Share
Vijf jaar geleden wed ik dat je je digitale afbeeldingen anders beheerde dan je nu bent. Misschien gebruikte u Aperture en gebruikt u nu Adobe Lightroom. Mogelijk zat u op een Windows-computer en gebruikt u nu een Mac. Toen was je hoofdcamera een DSLR en nu gebruik je een iPhone om de meeste van je afbeeldingen vast te leggen.
Het gaat erom dat onze apps en tools naar keuze voortdurend evolueren. Of het nu gaat om een nieuw besturingssysteem of gewoon om een nieuw stuk software voor het beheren van uw afbeeldingen, technologie is een steeds veranderend paradigma. Eén constante is de noodzaak om onze digitale afbeeldingen te bewaren en te catalogiseren. In dit artikel zal ik bespreken hoe een verzameling afbeeldingen kan worden gemaakt die voor meerdere toepassingen kunnen worden gebruikt en die zich kunnen voorbereiden op de toekomst.
We zullen kijken naar vier belangrijke aspecten om te overwegen:
Mijn fotobewerkingstraject begon al in 2008 met Adobe Lightroom 2. We zijn nu op versie 6 van de applicatie en hoewel een groot deel van de interface niet is veranderd, blijft de kern van de app evolueren. Mijn nieuwe afbeeldingen zullen zeker niet werken in Lightroom 2, en het toekomstbestendig maken van uw afbeeldingenbibliotheek is waar dit artikel over gaat.Een belangrijk onderdeel van het vermijden van platformvergrendeling is om uw foto's op een manier te organiseren die werkt met elke app die u gebruikt. Het probleem is dat sommige applicaties onze afbeeldingen graag "bezitten" en ze niet gemakkelijk kunnen verplaatsen.
In Apple Photos verplaatst u afbeeldingen in uw bibliotheek naar de diepten van een bibliotheekbestand dat niet kan worden verkend. Met Adobe Lightroom kunnen we afbeeldingen ordenen met een catalogussysteem dat organisatiegegevens opslaat, maar het hoeft niet noodzakelijk onze afbeeldingen te ordenen. Google's Picasa heeft een bestandsbrowser om op je computer te zoeken. Ons doel is om afbeeldingen te organiseren op een manier die werkt met elk platform.
Onlangs nam ik de tijd om mijn eigen fotobibliotheek te organiseren. Mijn afbeeldingen waren een woestenij geworden van verzamelde foto's, bezaaid met lukrake mappen. In werkelijkheid kon ik de beelden die ik zocht nooit vinden. Om georganiseerd te worden, moest ik een ontwikkelen consistent, herhaalbaarmanier om afbeeldingen te sorteren.
De beste manier om dit te doen is met een naamgevingsschema dat de opnamedatum omvat en een kort sleutelwoord dat de afbeeldingen beschrijft. Mijn voorgestelde naamgevingsschema is:
JJJJ-MM-DD Sleutelwoord (voorbeeld: 2015-11-04 Boston Trip)
Wanneer ik foto's maak, download ik ze allemaal naar een nieuwe map op basis van de opnamedatum en voeg ik een kort zoekwoord toe aan het einde. Daarna zal ik ze in een jaarfolder plaatsen om de dingen netjes en opgeruimd te houden.
Nu ik mijn organisatieproject heb voltooid, worden mijn afbeeldingen gesorteerd op een manier die logisch is. Ik heb een map "jaar" en elke dag een opname krijgt een eigen map. Ik kan gemakkelijk bepalen wat er in een map zit, gewoon door te bladeren op mijn Mac.Dit is een organisatiestructuur die met vrijwel elke toepassing werkt. Of ik nu in een Lightroom-catalogus werk met meer dan 10.000 afbeeldingen of gewoon op mijn Mac in Finder doorzoek, ik weet precies wat er in de map staat. Ik kan nieuwe applicaties uitproberen zonder mijn afbeeldingen naar een nieuw catalogussysteem of database te hoeven omzetten.
Toen ik voor het eerst foto's begon, kocht ik een gloednieuwe DSLR, de Nikon D60. Dit was niet lang nadat de camera voor het eerst in de verkoop ging in het begin van 2008. Ik ontving het, nam een paar foto's mee en ging opgewonden terug naar mijn computer om mijn werk te bekijken.
Tot mijn grote schrik kreeg ik een foutmelding in Adobe Photoshop dat mijn afbeeldingen niet eens compatibel waren. Ik moest wachten op de bijbehorende Adobe Camera RAW-update om mijn bestanden te openen!
Als je deze ervaring eerder hebt gehad, weet je hoe frustrerend het is om te proberen rond te werken. Wat nog belangrijker is, het illustreert een belangrijke pijler van platformagnostiek: hoe kunnen we ervoor zorgen dat onze afbeeldingen in de toekomst nog steeds worden geopend?
