Share
Rehahn Croquevielle is een Franse fotograaf die voor de meesten eenvoudigweg Rehahn wordt genoemd. Hij is autodidact en ontdekte in 2007 fotografie en Vietnam. Hij werd algemeen bekend na de publicatie van zijn boek, Vietnam, Mosaic of Contrasts. Ik kon met de fotograaf over zijn vorige boek en zijn nieuwe project praten, Vietnam vanuit de lucht.
Wanneer heb je voor het eerst een camera opgehaald? Wat trok je voor het eerst naar fotografie?
Ik kocht mijn eerste camera toen ik rond 2007 begon te reizen. Het was een Canon EOS 350D. Toen ik naar Vietnam verhuisde, heb ik geïnvesteerd in de Canon 5D Mark II, die me heeft geholpen om mijn vaardigheden in fotografie te ontwikkelen.
Ik denk dat wat mij aantrekt tot fotografie de mogelijkheid is om contact te maken met mensen. Rehahn was vóór de fotografie iemand die verlegen was. Toch is Rehahn de fotograaf iemand die moedig genoeg is om openhartig te zijn om mensen te ontmoeten en met hen te kunnen praten om ze te kunnen fotograferen.
Er moet een mix zijn van overtuiging, onderhandeling en discussie in het proces, dus ik moet communiceren met mijn model. Ik heb dat allemaal alleen geleerd, maar ik moet zeggen dat Vietnam een ongelooflijk paradijs is voor een fotograaf, en niet alleen voor portretten!
Op welk moment in je carrière heb je besloten om fotografie serieus te nemen? Ben je een fulltime fotograaf of maak je foto's gewoon deel uit van een bredere ervaring?
Nadat ik in 2012 naar Hoi An in Vietnam verhuisde, had ik naast het beheren van mijn restaurantbedrijf hier veel vrije tijd. Dit gaf me de kans om tijd te besteden aan het leren van fotografie en ook Vietnam te verkennen.
Dit land is een mix van kleuren en culturen die niemand onverschillig laten. In september 2013 maakte ik een 15-daagse reis met mijn motor in het noorden van het land en kwam ik terug met bijna 6000 foto's. Ik moest klikken. Mijn vrienden en fans moedigden me aan, terwijl ik die foto's op mijn Facebook-pagina deelde, die enige aandacht begon te krijgen.
Er waren 6000 leden in augustus, 20.000 in oktober en meer dan 50.000 vandaag. De opmerkingen motiveerden me en het idee van een boek kwam in mijn gedachten. Ik wil mezelf niet als een professional beschouwen en ik wil niet financieel afhankelijk zijn van fotografie. Mijn prioriteit is vrijheid! Dat is eigenlijk de belangrijkste reden dat ik naar Vietnam ben verhuisd.
Je bent naar verschillende plaatsen in de wereld gereisd, maar hebt je in Vietnam gevestigd. Waarom koos je voor Vietnam??
Vietnam is een paradijs voor fotografen. Het licht is uitzonderlijk. Het land is veilig. We kunnen zonder problemen 15 dagen in de verste regio's leven en ik denk dat het me mijn hele leven kost om het hele land te bezoeken!
Er zijn 54 etnische groepen en regio's die duidelijk van elkaar verschillen. Binnen zo'n 200 kilometer afstand vinden we verschillende realiteiten.
Je hebt nu een restaurant in de stad Hoi An, maar je zat eerder in de grafische industrie in Frankrijk. Waarom heb je je land en beroep verlaten??
Ik heb een restaurant met een fotogalerij binnenin. Ik was 32 jaar oud toen ik hierheen verhuisde. In Frankrijk had ik het gevoel dat ik veel werkte voor niet veel. Ik had geen vrije tijd en geen vrijheid! Hier is fotografie een passie geworden, bijna een medicijn.
Het maakt mijn geest leeg en het is mijn manier om te ontspannen. Het restaurant was een kans die op het juiste moment werd gekozen. Nu kan ik veel mensen ontmoeten en zelfs enkele uitstekende fotografen kwamen me daar opzoeken.
Je hebt een motorfiets gebruikt om in Vietnam te reizen. Is dat een goede optie voor fotografen die het land willen verkennen? Of is er nog een andere reden waarom je het hebt gekozen als een manier om te bewegen?
Een motorfiets is een eenvoudige optie en toch weer een manier die totale vrijheid biedt. Ik kan op elk moment in elk dorp stoppen, ik kan de toeristische circuits verlaten en mijn tijd nemen. Soms breng ik een hele dag door in een dorp. Bovendien is het een praktische manier om te bewegen en de kosten van gas zijn onverslaanbaar.
Welke fotografen hebben je beïnvloed? En buiten de fotografie zijn er gebieden waar je inspiratie uit put?
De fotograaf die mij het meest heeft beïnvloed, is Manny Librodo, vooral zijn collectie India en de Filippijnen. Ik heb hem een kopie van mijn boek gestuurd. Mijn inspiratie in fotografie op dit moment komt van het ontmoeten van meerdere (etnische groepen). Ik heb geluk, Vietnam heeft meer dan 50. Ik heb er slechts een dozijn gefotografeerd en ik ben nog lang niet klaar!
