Share
De nieuwe Olympus XZ-1 laat zien dat hybrides met een grote sensor nog steeds conventionele high-end compacts niet hebben gedood. Maar is het echt een serieus alternatief? DSLR's zijn vaak te groot, veel compactcamera's bieden niet de juiste bediening of kwaliteit. Hybride 'spiegelloze' camera's lijken het beste van twee werelden te bieden - een grote sensor in een klein lichaam - maar met een lens zijn ze nog steeds erg groot. Biedt deze nieuwe high-end compact van Olympus een gat in de markt?
Grote sensoren leveren betere foto's op, dat weten we allemaal. Maar er zijn momenten waarop een digitale SLR gewoon te groot en lastig is om mee te nemen. We zijn van mening dat we een kleinere camera in zakformaat nodig hebben die nog steeds een goede kwaliteit en een redelijk niveau van controle levert.
Hybride 'spiegelloze' camera's leken het beste van twee werelden te bieden - een grote sensor in een klein lichaam - maar het wordt al snel duidelijk dat dit niet noodzakelijk een zakformaat oplevert. De lichamen zijn misschien kleiner, maar de lenzen niet, en tegen de tijd dat je een standaardzoom op een hybride hebt gemonteerd, kan het nooit in een jaszak passen.
Dus het is terug naar high-end compacts. Deze bieden de bediening van een digitale SLR, maar in een veel kleiner lichaam en met een veel kleinere sensor. Het verkleinen van de sensor betekent dat de optica ook wordt verkleind, dus dit zijn camera's die je echt overal mee naar toe kunt nemen.
Dankzij de vooruitgang in de sensortechnologie en nieuwe ideeën van de cameramakers, komen deze hoogwaardige compactcamera's dichter bij de digitale SLR-kwaliteit dan ooit tevoren.
De Olympus XZ-1 heeft, net als zijn rivalen, een iets grotere sensor dan gewone compactcamera's (1 / 1.63 "), en, zoals Canon, Nikon, Samsung en Panasonic, heeft Olympus afstand genomen van hoge megapixeltellingen en in plaats daarvan geconcentreerd op beeldkwaliteit De 10-megapixel sensor die hier wordt gebruikt, is een stap omlaag van de 14-16 megapixelsensoren in kleinere point-and-shoot-modellen, maar het is nog steeds meer dan genoeg voor grote vergrotingen, en de terugverdientijd is grotere foto's, verbeterde gevoeligheid, minder ruis en beter dynamisch bereik.
De hoogwaardige sensor is slechts één aspect van de aantrekkingskracht van de XZ-1. Een andere is de 4x 'iZuiko' zoomlens. Olympus maakt gebruik van het gerenommeerde 'Zuiko' merk SLR-lenzen. Een aanwijzing dat het de beeldkwaliteit zeer serieus neemt. De lens heeft een 35mm equivalent brandpuntbereik van 28-112 mm, wat redelijk ideaal is voor dagelijks gebruik. Panasonic's LX5 gaat een beetje breder (24-90mm equivalent), maar het hangt er allemaal vanaf of je wilt dat je lens wordt gestapeld naar superbrede opnamen of langere brandpuntsafstanden.
De lens steekt op enige afstand van de camera uit wanneer deze is ingeschakeld, maar wanneer deze is uitgeschakeld, trekt deze zich terug in de behuizing, waardoor de XZ-1 een vrij slank profiel krijgt.
De iZuiko-lens heeft ook een zeer snel f1.8 maximaal diafragma en dit is een ding dat je niet op een D-SLR of hybride zoomlens krijgt. Dit neemt af tot f2.5 bij de maximale brandpuntsafstand, maar een f2.5 112mm-equivalentlens is op zichzelf nog redelijk snel.
De XZ-1 wint de diafragma-oorlog niet regelrecht - zijn belangrijkste rivalen zijn heel dichtbij - maar het is een andere manier waarop een high-end compact onverwachte voordelen biedt ten opzichte van een D-SLR. Het geeft je nog een 2EV met weinig licht, wat betekent dat je snellere sluitertijden of lagere ISO's kunt gebruiken, die beide helpen de kloof in beeldkwaliteit tussen DSLR's te verkleinen.