Dit is onze ergste nachtmerrie in een digitale workflow: "De bestanden lijken niet-ondersteund of beschadigd." In dit geval wordt het bestand niet ondersteund. Mijn versie van Lightroom werkte niet met een nieuwere camera. Wanneer we proberen onze beeldbibliotheken toekomstbestendig te maken, moeten we er rekening mee houden dat de indelingen niet voor altijd zijn.Velen van ons zijn vastbesloten om te fotograferen in RAW vanwege de kracht die het mogelijk maakt in de digitale donkere kamer. Helaas is RAW gedeponeerd en varieert het van de ene camerafabrikant tot de andere - vandaar de noodzaak om applicaties bij te werken die RAW-bestanden verwerken telkens wanneer een nieuwe camera wordt uitgebracht. Softwareontwikkelaars zijn afhankelijk van de medewerking van de cameramaker om ervoor te zorgen dat hun toepassingen werken met de nieuwste bestanden.
Dit is geen recept voor succes op lange termijn. Het is zorgwekkend om te bedenken dat uw software uw RAW-bestanden mogelijk niet ondersteunt. Het lijkt moeilijk voorstelbaar, maar het is niet buiten het bereik van mogelijkheden.
Wat kunnen we doen om ervoor te zorgen dat we onze afbeeldingen altijd kunnen openen? Een idee is om open formaten te omarmen waar mogelijk. Voor digitale afbeeldingen is een optie om uw afbeeldingen te converteren naar het Digital Negative (DNG) -formaat, een open indeling die is ontwikkeld door Adobe. Met behulp van de gratis DNG-converter van Adobe (Windows, Mac) kunt u uw RAW-afbeeldingen meenemen en deze naar dit open formaat converteren. Omdat dit een open indeling is, zal het in theorie generaties overstijgen, omdat veel softwareontwikkelaars software kunnen maken die DNG's opent.
De Adobe DNG Converter is een gratis applicatie die je RAW-afbeeldingen meeneemt en converteert naar Adobe's open digitale beeldformaat, DNG. Digital Negative is echter niet zonder critici. Sommige fotografen merken op dat de afbeelding nog steeds wordt geconverteerd, en in dat conversieproces past de software zijn interpretatie van het bestand grotendeels toe op dezelfde manier als Adobe Camera Raw. Het succes van DNG is ook afhankelijk van de voortdurende ondersteuning door Adobe van het formaat, dat nooit zeker is.
Buiten DNG kan het moeilijk zijn om een bulletproof bestandsformaat te bepalen. Je zou de winst van het RAW-formaat kunnen opgeven en opnames maken in JPEG, wat zeker nog zal bestaan in de nabije toekomst. U kunt ook originele afbeeldingen behouden en JPEG-kopieën van de voltooide afbeelding opslaan, waar we in de volgende sectie meer over zullen praten.
Een belangrijk onderdeel van de digitale workflow is het corrigeren van onze afbeeldingen om een afgewerkt product te maken. Het is echt een genot om een foto te maken en deze volledig te benutten. Voor goed activabeheer willen we die aanpassingen in de toekomst kunnen aanpassen.
Ik doe het grootste deel van mijn werk in Adobe Lightroom. Als u Lightroom niet kent, gebruikt het een catalogussysteem om de bewerkingen op te slaan die we op onze afbeeldingen toepassen. Maar de bewerkingen worden niet toegepast op het originele afbeeldingsbestand; in plaats daarvan worden ze opgeslagen in de Lightroom-catalogus. Totdat we op "exporteren" drukken, leeft die bewerking alleen in de catalogus.
Bewerkers zoals Lightroom slaan onze correctiegegevens op in een eigen catalogus of database die alleen met die toepassing kan worden gebruikt. We passen onze bewerkingen toe in de toepassing, maar deze verlaat de toepassing pas als we een voltooide afbeelding hebben geëxporteerd. Het probleem is dat onze bewerkingen zijn opgesloten in één indeling die niet met elke toepassing werkt.Het probleem is hier heel eenvoudig te herkennen: onze bewerkingen behoren tot de Lightroom-catalogus, een bestand dat niet werkt met een andere toepassing. Wat gebeurt er als we niet langer een editor als Lightroom willen gebruiken die onze bewerkingen 'bezit'? De realiteit is dat veel fotohulpmiddelen dit type opstelling gebruiken; de bewerkingen zijn alleen zichtbaar in de applicatie tot we exporteren.
Er zijn echt twee manieren om een bewerking te behouden:
XMP (Extensible Metadata Platform)is nog een ander Adobe-bestandsformaat dat ernaar streeft om afbeeldingen draagbaar te maken en in veel verschillende toepassingen te gebruiken. In tegenstelling tot DNG, vervangt XMP echter niet het originele bestand. In plaats daarvan zit het naast elkaar; het wordt vaak een "zijspan" -bestand genoemd. Als u in een XMP-bestand kijkt, is dit gewoon een tekstbestand met bewerkingsinstructies die in veel toepassingen kunnen worden gebruikt. Deze wiki heeft een geweldige lijst met applicaties die werken met XMP.