Je hebt een passie voor portretten. Hoe ben je begonnen met portretten tijdens je reizen??
Portretten zijn mijn favoriete gebied geworden. Landschappen interesseren me, maar het idee om een paar uur alleen te blijven met mijn statief prikkelt mijn afgunst niet. Ik ben dol op delen, ik hou van verhalen en ik zorg er altijd voor dat mijn foto's die verhalen suggereren.
Portretten zijn geen gemakkelijk onderwerp. We kunnen in vijf minuten geen natuurlijk portret hebben. Het kost tijd en er is veel sociaal contact nodig. Reisportretten vertegenwoordigen 90% van mijn werk.
Je fotografeert veel kinderen en ouderen. Waarom?
Kinderen bieden een hoop mogelijkheden. Glimlachend of fronsen blijven ze mooi. We kunnen heel grappige momenten met hen meemaken. Ze zijn ook geduldig, vooral als het gaat om het ontmoeten en omgaan met nieuwe mensen zoals ikzelf.
Ouderen, in Vietnam, glimlachen altijd met zeer duidelijke gezichten. Hun leven wordt meestal door de rimpels op hun gezicht geschreven. De lange baarden van de wijze mannen fascineren me ook. Ze zijn moeilijker te fotograferen omdat het tijd kost en voorkomt dat ze hun intimiteit inperken. We moeten weten wanneer we moeten stoppen voordat we ze storen, maar ik heb een hele grote verzameling lange baarden!
Hoe krijg je toestemming om de mensen op je foto's te fotograferen? Zijn deze mensen vreemden of mensen die je in de loop van de tijd hebt leren kennen??
Er is geen geheim. Tijd is mijn sleutel tot succes. Soms moet u 20 minuten bij hen blijven zitten voordat u de eerste foto maakt. Soms een uur. Maar het is het waard!
De Vietnamese mensen houden allemaal van fotografie, van de jongste kinderen tot de oudste van het dorp. Je moet gewoon weten hoe je ze moet benaderen, om een beetje met ze te praten en om ze foto's te laten zien. Humor is ook een geweldige ijsbreker.
Kun je je proces uitleggen als het gaat om het fotograferen van mensen? Hoe benader je ze om een sessie op te zetten?
Ik reis op mijn motor en het gebeurt vaak dat ik kleine wegen neem die naar kleine dorpjes leiden. Als ze niet gewend zijn om vreemden te zien, rennen ze allemaal naar huis. Dus ik zit ergens, en de eerste kinderen komen tien minuten later terug. Ik neem de foto's en laat ze zien. Vanaf daar begint het proces.
Ze lachen en maken grapjes, dus de ouders komen kijken. Uiteindelijk beginnen de ouderen zich bij ons aan te sluiten. In ongeveer een uur is het hele dorp hier en alles is mogelijk. Ik laat ze altijd hun foto zien. Het is zeer belangrijk.
Wat gebruik je technisch voor je portretfotografie??
Ik gebruik een Canon 70-200mm f / 2.8 lens en wanneer ik het gevoel heb dat de mensen ontvankelijk zijn, ga ik naar de 50mm f / 1.4.
Jouw boek Vietnam, Mosaic of Contrasts biedt een intiem beeld van het land en enkele van zijn mensen. Is dit alles wat u publiceert als het gaat om het tonen van het land of bent u van plan meer van uw ontdekkingen met de wereld te delen??
Dit boek is nog maar het begin. Mijn doel is om aan de wereld te laten zien dat er meer te zien is dan alleen Halong Bay. Ik wil waarde hechten aan de mensen, die arm zijn, maar toch meestal blij en optimistisch.
Ik hoop dat het meer fotografen naar Vietnam zal lokken. Het is ook een manier om de mensen te bedanken die me met open armen ontvangen hebben in hun land. Ik heb nog veel andere projecten, zoals een boek over Cuba, gepland voor de toekomst.
Je hebt vaak gezegd dat je naar nieuwe plaatsen en landen wilt reizen. Denk je dat je fotografie op die plaatsen dezelfde intimiteit zal bereiken die je in je Vietnam-serie hebt getoond??
Ik denk niet dat iemand in 15 dagen reizen een echt boek kan uitbrengen! We moeten onderdompelen en de bevolking, de cultuur en ook een beetje van de taal leren. Ik denk niet dat ik nu een boek van dezelfde stijl zal uitbrengen voor een ander land.
V. Wat zijn uw projecten voor de toekomst? Is er een specifieke richting die u wilt gebruiken voor fotografie en reizen??
Ik ben een nieuw boek aan het voorbereiden dat zal worden genoemd Vietnam vanuit de lucht. Een Vietnamees bedrijf (Key Production) investeerde in een drone en stelde een partnerschap voor om door Vietnam te reizen voor een serie van 50 beelden vanuit de lucht.
Het is buiten mijn gebruikelijke foto's, maar ik wil leren en ik kom meteen terug naar portretten. Het is belangrijk om uit ons eigen vakgebied te komen.
Over een maand ga ik met een Indiase fotograaf naar Rajasthan voor tien dagen portretfoto's. Ik kan niet wachten om daar te zijn.
Bekijk meer van het werk van Rehahn bij www.rehahnphotographer.com en volg zijn reizen verder Facebook.
Accentsconagua