Olympus wijst er ook op dat het snelle maximale diafragma een ondiepe scherptediepte oplevert, en hoewel dit tot op zekere hoogte waar is, betekent de kleinere sensor / lens-combinatie dat het defocusseffect van de iZuiko-lens beperkt is. Het is goed, maar voor dit soort effecten is een spiegelreflex beter.
Dit paar opnamen is gemaakt met de maximale brandpuntsafstand, het maximale diafragma en de minimale focusafstand. Het geeft je een idee van de diepte van veldeffecten die de XZ-1 kan bereiken, maar dat is onder maximale provocatie. Bij kortere brandpuntsafstanden en normale opnameafstanden krijgt u deze mate van onscherpte niet, zelfs niet helemaal open.
Maar de lens van de XZ-1 doet iets wat de standaardzoom van je spiegelreflex niet zal doen - hij kan tot 1 cm scherpstellen in de Super Macro-modus. Dat is niet zo dichtbij als het klinkt, want in deze modus is de lens vergrendeld tot een minimum van 28 mm, waardoor het lastig is om ongewenste achtergronden uit te sluiten en je de echte macro-reproductieverhoudingen niet echt misloopt, maar het is nog steeds redelijk goed.
De vergroting in deze opname van een primula is indrukwekkend, hoewel in de Super Macro-modus de lens zo dichtbij is dat het het licht verduistert en een beetje kunstmatige verlichting van de zijkant nodig was.
In de normale macromodus, helaas, speelt de lens helaas de gebruikelijke compacte cameratrucs - de minimale focusafstand verandert met de zoominstelling.
Andere belangrijke functies zijn onder meer AE-programma's, diafragmaprioriteit, sluiterprioriteit en handmatige modi, net zoals je zou verwachten bij een serieuze camera, plus de mogelijkheid om RAW-bestanden te maken - een nieuwe must-have voor enthousiaste fotografen. De gratis Olympus Viewer 2-software die bij de camera wordt geleverd biedt ook veel RAW-conversie-opties, zodat u niet hoeft te betalen voor extra software.
Er is ook een goede selectie van scènemodi, hoewel deze enigszins afwijkend lijken op een camera die is ontworpen voor enthousiastelingen, plus zes kunstfilters: pop-art, zachte focus, korrelige film, pinhole, diorama en dramatische toon. Deze lijken een beetje op scènemodi, omdat je niet veel controle hebt over het effect of de camera-instellingen, maar ze zullen veel eerder een beroep doen op enthousiaste fotografen. De effecten worden behoorlijk sterk toegepast.
Het Pinhole-filter voegt een vignetteffect toe aan de hoeken van de afbeelding en verwarmt de kleuren.
Het Dramatic Tone-filter is vrij nieuw en creëert een pseudo-HDR-effect dat luchten verduistert, schaduwgebieden verlicht en het contrast verhoogt. Het is niet altijd gemakkelijk om te voorspellen hoe het gaat lukken, aangezien kleine veranderingen in de camerapositie van invloed zijn op de manier waarop de tonen worden gemanipuleerd, en er is zelfs een verschil tussen het LCD-voorbeeld en de afbeelding die is opgeslagen, maar het maakt niet echt uit omdat het bij deze filters gaat om het ontdekken van nieuwe effecten en het genieten van het onvoorspelbare.
De andere hoofdfuncties van de ZX-1 worden weerspiegeld in het ontwerp en de bediening. Om te beginnen is het erg compact voor een camera van dit type, vooral als je het vergelijkt met iets als de Canon PowerShot G12.
Het heeft ook een groot 3-inch OLED-display. De resolutie van 610.000 dots betekent dat zowel de afbeeldingen als de menu's er scherp uitzien, en de OLED-beeldschermtechnologie biedt een breed scala aan kijkhoeken.
Verrassend genoeg presteert het niet goed buitenshuis, waarbij schittering vanuit de lucht de helderheid en de kleuren aanzienlijk vermindert. Je kunt nog steeds zien wat je aan het fotograferen bent, maar het kan moeilijk zijn om de belichting te beoordelen, dus je moet vertrouwen op het histogram display.
