Een van de belangrijkste stappen die u moet ondernemen wanneer u voor het eerst een digitale camera aanschaft, is enige tijd besteden aan het instellen en aanpassen aan uw individuele behoeften. Voor nachtfotografie is dat niet anders.
De camera moet worden afgesteld om je slaagkansen te maximaliseren, en in dit artikel geef ik enkele instellingsopties die specifiek zijn bedoeld om nachtfotografen te helpen hun potentieel te benutten.
Gewapend met die kennis kun je meteen een aantal van de vele instellingen op je camera aanpassen. Dit bespaart u tijd, minimaliseert de kans op fouten en helpt u bij het stroomlijnen van uw workflows.
Als u eerder een digitale camera had gehad, zou u bekend moeten zijn met de interface en menusystemen die worden gebruikt om deze wonderen van moderne technologie te beheersen.
Als dat niet het geval is, zou u wat tijd moeten besteden aan het lezen van uw handleiding om vertrouwd te raken met sommige van de jargon, conventies en concepten die worden gebruikt bij het navigeren door de grafische gebruikersinterface van de camera en hardwarebesturingen..
Het menusysteem op een moderne digitale SLR kan behoorlijk ontmoedigend zijn, met verschillende opties voor elke denkbare parameter. Maakt u zich geen zorgen, u zult waarschijnlijk nooit 90% van deze opties gebruiken en de meeste moeten toch worden overgelaten aan de standaardinstellingen.
Dingen simpel houden moet je mantra zijn!
De eerste stap bij het instellen van een digitale camera wanneer u hem voor het eerst inschakelt, is door de juiste datum, tijd en locatie in te voeren. Deze informatie, samen met vele andere camera-parameters, is ingebed in de EXIF-metadata van uw digitale camerabestanden.
Het is daarom erg belangrijk om ervoor te zorgen dat deze informatie correct is en correct wordt ingevoerd om te helpen bij het beheren van alle foto's in uw archief. Nadat uw foto's zijn overgebracht van uw camera naar een computersysteem, kunnen deze metadata u helpen uw foto's een naam te geven.
Ik neem het cameramodel, de datum en het originele bestandstype op in de kenmerken van mijn bestandsnaamgeving. Omdat ik het jaar eerst, maand tweede en dag drie plaats, worden alle bestanden in chronologische volgorde weergegeven.
Alleen al door naar een bestandsnaam te kijken, kan ik snel zien met welke camera de foto is genomen, wanneer deze is genomen en het oorspronkelijke bestandstype waarin de foto is gemaakt.Ik neem ook een copyrightbericht op samen met mijn naam en e-mailadres in de EXIF-gegevens op mijn foto's. Dit zorgt ervoor dat uw naam en contactgegevens toegankelijk zijn voor iedereen die een van uw afbeeldingen wenst te kopen of te gebruiken en duidelijk identificeert dat het bestand van u is.
Hier ziet u een voorbeeld van een deel van de informatie die is opgeslagen in digitale camerabestanden. Dit omvat informatie over belichting, meetmodi, gebruikte lenzen en andere nuttige gegevens.U moet de geheugenkaarten van uw camera altijd formatteren voordat u foto's maakt, en ik doe dit telkens wanneer ik aan een nieuwe opname begin. Zorg ervoor dat u dit in uw camera doet in plaats van op een computer, tablet of ander apparaat, want dit zorgt voor gegevensintegriteit en helpt fouten voorkomen bij het opslaan van afbeeldingen op de kaart. Voorzichtigheid in deze stap is nodig! Zorg ervoor dat u alle foto's of digitale bestanden die al op de kaart aanwezig zijn, hebt gearchiveerd, omdat bij het formatteren alle eerder opgeslagen gegevens, die voor altijd verloren zijn gegaan, worden gewist.
Zodra u deze eerste stappen hebt voltooid, is het tijd om de camera in te stellen om foto's te maken.
U moet een aantal beslissingen nemen over hoe u dit wilt doen op basis van overwegingen zoals het onderwerptype, postproductiewerkstromen en andere specifieke criteria die u belangrijk vindt. Voor nachtfotografen beschouw ik het volgende als de meest gebruikte en belangrijke instellingen om de controle over te nemen.
Met het belichtingsmenu of de modusknop op uw camera kunt u de belichtingsinstellingen regelen. De belichtingsmodi worden over het algemeen aangeduid met de letters M, A, S en P, die staan voor Manual, Aperture priority, Shutter priority en Programmamodi.
De belichtingsstandknop op een Nikon D7100 die de belichtingsstanden M, A, S en P duidelijk laat zien.Je bestuurt de belichting op een van de volgende drie manieren: door het diafragma van je lens aan te passen, de sluitertijd te wijzigen of een ISO-waarde in te stellen in de camera.
