Share
Vandaag kijkt Matt Porter naar een recent uitgebrachte mijngame, die het momenteel erg goed doet op Newgrounds: Utopian Mining, ontwikkeld door Schulles.
Utopian Mining is een van de meest gepolijste RPG-graafspellen die ik ooit op het web heb gespeeld. Het doet zoveel goed dat het vreselijk stinkt als je de paar fouten tegenkomt. Mijn verwachtingen waren hooggespannen na het zien van de uitstekende scores op Newgrounds en het spelen voor een paar momenten, maar ik heb snel geleerd dat het spel niet helemaal mijn hoop was dat het wilde zijn.
Mijn hoge verwachtingen terzijde, er valt nog veel te leren van deze prachtige kleine (nadruk op weinig) game.
Het object is eenvoudig. Je bent een kleine mijnbouwrobot die rondhangt in een stad die onlangs werd verwoest door een vreselijke storm, en je moet materialen verzamelen tijdens het graven om de stad weer aan de praat te krijgen. Er is door de jaren heen een behoorlijk aantal games in dit genre gespeeld en ze hebben het altijd goed gedaan in de ogen van spelers; best goed ook voor sponsors omdat ze gesponsord blijven worden door grote sites zoals Newgrounds en Kongregate. Er is zeker een concreet bewijs voor waarom ze het zo goed doen, wat ik binnenkort zal bespreken.
Utopian Mining vermengt niet echt alles van je standaard RPG-graafmachine, maar het voegt wel een paar (extreem lineaire) speurtochten toe, evenals een stukje verhaal. Zoektochten bestaan over het algemeen uit het geven van geld of een bepaald materiaal, dat allemaal is neergelegd in de exacte volgorde die je zou bereiken als de genoemde speurtochten niet bestonden, waardoor de speurtochten meer een illusie waren dan iets.
De game lijkt in eerste instantie veel meer gevuld te zijn, vooral als er nieuwe gebouwen opstaan terwijl je speurtochten voltooit en je een strand ver naar het oosten leert, maar al snel wordt duidelijk dat deze veranderingen nauwelijks van invloed zijn op het spel en meestal visueel pluis zijn . Gebouwen geven een kleine korting voor het herstel van de kracht van je robot, en het strand wordt gebruikt om slechts één keer zand te krijgen voor een zoektocht (ja, eenmaal). Deze visuele pluisjes zijn natuurlijk een welkome toevoeging, vooral in de ogen van sponsors, maar ik vrees dat deze speurtochten snel oppervlakkig zullen zijn voor de gemiddelde speler, waardoor ze de wens hebben om even wat meer diepgang te zoeken. Ik had graag gezien dat speurtochten minder lineair zijn en dat ze de manier waarop het spel wordt gespeeld, veranderen. Het ontgrendelen van nieuwe upgrades in de winkel zou een grote stimulans geweest zijn om een moeilijke en niet meteen lonende zoektocht te voltooien. Naast deze fouten, wordt de speler ook niet gewaarschuwd wanneer een zoektocht voltooid is, wat een no-brainer lijkt voor een overigens zeer gepolijst spel.
De grootste tekortkoming van het spel is dat het zo eenvoudig wordt dat het belachelijk gemakkelijk is om te voltooien. Het is zo uit balans, dat als het niet kort, enigszins verslavend en heel charmant was, het waarschijnlijk geen fatsoenlijk spel zou zijn. Veel spelers, zoals ikzelf, slaan vaak goedkope upgrades over en sparen voor de volgende redelijke aankoop. Dit kan een extra vijf of tien minuten duren om vroeg in het spel te doen, maar het loont meestal. Hetzelfde geldt voor het kopen van apparatuur in games zoals Final Fantasy, of echt elke game die een upgrade-systeem van een soort biedt.
Het probleem met Utopian Mining is dat het niet alleen loont, het vernietigt eigenlijk elke uitdaging die ooit heeft bestaan. Ik heb de hele wedstrijd binnen een uur verslagen en werd niet verder uitgedaagd dan na de eerste vijf minuten; in feite is mijn robot nooit dood gegaan. Over het algemeen zou de uitdaging van een spel moeten toenemen terwijl je doorgaat, maar Utopian Mining wordt eenvoudig, of je upgrades nu overslaat of niet. Schulles (de ontwikkelaar) heeft eenvoudigweg niet voldoende aandacht besteed aan de balans van het spel en het heeft jammer genoeg de lelijke kop opgestoken voor mij, en van de blikken van andere beoordelingen, veel andere spelers.
Dicht bij de dood, maar nooit in enig reëel gevaar. Hoewel casual gamen leuk is, is het belangrijk om spelers uit te dagen, of ze op zijn minst het gevoel te geven dat ze iets moeilijks hebben voltooid, zelfs als 'moeilijk' zich eenvoudig vertaalt naar tijdverbruik (een algemene tactiek van MMORPG's). Hoewel ik in deze review geen spelontwerpdocument wil schrijven, zou een eenvoudige toevoeging om het spel uitdagender te maken meer gevaren met zich meebrengen, zoals lavaputten. Zoals het is, gaan dieper en zonder energie zitten de enige dingen die je kunnen doden, en dat werkt natuurlijk niet echt.
