceerd: "World Press Photo diskwalificeert winnaar", PetaPixel (2010). Annotatie toegevoegd.Helaas wordt een radicale beeldmanipulatie uitgevoerd met de bedoeling om te bedriegen en zelfs te profiteren van dat bedrog. De praktijk is wijdverspreid in sociale media en lokt miljoenen volgers ertoe om valse foto's te bekijken en ongewild te delen. Eén Twitter-feed heeft bijna een miljoen volgers en genereert naar schatting tienduizenden dollars per maand aan advertentie-inkomsten. Dit account deelt, net als zoveel anderen, niet-geciteerde afbeeldingen en afbeeldingen die zijn nagebootst, door onjuiste of misleidende bijschriften toe te voegen aan historische foto's of door het beeld opzettelijk en op grote schaal te manipuleren.
De praktijk van het delen van gestolen en vervalste afbeeldingen is nu zo wijdverbreid dat individuen socialemedia-accounts lanceren die zijn bedoeld om de overtreders "uit te dagen". Paulo Ordoveza is een van deze kampioenen, die het Twitter-account @PicPedant uitvoert. Ordoveza besteedt honderden uren aan het gebruik van internetbronnen om de herkomst van foto's te onderzoeken, de oorspronkelijke maker van niet-geclassificeerde foto's te identificeren en de manipulaties in nepbeelden bloot te leggen. Antiviral is een van meerdere vergelijkbare feeds voor sociale media.
Het authentiek verifiëren en certificeren van foto's is big business in de foto-industrie, met name voor fotojournalisten, mediabewerkers, wedstrijdrechters, politiediensten en rechtbanken. Online en aangepaste services analyseren de metadata van een afbeelding, met behulp van complexe en geëvolueerde algoritmen om wijzigingen te detecteren. Pixels kunnen ook worden toegewezen en filters kunnen worden toegepast op afbeeldingen om wijzigingen te onthullen. Een andere methode die bekend staat als "JPG-spookdetectie" analyseert een bestand om te zien of de afbeelding meerdere keren is opgeslagen met verschillende kwaliteitsinstellingen - een teken dat de afbeelding waarschijnlijk is gemanipuleerd.
Dit type beeldforensisch onderzoek is waardevol en heeft zijn plaats, maar het is niet praktisch of betaalbaar om de honderden afbeeldingen te beoordelen die u waarschijnlijk over een week of maand op sociale media, in portefeuilles of gewoon in het algemeen verspreid op internet zult zien. U kunt echter uw ogen trainen om beeldmanipulaties te detecteren. Dit soort bewustwordingstraining maakt je ook een betere fotograaf.
Begin met een aantal van de volgende technieken om uw bewustwordingscursus te beginnen.
Neem een mentale stap terug en bekijk het beeld als geheel. Kan de scène in de afbeelding echt zijn gebeurd zoals deze wordt getoond? Lijkt er iets aan de afbeelding te spectaculair om geloofwaardig te zijn? Als de scène niet plausibel lijkt of het beeld gewoon te fabelachtig is, is het beeld waarschijnlijk vervalst.
Time magazine kreeg veel kritiek omdat het een traan toevoegde aan de foto van Ronald Reagan voor hun cover van maart 2007. Time verdedigde hun actie als een 'conceptuele cover', waarbij zowel de fotograaf als de illustrator zijn gecrediteerd in de inhoudsopgave. (Bron: Tijd.)Bekijk het perspectief en de verhoudingen in de afbeelding terwijl u de afbeelding breed bekijkt. Lijkt het perspectief realistisch, of verschuift het perspectief ergens in het beeld? Als dit het geval is, is het waarschijnlijk dat het beeld een samenstelling is van twee of meer afbeeldingen vanuit verschillende hoeken. Variaties in perspectief, lenslengte en scherptediepte zullen ook een verschil laten zien als ze niet vakkundig worden aangepast.
Overweeg ook of de verschillende componenten van het beeld in verhouding lijken te zijn met elkaar. Is het hoofd van een persoon bijvoorbeeld te groot voor hun lichaam of zijn hun voeten te klein voor hun lengte? Lijkt meubels te groot of zijn ramen te klein? Elke onregelmatigheid in verhouding is een aanwijzing die manipulatie suggereert.