De XZ-1 staat hierin niet alleen, maar een soort zoeker zou een voordeel zijn in heldere omstandigheden. Er is er niet één ingebouwd, maar u kunt er een toevoegen met behulp van de XZ-1-accessoirepoort, die wordt gedeeld met de hybride camera's uit de E-serie van Olympus.
Het LCD-scherm heeft ook geen kantel- / zwenkmechanisme, waardoor het maken van opnamen met een lage hoek zoals die hierboven erg ingewikkeld is. Het zou de XZ-1 natuurlijk groter en zwaarder maken.
Een van de belangrijkste verkoopargumenten van de XZ-1 is echter de mechanische lensbedieningsring. Dit heeft een lichte, 'klik-stop'-actie en de functie ervan hangt af van de modus waarin u zich bevindt. In de AE-modus van het programma past het bijvoorbeeld de ISO-instelling aan, in diafragma-prioriteitsmodus regelt het de lensopening en in de sluiter -prioriteitsmodus regelt het de sluitertijd.
En hoe zit het met de handmatige modus? Hier regelt het de lensopening en om de sluitertijd aan te passen, drukt u eerst op de knop 'omhoog' op de achterste controller en draait u vervolgens aan de buitenring van de achterste controller. De extra druk op de knop lijkt een beetje overbodig, en hoewel de lensring groot is, is de achterste controller vrij klein en lastig.
Als de XZ-1 een afzwakking vertoont, is dit dit. Deze multifunctionele controllers zijn nu erg populair op compactcamera's omdat ze vierwegknoppen combineren met een bedieningsknop, maar je moet een beetje druk uitoefenen met je duim om voldoende grip te krijgen om de knop te draaien, en dit maakt het te gemakkelijk om per ongeluk op de knoppen te drukken.
Je kunt de meeste functies best bedienen met de lensring en de vierrichtingsknoppen, gelukkig. Door op de OK-knop op de achterste controller te drukken, wordt een verticaal menu aan de rechterkant van het display weergegeven en kunt u omhoog en omlaag bladeren om verschillende opname-instellingen aan te passen, zoals beeldformaat en -kwaliteit, beeldverhouding, transportmodus, witbalans, beeldmodus en ISO.
Over het algemeen is de XZ-1 eenvoudig te gebruiken en vrij eenvoudig, maar de kleine controller aan de achterkant kan een kleine maar constante irritatie blijken te zijn.
Allereerst wil ik zeggen dat alle foto's in deze recensie zijn gekoppeld aan versies met volledige resolutie. Klik eenvoudig op de afbeelding om de foto's op ware grootte te bekijken.
Het is natuurlijk de beeldkwaliteit die er het meest toe doet, en hier presteert de XZ-1 heel goed. Bij lage ISO's zijn beelden scherp en ruisvrij en vergelijken ze vrij goed met de foto's die je zou krijgen van een eenvoudige digitale spiegelreflexcamera. De iZuiko-lens levert zelfs een heel goede edge-to-edge scherpte, dus als je het vergelijkt met een spiegelreflexcamera met een goedkope kitlens, zou je zelfs kunnen besluiten dat het beter is. De kleurweergave en witbalans zijn ook solide. Ook zijn de foto's contrastrijk, verzadigd en natuurlijk uitziend. Je zult hier en daar chromatische aberratie zien kruipen, maar over het algemeen is het goed onder controle.
De belichting is ook vrij nauwkeurig en de Olympus heeft een optie voor automatische gradatie die schaduw- en hooglichtdetails in scènes met een hoog contrast behoudt.
Door hier in het licht te schieten, is het echter iets te ver geduwd, en veel van de details zijn verloren gegaan, maar dit was een extreme situatie en je hoeft meestal geen blootstellingsaanpassingen te maken.
Deze opname demonstreert ook de kleine tonvervorming van de iZuiko-lens aan het groothoekuiteinde van het bereik. Het is echter niet zo slecht als sommige, en het zou gemakkelijk genoeg moeten zijn om waar nodig in Photoshop of Elements te corrigeren.