Een van de meer kleine tekortkomingen is naar mijn mening de nogal onhandige gebruikersinterface. Laten we bijvoorbeeld naar het winkeldisplay kijken:
Om door de winkel te navigeren, moet je op 1-4 drukken om te schakelen tussen categorieën (chassis, boormachine, beslag, koelvloeistof), gebruik de pijltjestoetsen om omhoog en omlaag te gaan, X om te selecteren en C om af te sluiten. Ik ben dol op retro-games en het gaat erom dat ik de muis laat vallen als het echt niet nodig is, maar dit was niet zo'n keer. Er is geen reden om de muis te verwaarlozen voor een eenvoudige winkelinterface, vooral als het voor de speler sneller en minder frustrerend zou zijn en naast de toetsenbordbesturing zou kunnen werken. Er is geen reden om je spelers te irriteren omdat je het gevoel hebt echt retro te zijn; geef spelers een optie, en zowel casual als hardcore spelers zullen blij zijn.
Terwijl Utopian Mining zijn gebreken vertoont, zoals bijna alle spellen doen, doet het veel goed. Het neemt alles wat je mag verwachten van een RPG-graafgame, stript het uit en polijst wat hij tot in het extreme heeft bereikt. Het is eenvoudig, maar het is verslavend en voor elke game-ontwikkelaar is dat een goede zaak. Om spelers terug te laten keren naar je game, is dit niet alleen geweldig voor het vergroten van het aantal weergaven, maar het helpt ontwikkelaars ook om meer erkenning te krijgen, en zowel sponsors als ontwikkelaars verdienen een behoorlijk beetje meer inkomsten, ervan uitgaande dat de ontwikkelaar advertenties zoals Mochi of CPMstar in hun game heeft geplaatst.
De ongelukkige kant hiervan, voor Utopian Mining, is dat het spel niet lang genoeg is om een terugkerend spel van de meeste spelers te garanderen, omdat het spel over het algemeen in de eerste ronde wordt verslagen. Wat de kernmechanica betreft, zijn ze verslavend. Het spel mist enige echte diepte (afgezien van het graafbit [dat was een vreselijke woordspeling - Vert]), maar dat terzijde, spelers lijken verslaafd te raken en willen meer. De kern van de game is ontegensprekelijk een extreem sterk punt en het lijkt een gemakkelijke overwinning voor game-ontwikkelaars om ze op zo'n gepolijste manier te zien verschijnen..
Ik heb het al eerder gezegd en ik zal het nog een keer zeggen: ik ben absoluut dol op retro- en retro-geïnspireerde games. Utopian Mining biedt een aantal zeer mooi uitziende retro-graphics, die direct mijn goedkeuring verdienen. De wereld is charmant aan de oppervlakte, en hoewel een beetje flauw hieronder, is het goed genoeg gedaan om de ogen te behagen. De animaties zijn uiterst eenvoudig, maar ze krijgen de klus te klaren, en er is geen behoefte aan meer.
Wat de details betreft, wordt het spel niet beknibbeld, en er is eigenlijk een fatsoenlijke aandacht voor detail. De grond wordt donkerder naarmate je dieper gaat, graven heeft een koel deeltje-effect van het wegvliegen van vuil en waarschuwingen verschijnen op een eenvoudige maar koele manier over het scherm. Over het algemeen zijn de grafische weergaven van een retro-geïnspireerde stijl het beste, en ik zou ze niet een beetje veranderen.
De audio is ook buitengewoon goed gedaan in Utopian Mining en heeft zeer weinig ruimte voor verbetering. De muziek aan de oppervlakte is uitstekend en charmant, wat een direct positieve stemming voor spelers oplevert. Bij het graven en onder de oppervlakte gaan, verandert de muziek onmiddellijk met een mooie vervagende aanraking, wat een geweldige toevoeging is.
Geluidseffecten zijn mooi gedaan, zelfs als een beetje simpel. Ik had wat variatie op prijs gesteld bij het verzamelen van verschillende materialen, maar dat is een klein stukje nagellak dat de ontwikkelaar koos ervoor niet op te nemen. Al met al zijn de geluiden behoorlijk passend, retro en zeer goed gedaan.
Utopian Mining is ontegensprekelijk een geweldige game, het is gewoon een geweldige game die al eerder is gedaan. Wat ik het meest waardeer, is dat het de kern van de mechanica in beslag neemt, de extra's achterwege laat en de game toch laat schitteren. Het is een uitstekende game voor ontwikkelaars om te studeren, omdat er maar heel weinig voor is, maar toch is het behoorlijk succesvol. Ik weet dat mijn interesse erin is gewekt en ik ben van plan om de ontwikkeling in het genre zelf te onderzoeken. Al met al is Utopian Mining een charmant en eenvoudig spel dat enige tijd kan doorbrengen voor de casual gamer, een aantal belangrijke lessen kan leren voor game-ontwikkelaars die ernaar op zoek zijn, of beide.
Wat denk je van Utopian Mining?
Accentsconagua