De tv-gids werd geschrapt toen ze het hoofd van Oprah Winfrey op het lichaam van Ann-Margret plaatsten voor deze cover van 1989. Niet alleen is het hoofd van Oprah verhoudingsgewijs te groot voor het lichaam, ook de verlichting is inconsistent. De verlichting op Oprah's gezicht is van de voorkant en van haar rechterkant; echter, te oordelen naar de hoogtepunten op de linkerschouder, is de verlichting op het lichaam van links en van achteren. (TV-gids omslag van "Cover Archive", TV Guide Magazine. Foto van Ann-Margret uit The Neal Peters Collection.)Onregelmatigheden in de verlichting of verschillen zijn gemakkelijke aanwijzingen als u weet waar u op moet letten. Begin met het volgen van het spoor van licht uit de bron in het beeld en bepaal of de hooglichten en schaduwen in de juiste richting bewegen. Licht dat van de linkerkant van een afbeelding komt, maakt bijvoorbeeld schaduwen die naar rechts vallen. Alle schaduwen, zelfs die onder neuzen en ogen, moeten in dezelfde richting vallen. Reflecties, zoals schaduwen, moeten in dezelfde richting vallen.
Hoogtepunten moeten op het pad van het licht zijn of op een reflecterend oppervlak dat door het licht wordt geraakt. Beoordeel ook de hoogtepunten voor realisme. Zijn ze een beetje te fel of misschien is er een te veel?
Schaduwen en reflecties moeten ook realistisch zijn wat betreft locatie, grootte en diepte. Een sterke lichtbron van bovenaf creëert bijvoorbeeld een diepe schaduw onder het onderwerp. Een studiolicht in een softbox dat voor een onderwerp op een hoek van 45 graden wordt geplaatst, produceert een kleine, zachte schaduw achter het onderwerp aan de kant tegenover het licht. Een gebrek aan schaduwen kan ook een aanwijzing zijn dat de verlichting in het beeld is gemanipuleerd.
Texturen, patronen en objecten herhalen elkaar zelden, vooral niet in de natuur. Texturen die bijna identiek lijken of zich vreemd herhalen - bijvoorbeeld een donker grasveld dat steeds weer verschijnt - zijn aanwijzingen dat een afbeelding is gewijzigd. Evenzo, als een hond drie identieke plekken heeft of als een wolk in een stapel verdacht veel op elkaar lijkt, is de kans groot dat de afbeelding is gemanipuleerd. Gedubbelde bomen, takken, struiken of bloemen zijn ook tekenen van beeldmanipulatie. Een snelle manier om deze herhalingen te vinden, is door je ogen te kruisen terwijl je naar de afbeelding kijkt, zodat duplicaten meer opvallen.
U kunt ook beeldmanipulatie detecteren door te zoeken naar onregelmatigheden in texturen en patronen veroorzaakt door de fysica van fotografie. Texturen krijgen bijvoorbeeld nog meer een organisch of onregelmatig uiterlijk op foto's omdat licht schaduwen en diepte creëert, die worden verbeterd wanneer ze worden gecomprimeerd tot een tweedimensionaal beeld. Patronen moeten convergerende of bredere lijnen hebben, afhankelijk van het perspectief in het beeld en de gebruikte lenslengte. Als deze fotografische veranderingen afwezig of inconsistent zijn, is het beeld waarschijnlijk op de een of andere manier gemanipuleerd.
Onregelmatige of onderbroken lijnen in patronen onthullen ook bewijs van beeldmanipulatie. Het is een lastige taak om patronen uit te lijnen en perspectief te houden bij het klonen of compositeren. Subtiele veranderingen langs de randen en lijnen van het patroon, onregelmatige of afgebroken randen of kleine richtingsveranderingen in lijnen zijn allemaal tekenen van beeldmanipulatie. Beeldmanipulatie kan ook resulteren in krommingen of golven in lijnen of onregelmatige veranderingen in curven.
Het selecteren van objecten in een afbeelding is een veeleisende taak. Er zijn volumes geschreven die verschillende methoden beschrijven voor het maken van schone selecties. Kijk goed naar de beste bewerkte afbeelding en je zult waarschijnlijk randen, onregelmatigheden of halo's tegenkomen. Afhankelijk van hoe goed een afbeelding is gewijzigd, kan een stuk achtergrond zelfs meekleven wanneer een object is gekopieerd en geplakt in dezelfde of een andere afbeelding.
Randen en secties die zijn gemanipuleerd, kunnen ook subtiel overbelicht lijken. Als alternatief kunnen randen die zijn gemanipuleerd te veel verschillen van de achtergrond, soms lijkt het alsof het object op een laag zit - op de achtergrond rustend in plaats van geïntegreerd met de achtergrond. Een gebrek aan schaduw rond de randen van objecten is een andere indicatie dat een afbeelding is gemanipuleerd.
Maar nog een aanwijzing dat een beeld zwaar is gemanipuleerd, is het verschijnen van cirkelvormige patronen in grote delen van een afbeelding. De cirkelvormige patronen worden vaak veroorzaakt door de ronde vorm van digitale gereedschappen die worden gebruikt voor beeldmanipulatie. Circulaire patronen in een lucht, weg of muur zijn bijvoorbeeld vaak een teken van klonen of genezing.