Bij langere brandpuntsafstanden verdwijnt elk spoor van vervorming en is er ook bij maximale brandpuntsafstand geen zichtbare speldenkussenvervorming. Deze opname toont ook de levendige helderheid van de kleurreproductie en superzuivere wittinten van de XZ-1.
Maar hoewel kleine sensoren vaak erg goed presteren bij lage ISO's, neemt de kwaliteit snel af naarmate de ISO's hoger worden, omdat dit is waar de grotere sensoren (en dus foto's) van grotere camera's echt een verschil maken.
Maar ook hier presteert de Olympus onverwacht goed. Op de meeste compactcamera's vertonen foto's detailsverlies en ongewenste afvlakking van fijne structuren bij ISO's zo laag als de 100-200, maar de iets grotere sensorgrootte in de XZ-1, de bescheiden resolutie en de nieuwste generatie van het TruePic V-beeld van Olympus verwerking combineren om een veel betere prestatie te leveren. Je kunt de kwaliteit zien afnemen bij ISO 400, maar het is nog redelijk redelijk bij ISO 1600. ISO 3200 is echter alleen aanvaardbaar en je zou helemaal niet de ISO 6400-instelling willen gebruiken, maar over het algemeen is het nog steeds een indrukwekkende prestatie voor een high-end compactcamera.
Dit interieur is gemaakt met een ISO van 1600 en het is lovenswaardig soepel en gedetailleerd voor een camera met een kleine sensor. Van dichtbij kan je echter problemen beginnen te zien. Moderne camera's maken overuren met hoge ISO-waarden om ruis te verhullen, en dat is precies wat Olympus hier heeft gedaan. Verrassend genoeg is er geen optie om de ruisonderdrukking met hoge ISO aan te passen, dus je zit ermee vast.
Dit shot toont ook een andere ongelukkige gril - gebieden met een even toon tonen een laagfrequente 'blotching' kleur die erg moeilijk te verwijderen is met behulp van software. Het is hier niet te prominent, maar het is er allemaal hetzelfde.
Ondanks deze problemen is de XZ-1 nog steeds beter bij hoge ISO's dan je zou verwachten van een compacte camera. Als opnamen bij weinig licht belangrijk zijn, zult u beter af zijn met een D-SLR of hybride, maar dan betekent de extra snelle lens dat de XZ-1 dit kan compenseren door te fotograferen met lagere ISO's en bredere openingen.
Op het moment van schrijven heeft de XZ-1 vijf belangrijke rivalen: de Canon PowerShot G12 en S95, Nikon CoolPix P7000, Panasonic Lumix LX5 en Samsung EX-1. De PowerShot G12 en Nikon P7000 zijn beide behoorlijk omvangrijke camera's, en hoewel de Samsung een scharnierend LCD-scherm heeft, is hij ook behoorlijk groot en heeft hij een kleiner zoombereik van 3x. De grootste rivalen qua afmetingen en functies zijn de Canon S95 en Panasonic LX5, en het is vrij moeilijk om ertussen te kiezen. De Panasonic is prachtig gemaakt en handelt heel goed, maar het kost veel meer. De S95 en de XZ-1 zijn echter erg dichtbij qua prijs, specificaties en functies, dus je moet ze misschien beiden gebruiken om te kiezen welke je verkiest.
De XZ-1 is goed gemaakt, compact en relatief goedkoop voor een camera in deze klasse. Het 4x zoombereik is erg goed en de kwaliteit van de lens is geweldig, vooral wat betreft de scherpte van rand tot rand. Foto's zijn scherp, verzadigd en natuurlijk ogend en presteren onverwacht goed bij hoge ISO's. De bediening is echter een gemengde tas. De lensbesturingsring is geweldig, maar de hoofdcontroller aan de achterkant is dat niet. Het is dus niet perfect, maar als een tweede camera om overal in je zak te duiken, het stelt een hoge standaard.
Lenskwaliteit
Compacte afmetingen
Lens bedieningsring
Algehele beeldkwaliteit
Vast (niet-scharnierend) LCD
Lcd-zicht slecht buitenshuis
Kleine en fiddly controller achteraan
Accentsconagua