Share
De briefing was een gesprek van tien minuten via de telefoon: we hebben een foto nodig om kerstevenementen bij ons thuis te promoten. We hebben geen specifiek idee, maar willen niet dezelfde tabellen die iedereen gebruikt. Kun je het doen?
Ja dat kan ik! Kerstmis is een tijd waarin je wordt gevraagd om wat last-minute foto's te maken voor klanten die altijd denken dat alles binnen een paar minuten klaar is. Soms voel ik een rilling langs mijn rug die op deze manier antwoordt als ik dit soort commissie krijg. Als solo-fotograaf moet je de denktank zijn, de actie-man, de conciërge wanneer de fotosessie eindigt en alles daartussenin. En Kerstmis is net om de hoek dus ... schiet op. Zal de klant het leuk vinden?
Dus de opdracht is simpel: geen tafelversieringen, geen snoepjes in de kom op tafel, geen mooie kalkoen of wat dan ook met een paar streepjes rood op de achtergrond. Kortom, geen enkele tafel zoals de anderen. En toch geen tafel om te fotograferen. Zelfs niet een die ik in segmenten kon schieten om een uiteindelijke afbeelding voor de cliënt in te kaderen om te gebruiken. Nu ik erover nadenk, had ik daar een leuk drieluik mee kunnen doen, misschien nog een jaar, laat me dit idee opschrijven.
Dit is mijn stroom van gedachten na het ophangen van de telefoon. Ik weet niets over jou, maar mijn geest begint te racen en zich de mogelijkheden voor te stellen. En onthoud ook de beperkingen. De afbeelding die moet worden gebruikt in een klein artikel, maar ook in een banner boven op hun website en op de Facebook-pagina. Het zal horizontaal zijn, met een langere grootte die bijna drie keer de hoogte is. Dat zal het aantal elementen beperken dat daar kan worden geplaatst. En ja, het moet ruimte hebben voor woorden en eenvoudig zijn en twee dingen overbrengen: Kerstmis en de vreugdevolle handeling van eten.
Om dingen duidelijk te maken, ik fotografeer voor een lay-out. Ik heb een specifieke plek om te vullen, en ik moet alle elementen in dat gebied passen en toch ruimte laten voor kopiëren. Dit betekent dat ik geen volledige rechthoekige opname kan maken, ik moet bijsnijden en ik moet kiezen wat er in en uit de foto zal zijn. Zelfs als ik een hele tafel zou kunnen fotograferen, zou het vrij klein zijn in het uiteindelijke beeld. Dus ik moet gaan voor een paar elementen die KERSTMIS zullen schreeuwen!
Ik hou van wit. Ik hou gewoon van wit. Daar pluk ik dus mijn manier om dieren met een witte achtergrond te fotograferen en aan te passen aan een kerstshoot. Kerst is immers wit (niet overal, maar we denken graag dat het wit is, met sneeuw), dus dat is logisch. Misschien zal de klant me geloven, zeg ik tegen mezelf. En ik begin te schieten.
Ik ga voor de traditionele opzet: een gerecht, een mooi wijnglas, een vork en een mes en een rode kerstbal. Minimalistisch en eenvoudig in termen van kleur: rood en wit zeggen het allemaal. Het is Kerstmis! Ik arrangeer de verschillende elementen, maak een aantal testopnames, plaats mijn lichten, een onder de doorschijnende basis de andere naast de opstelling van de tafel, met een reflector aan de andere kant. Efficiënt, schoon licht met twee flitsen. Maar ik ben niet gelukkig. Daar gaat het glas.
Ik blijf fotograferen en plaats het gerecht zodat slechts een deel ervan wordt gezien in het gebied dat mijn uiteindelijke beeld zal zijn. Een paar minuten schieten en chillen op mijn LCD en ik kom nergens. Het is een normaal proces. Ik beschouw dit als de warming-up. Soms kan ik urenlang dingen onderzoeken en niets lijkt te passen, en dan, plotseling, heb je het gevoel dat je de draad van Ariadne vasthoudt en uit het labyrint stapt. Het kan soms een pijnlijk proces zijn, het is waar, maar ik denk dat alle creatieve processen op dezelfde manier gebeuren. Het is 99% transpiratie en 1% inspiratie.
Exclusief elementen uit de oorspronkelijke opstelling liet ik een vork en een mes en een rode kerstbal achter. En het uiteindelijke beeld kwam van dat trio, waarbij de reflectie van de bal op het mes en de positionering van elementen ten opzichte van elkaar werden onderzocht. Ik heb verschillende foto's gemaakt, maar heb er uiteindelijk een gemaakt die perfect voldoet aan de behoeften van de klant en binnen de beperkingen van het ontwerp past.
Ik heb ervoor gekozen om een deel van de vork en het mes te snijden, omdat dat me meer zichtbaarheid gaf over de kerstbalreflectie, wat logisch voor me was. De suggestie van Kerstmis en eten is volledig aanwezig op de foto, en aan de rechterkant, net boven de diagonaal gecreëerd door het mes, is er ruimte voor de boodschap van de klant.
Waarom heb ik wit gekozen en waarom vond de klant het leuk? Welnu, daar zijn meerdere redenen voor, maar laat me hier vermelden wat ik denk. Uiteindelijk was het gemakkelijk en het antwoord ligt in drie punten. Ten eerste fotografeer ik graag met een witte achtergrond, vooral met verlichting die door een doorschijnende basis gaat, dus ik probeer dit aan klanten door te geven. Ten tweede is wit op de een of andere manier een kleur die terug is. Mensen, in ieder geval hier, kiezen witte auto's (vraag me niet waarom, maar dat doen ze) dus het lijkt iets viraal te zijn. En ten derde, wit is Kerstmis, dus voeg een beetje rood toe en je kunt niet fout gaan.
Ik wil nog iets toevoegen: de klant wilde iets anders dan de gebruikelijke kersttafel, en de minimalistische uitstraling van deze foto geeft hun boodschap de kracht die ze willen. Dus, dat is hoe ik het deed.
Accentsconagua