Het is standaard om portretten te retoucheren, meestal met als doel de beste eigenschappen van het onderwerp te verbeteren en het slechtst te minimaliseren. In mode- en tijdschriftfotografie worden portretten - en zelfs hele lichamen - routinematig geretoucheerd, opnieuw gevormd, afgevlakt en gepolijst. Omdat we deze manipulaties zo vaak zien, zijn we ze gaan accepteren als normaal of op zijn minst niet ongebruikelijk.
Gesprekken over de ethiek van het manipuleren van lichamen in afbeeldingen zijn uitgebreid. Het gaat verder dan dit artikel om dieper op dit onderwerp in te gaan. Met aandacht en oefening kunt u echter beginnen onderscheid te maken tussen retoucheren en zwaardere manipulatie.
GQ kwam in 2003 onder vuur te liggen toen Kate Winslet publiekelijk protesteerde dat de manipulatie van haar afbeelding voor de cover overdreven was. Winslet, bekend om het verdedigen van de natuurlijke vorm en rondingen van een vrouw, beweerde dat GQ de grootte van haar benen met ongeveer een derde had verminderd. Het protest van Winslet hielp het gesprek over 'gemanipuleerde schoonheid' te bevorderen (GQ-cover van The GQ Cover Portfolio.) Begin te zoeken naar bewijs van uitgebreide beeldmanipulatie in een portret door de huidskleur te onderzoeken. Huidskleur die zeer consistent, gepolijst of te perfect van kleur lijkt, suggereert dat de afbeelding is bewerkt. Huidskleur kan er ook een beetje uitzien als deze is gemanipuleerd - misschien te gebruind, te mooi of te roze.
Kijk bij het beoordelen van een portret voor manipulatie ook naar huid met zeer weinig textuur, te weinig rimpels (zelfs kinderen hebben een paar "crinkle lines" naast lachende ogen) en weinig variatie in kleur en toon. Wazige randen - rond de kaaklijn bijvoorbeeld - zijn een ander teken van beeldmanipulatie. Beoordeel ook de schaduwen op het gezicht van een onderwerp: zijn ze realistisch en proportioneel gezien de lichtbron en de gezichtsvorm van de persoon?
Ogen en tanden bieden aanvullende aanwijzingen voor manipulatie. Alle ogen hebben kleine aderen en bijna alle ogen en tanden hebben onregelmatige oppervlakken. Ogen en tanden die te wit zijn of subtiele variaties in toon missen, zijn waarschijnlijk gemanipuleerd. Hooglichten in de ogen moeten uit dezelfde richting komen en het aantal hoogtepunten moet overeenkomen met het aantal lichtbronnen op de foto. Oogkleur die te helder of te perfect uniform is, is een andere indicatie voor manipulatie.
Nadat u een afbeelding in detail hebt bekeken, kunt u een stap achteruit doen om nog eens lang te kijken, dit keer om de kleur en toon te beoordelen. Tonen tonen meestal subtiele gradaties en veranderen als ze van donker naar licht gaan. De kleurbalans moet consistent zijn als de lichtbron uniform is. Een voorwerp met een koele kleurbalans in het midden van een foto met een warme balans is bijvoorbeeld waarschijnlijk een toevoeging van een andere foto. Veranderingen in saturatie of onrealistische verzadiging zijn twee meer aanwijzingen voor manipulatie.
Het beoordelen van kleuren in de schaduw kan je ook veel vertellen over een afbeelding. De kleuren in de schaduwen moeten overeenkomen met de kleuren in de hooglichten. Kleuren in de schaduw zullen zeker donkerder zijn, maar moeten een coherente witte balans en toon vertonen. Kleuren in de schaduw moeten ook enigszins onverzadigd lijken.
Als u het digitale bestand van een afbeelding beoordeelt, probeert u de algehele verzadiging van de afbeelding te verbeteren. Tonale en kleurverschillen in de foto zullen gemakkelijker te detecteren zijn. Variaties in kleurruis zullen ook duidelijker worden.
Het is gemakkelijk, verleidelijk en soms gerechtvaardigd om een foto te manipuleren om een perfect beeld te krijgen. Vaak kunnen zorgvuldige verwerking en een paar bijstellingen een middelmatig beeld in iets bijzonders veranderen. Andere tijden, uitgebreid retoucheren en veranderingen kunnen resulteren in een artistieke foto die niet zozeer de werkelijkheid weerspiegelt als het is bedoeld om een emotie of boodschap over te brengen. Soms kan het manipuleren van een afbeelding echter leiden tot oneerlijkheid op basis van een opzettelijke bedoeling om te misleiden. Als u weet waar u op moet letten om te bepalen of een afbeelding is gemanipuleerd, bereidt u zich beiden voor als een kijker om een afbeelding en als fotograaf goed te evalueren, om uw eigen bewerkingstechnieken te verbeteren.
Accentsconagua