Hoewel ik vaak gebruik maak van Lightroom, bouw ik ook XMP-zijspanbestanden, zodat mijn bewerkingen ook in andere toepassingen kunnen worden gebruikt. Schakel de optie in het deelvenster Catalogusinstellingen> Metagegevens in zodat de bewerkingen altijd op twee manieren worden opgeslagen: in de catalogus en in het XMP zijspanbestand.Als u bijvoorbeeld XMP-bestanden in Lightroom wilt maken, hoeft u deze alleen in te schakelen. In de Catalogusinstellingen opties, toegang metadata en vink het vakje aan dat is gelabeld Wijzigingen automatisch in metagegevens schrijven. Zodra u dit doet, kunt u uw afbeeldingen openen met bijvoorbeeld Photoshop en ziet u dezelfde look die op uw afbeelding is toegepast.
Wanneer we het hebben over XMP-bestanden, worden ze vaak "zijspan" -bestanden genoemd. Dit komt omdat er een is gemaakt voor elke afbeelding in uw verzameling en deze staat naast die afbeeldingen met dezelfde bestandsnaam (en aan het einde XMP-extensie). Wanneer u een van deze afbeeldingen in een toepassing zoals Photoshop opent, controleert de app naar een XMP-bestand en laadt de aanpassingen automatisch mee.Metadata is de verborgen tekst in onze bestanden waarin informatie over onze afbeeldingen wordt opgeslagen. Sommige metagegevens worden toegevoegd door de camera en bevatten velden zoals de opnametijd en sluitertijd die worden gebruikt om de foto te maken. Andere metadata worden later toegevoegd in het bewerkingsproces, zoals onze sterbeoordelingen of zoekwoorden.
Het goede nieuws is dat met camera-toegevoegde metadata de bruikbare gegevens al direct in het bestand zijn ingebouwd. Elke toepassing moet in staat zijn om te lezen van of te schrijven naar die standaardvelden, zodat u zich nooit zorgen hoeft te maken over de gevaren van lock-in.
Andere metadata, zoals de zoekwoorden die u op uw afbeelding hebt toegepast, worden niet opgeslagen in het beeldbestand.In plaats daarvan worden ze meestal opgeslagen in een toepassingsdatabase (zoals de Adobe Lightroom-catalogus of de Apple Photos Library). Dat betekent echter niet dat we ze niet elders kunnen gebruiken.
Dit is een andere situatie waarin XMP-bestanden fantastisch zijn. Als onze applicatie het opslaan van metadata in XMP-bestanden ondersteunt, kunnen we deze optie inschakelen en sleutelwoorden opslaan in deze nuttige zijspanbestanden. Dit betekent dat we zoekwoorden in één applicatie kunnen toevoegen, de app in zijspanbestanden kunnen opslaan en beschikbaar kunnen maken in andere applicaties.
Die zijspanbestanden zijn echter geen complete oplossing. Helaas bieden sommige applicaties metadata-functies zoals kleurlabels die gewoon niet compatibel zijn met de XMP-standaard. Elke toepassing zorgt voor een zekere mate van lock-in; we kunnen alleen proberen dat effect te verminderen.
Het is helemaal in orde om bewerkingsplatforms te hebben die de voorkeur hebben, dat doe ik zeker! Platform agnostisch zijn, betekent bedachtzaam zijn dat software altijd verandert en we willen de barrières voor het schakelen tussen apps wegnemen.
De strategieën in dit artikel zijn bedoeld om u te helpen bij het verwijderen van de wrijving door het gebruik van veel verschillende stukjes software en om eenvoudig te schakelen wanneer u dat wilt. Overweeg de vier pijlers van het voorkomen van lock-in-organisatie, formaat, correcties en metadata - en je zult altijd in staat zijn om je afbeeldingen naar elk platform te brengen dat je wilt.
Om te blijven leren, raad ik ten zeerste aan om verder te lezen over het idee van The Digital Pipeline, het idee om afbeeldingen van import tot archief heel zorgvuldig te beheren. Ook is de Envato Tuts + sectie over Digital Asset Management een complete opleiding voor het verzorgen van uw digitale afbeeldingen. Eindelijk, wil je misschien mijn artikel lezen, Hoe Asset Management Software te kiezen,om een deel van de software te onderzoeken voor het beheren van uw afbeeldingen.
Hoe ziet uw workflow eruit? Ben je afhankelijk van één enkele applicatie voor al je behoeften, of splits je je workflow tussen meerdere? Tot slot, wat doet u om ervoor te zorgen dat al uw eieren niet in één mand zitten? Ik zou graag meer willen weten over hoe de Envato Tuts + -lezers hun afbeeldingen beheren, dus laat het me weten in de reacties.
Accentsconagua