Nadat ik eerder volledig handmatige filmcamera's heb gebruikt, behandel ik mijn digitale SLR op vrijwel dezelfde manier en gebruik ik gewoonlijk de handmatige belichtingsmodus om de hoeveelheid licht die de camera binnenkomt te regelen. Handmatige belichtingsmodus geeft u volledige controle over alle drie belichtingsparameters.
Af en toe zal ik ook de diafragmaprioriteit gebruiken voor bepaalde nachtfotografie-scenario's. Dit betekent dat je de lens op een specifieke diafragma-instelling zoals f8 instelt, en de camera zal de sluitertijd aanpassen zodat je de juiste belichting krijgt.
Sluiterprioriteit en programmamodus zijn niet echt geschikt voor deze specifieke stijl van fotografie, dus ik gebruik ze zelden of nooit.
Ik zal in meer detail ingaan op het handmatig besturen van een digitale spiegelreflexcamera in een volgende les, omdat ik vind dat dit de beste manier is om een camera in te stellen voor onderwerpen uit de nachtfotografie.
Vanwege de mix van lichtbronnen die aanwezig is in veel onderwerpen voor nachtfotografie, is het het beste om rauw te schieten. Dit heeft verschillende voordelen ...
Raw-opnamen geven je de ultieme controle over het uiterlijk van je afbeeldingen. Wanneer het tijd is om uw foto's te verwerken, zorgen onbewerkte bestanden voor grote veranderingen in de witbalans en kleurinstellingen.
Als u opnamen maakt met de indeling jpeg of tiff, wordt de kleur hoofdzakelijk "ingebrand" in het bestand en zijn deze bestandsindelingen veel minder flexibel als het gaat om het verwerken van kleuren.
Raw-bestanden hebben ook een dynamischer bereik dan jpeg-bestanden en gebruiken maximaal 16 bits aan gegevens voor elk van de rode, groene en blauwe kleurkanalen. Dankzij deze hoge bitdiepte kan de camera beter beelden vastleggen in omgevingen met zeer hoog contrast waarbij het verschil tussen schaduwen en hooglichten extreem is.
Jpeg-bestanden gebruiken slechts acht bits gegevens voor elk van de rode, groene en blauwe kleurkanalen, wat overeenkomt met ongeveer zeventien miljoen verschillende kleuren. Dat lijkt veel, maar zelfs met dit aantal beschikbare kleuren kun je nog steeds strepen en andere artefacten krijgen, die de beeldkwaliteit negatief beïnvloeden.
Jpeg-afbeeldingen hebben het voordeel van een kleinere bestandsgrootte. Hiermee kunt u meer afbeeldingen op de geheugenkaart opslaan, maar dit doen ze door "lossy" -beeldcompressie te gebruiken om bestandsgroottes te verkleinen. Dit gaat gepaard met kosten voor de beeldkwaliteit, omdat compressieartefacten zichtbaar kunnen zijn bij nadere inspectie.
Als je jpeg wilt opnemen, raad ik je aan om het op de hoogste kwaliteitsinstelling te zetten, zodat je zichtbare compressie-artefacten in je opnames minimaliseert.
Raw-bestanden kunnen daarentegen niet-gecomprimeerd worden opgenomen, wat betekent dat bestandsgroottes, vooral voor afbeeldingen groter dan 24 megapixels, enorm kunnen zijn.
Ze kunnen ook een compressiealgoritme gebruiken, waardoor bestandsgroottes kleiner worden, maar dit kan een "visueel verliesvrije" vorm van compressie zijn, wat betekent dat u geen zichtbare artefacten in vastgelegde afbeeldingen zult zien. Dit is de optie waarmee ik fotografeer.
Ik gebruik s-RGB kleurenruimte, wat de standaardoptie is. Adobe RGB heeft theoretisch een groter bereik (bereik van kleuren) maar is gecompliceerder om mee te werken. Blijf gewoon bij s-RGB-kleurruimte en u zult niet fout gaan.
De ingebouwde belichtingsmeter van je camera zal waarschijnlijk een aantal verschillende instellingen hebben om met verschillende soorten verlichting om te gaan. Multi-zone, centrumgewogen en spotmeting zijn de meest voorkomende.
Meestal gebruik ik multizone meten omdat het nauwkeuriger is voor de meeste fotografische situaties die je waarschijnlijk tegenkomt tijdens nachtelijke fotografie-excursies.
Als u raw-opnamen maakt, is de witbalansinstelling niet echt een probleem, aangezien de onbewerkte sensorgegevens uitgebreide manipulatie van de kleurbalans in software mogelijk maken nadat de foto is gemaakt.
Voor stadsgezichten fotografeer ik meestal rauw met een instelling voor wolfraam of neon-witbalans. Als u niet zeker weet hoe u een scène kunt maken, kunt u altijd een automatische witbalansinstelling gebruiken en de kleuren bij nabewerking aanpassen aan uw smaak.
Als u besluit om jpeg of tiff op te nemen, moet u de witbalans nauwkeurig instellen wanneer u de foto maakt. Daarom raad ik aan om niet met deze bestandstypen te fotograferen, omdat er vaak een combinatie is van verschillende lichtbronnen in nachtfotografie, wat het instellen van witbalans een uitdaging kan maken.
Deze instelling is afhankelijk van of u handmatige focus of autofocuslenzen gebruikt. Als u autofocuslenzen gebruikt, is het het beste om de enkele autofocusmodus te gebruiken in plaats van een continue autofocusmodus.
De continue autofocusmodus zorgt ervoor dat de focus constant blijft, wat vooral handig is bij onderwerpen die snel bewegen zoals die in autosporten. Het maakt ook de batterij sneller leeg en kan voortdurend proberen scherp te stellen in omstandigheden met weinig licht, zoals bij nachtfotografie.
Zodra het autofocussysteem de scherpstelling op het onderwerp heeft vergrendeld, moet u overschakelen naar de handmatige scherpstelmodus zodat de lens niet blijft jagen of de scherpstelling niet opnieuw probeert aan te passen wanneer u op de ontspanknop drukt.
De MF-AF-schakelaar op een Nikon D700 ingesteld op de continue autofocusmodus - die u waarschijnlijk niet wilt gebruiken voor nachtfotografie!Met mijn Nikon-camera's kunt u de automatische focusactivering instellen op een andere knop dan de ontspanknop. Dit is erg handig omdat het betekent dat nadat je de focus hebt gekregen, je niet naar de handmatige focusmodus hoeft over te schakelen, omdat het systeem niet zal proberen opnieuw scherp te stellen wanneer je op de ontspanknop drukt.
Met handmatige focuslenzen heeft u geen andere keus dan de camera in de handmatige scherpstelmodus te zetten.
In veel nachtfotografiesituaties, zoals groothoekopnamen van stadsgezichten, stel ik de lens eenvoudig in op oneindig scherp en laat het daarbij. Als er zich geen onderwerpen in de buurt van de camera bevinden, moet er voldoende scherptediepte zijn om alles in het beeld scherp te stellen.
Als u onderwerpen dichtbij uw camera hebt en de scherptediepte voor het door u gekozen diafragma wilt maximaliseren, kunt u de hyperfocale markeringen gebruiken die te vinden zijn op veel handmatige focuslenzen.
Zie mijn handleiding voor handmatig scherpstellen versus autofocuslens voor meer informatie over dit onderwerp.
Als u handmatige focuslenzen gebruikt die geen gegevenschip hebben, is het een goed idee om de brandpuntsafstand en maximale diafragma-details in de camera te programmeren als deze optie voor u beschikbaar is.
Mijn Nikon-camera's hebben dit vermogen en ik kan op deze manier tot tien verschillende niet-CPU-lenzen in mijn camera programmeren. Ik heb een van de aanpasbare functieknoppen op mijn camerabody toegewezen om deze informatie snel te wijzigen via een instelschijf wanneer ik lenzen verwissel.
Aangezien u de meeste onderwerpen voor nachtfotografie vanaf een statief of een stabiel cameraplatform fotografeert, moet u de opties voor beeldstabilisatie uitschakelen. Afhankelijk van het camerasysteem dat u gebruikt, kan dit een schakelaar op de lens zijn of een menu-item in de camera zelf.
Als de stabilisatie is ingeschakeld terwijl de camera op een statief staat, kan de beeldkwaliteit in feite achteruitgaan.
U wilt de ISO-waarde handmatig instellen op de laagst mogelijke instelling en het gebruik van automatische ISO vermijden.
Door de ISO-instelling van uw camera te selecteren, die over het algemeen rond ISO100 ligt, voorkomt u ruis in uw afbeeldingen tot een minimum. Dit is niet altijd mogelijk en in sommige situaties moet u de ISO-waarde verhogen.
Over het algemeen zijn er twee soorten ruisonderdrukkingsinstellingen beschikbaar in de camera: hoge ISO-ruisonderdrukking en ruisonderdrukking bij lange blootstelling.
Hoge ISO-ruisonderdrukking is alleen nodig voor bepaalde onderwerpen, zoals astrofotografie. Het wordt over het algemeen gebruikt voor ISO-waarden boven 1600. Ik gebruik de "normale" instelling om ruis te verminderen en het lijkt vrij goed te werken in de meeste situaties zonder al te veel detailverlies in de beelden. Zoals ik eerder heb aangegeven, kun je in de meeste situaties beter een lage ISO-instelling proberen te gebruiken, dus je hoeft deze optie niet te gebruiken behalve in speciale omstandigheden.
Ruisonderdrukking met lange belichting wordt gebruikt voor belichtingen van meer dan één seconde. Het helpt om ruis van de sensor te oververhitten tijdens lange belichtingstijden en kan helpen om hete of dode pixels te verwijderen.
Ruisonderdrukking met lange belichting verdubbelt ook de tijd die de camera nodig heeft om foto's te verwerken en op te slaan, net als bij een opname met "donker frame". Dit betekent dat je batterijen maar half zo lang mee gaan.
Beide soorten ruisonderdrukking kunnen op bestanden in software worden uitgevoerd, dus u kunt deze opties uitschakelen als u in een later stadium liever ruisonderdrukking wilt doen.
Met de meeste camera's kunt u veelgebruikte menu-items toevoegen aan een aangepast menu. Dit is een erg handige functie waarmee je snel toegang hebt tot instellingen die je regelmatig wijzigt.
Hier kunt u enkele veelgebruikte items bekijken die ik heb opgeslagen in het aangepaste menu van mijn camera.Uw LCD-scherm is een zeer belangrijk hulpmiddel voor het controleren van kritische focus en kleurintegriteit en voor het verkrijgen van de juiste belichting.
Omdat nachtfotografie bij weinig licht wordt gemaakt, is het scherm eenvoudig leesbaar, zodat u de helderheid niet hoeft aan te passen om te compenseren voor direct zonlicht. Dus laat ik de mijne over het algemeen zoals ze is.
Zodra u een foto hebt gemaakt, moet u het scherm gebruiken om in te zoomen op uw onderwerp om te zien of alles correct is gefocust. De mogelijkheid om uw opnamen snel te controleren, is een van de grote voordelen van digitale camera's. Het is ook erg handig voor het controleren van de juiste belichting.
Moderne camera's hebben meestal een histogramweergave beschikbaar, zodat u kunt controleren of uw afbeeldingen over- of onderbelicht zijn. Ik gebruik altijd het histogram om mijn opnamen te controleren en ik zal in meer detail ingaan op het gebruik van deze functie in een toekomstige zelfstudie.
Met deze optie kunt u snel achter elkaar meerdere opnamen maken met een reeks verschillende belichtingen. Dit geeft u niet alleen de mogelijkheid om een foto met de beste belichting te selecteren, maar u kunt de afzonderlijke bestanden ook combineren in een enkel beeld met een hoog dynamisch bereik met behulp van software..
Ik gebruik meestal een bracket-instelling van -2 stops onderbelicht, -1 stop onderbelicht, juiste belichting, +1 stop overbelicht en +2 stops overbelicht voor een totaal van vijf afbeeldingen met bracketing met vier stops belichtingslatitude.
Wanneer u belichtingsopnamen maakt, moet u de camera instellen op een continu-opnamestand en de sluiterknop of de afstandstrekker ingedrukt houden zodat deze snel achter elkaar wordt geactiveerd.
Met deze functie kunt u uw horizonlijn egaliseren. Het kan erg handig zijn in situaties met weinig licht waar je geen duidelijk zicht op de horizon hebt en het helpt ook om ervoor te zorgen dat verticale lijnen zoals die in gebouwen recht zijn.
De meeste nachtfoto's maken gebruik van sluitertijden van één tot tien seconden, en bij de meeste camera's kunt u sluitertijden tot 30 seconden instellen.
Als u een langere sluitertijd nodig hebt, moet u de camera instellen op de "bulb" -instelling en een kabelontgrendeling of afstandstrigger gebruiken om de sluiter langer open te houden.
Als u geen afstandsbediening of bedrade kabelontgrendeling beschikbaar hebt, kunt u de zelfontspanner gebruiken om te voorkomen dat u de camera tijdens de belichting aanraakt.
Dat bestrijkt de meeste belangrijke instellingen die worden gebruikt bij nachtfotografie.
In mijn volgende artikel zal ik kijken naar de relatie tussen sluitertijd, ISO en diafragma. Daarna ga ik verder met het in de praktijk brengen van die theorie door een camera in de handmatige belichtingsmodus in te stellen voor nachtfotografie.
Tot dan zorg.