Share
Deze tutorial laat je zien hoe je een additieve synthesizer kunt maken met behulp van een combinator in Reason. Additieve synthese is een van de minder gebruikelijke vormen van synthese die tegenwoordig wordt gebruikt, maar kan worden gebruikt om een aantal geweldige geluiden te creëren. Bovendien is het volgen van deze tutorial een uitstekende manier om je kennis van enkele van de fundamentele principes van geluid en synthese in het algemeen te verbeteren.
De eerste stap is om te begrijpen wat we in deze oefening proberen te bereiken. Als dit te ingewikkeld of verwarrend lijkt, wees niet afgeschrikt, de daadwerkelijke oefening is relatief eenvoudig en moet dingen duidelijk maken als je het doorloopt..
Additieve synthese is een methode voor het opbouwen van complexe tonen uit eenvoudige. De meeste geluiden die we in de echte wereld horen, bijvoorbeeld een piano of een gitaar, zijn niet alleen eenvoudige, lineaire golfvormen zoals een zaagtand of een vierkant. Ze bestaan in feite uit vele complexe boventonen, allemaal op verschillende frequenties en gelaagd over een 'basis' of 'fundamentele frequentie.
Een sinusgolf is een golfvorm met zeer weinig boventonen of boventonen, en is in wezen alleen de grondfrequentie van elke noot of frequentie die hij speelt. Door veel sinusgolven op elkaar te zetten, kunnen we kunstmatig het effect creëren van een complexe harmonische toon, met volledige controle over elke individuele boventoon of harmonische klank.
Nu zijn we klaar om te beginnen. Het eerste dat we moeten doen, is een combinator-patch te bouwen die ons in staat stelt om een groot aantal sinusgolven tegelijk te genereren, uit een enkele druk op de toets of een MIDI-noot trigger. Hiervoor hebben we een combinator nodig. Nadat u een combinator in uw Reason-bestand hebt gemaakt, maakt u een mixer van volledige grootte (14: 2) in de combinator en maakt u vervolgens een subtractorsynthesizer.
We moeten nu de aftrekker programmeren om een eenvoudige sinusgolf te genereren. Initialiseer eerst de patch op de aftrekker. Zodra dit is gebeurd, verandert u de golfvorm op Oscillator 1 in een sinusvorm. Open het filter helemaal en draai het volume helemaal naar beneden. Draai de velocity> filter freq knop naar de neutrale positie. Uw patch zou er nu als volgt uit moeten zien:
We zullen veel meer dan één sinusgolfgenerator nodig hebben om een complexe toon te creëren, dus creëer nu een extra zeven aftrekkers in de combinator. Zodra u dit hebt gedaan, klikt u met de rechtermuisknop op de bovenste (degene waar we de patch hebben bewerkt om een sinusgolf te genereren) en selecteert u 'patch kopiëren'. Plak deze patch nu op elk van de andere aftrekkers door er achter elkaar met de rechtermuisknop op te klikken en 'paste patch' te kiezen. Je hebt nu een combinator met 8 Subtractors erin, elk met dezelfde simpele sinusgolf patch.
Onze basissjabloon is nu voltooid. U dient nu de combinator-patch op te slaan, zodat u gemakkelijk naar deze fase kunt terugkeren en kunt beginnen met het experimenteren met verschillende additieve synthesegeluiden. We kunnen nu in het vlees van de oefening graven en beginnen onze tonen te genereren. Voor de eerste toon ga ik een zachte toon van orgel / keyboardtype maken.
Zoek de aftrekker die helemaal bovenaan de stapel staat. Op deze aftrekker zet je het volume helemaal hoger. Speel een noot op je MIDI-toetsenbord. U zou een zeer eenvoudige sinusgolftoon moeten horen.
Als je geen MIDI-keyboard hebt, zul je in dit stadium handig zijn om een eenvoudige lus in het sequencer-venster te creëren, zodat één noot zich herhaalt - je kunt dit gebruiken om de veranderingen die je in het geluid maakt te horen zonder moeten klikken op het toetsenbord op het scherm.
Deze eenvoudige sinustoon wordt de basistoon voor ons geluid of de grondfrequentie.
Bij de volgende aftrekker naar beneden draait u het octaaf voor oscillator 1 omhoog van 4 naar 5. Verhoog nu het volume tot ongeveer 85. U hoort nu een hogere toon die bij uw originele toon hoort wanneer een noot wordt gespeeld.
Bij de derde aftrekker naar beneden draai je de octaafknop voor oscillators 1 tot 5 en de semitonenregelaar tot 7. Zet nu het volume helemaal hoger.
Dit zal klinken alsof een extra noot is toegevoegd aan het geluid, met een interval van een 7e. Dit is niet wat we willen, omdat we proberen de indruk te wekken van één toon, in plaats van twee of meer. Zet het volume lager. Als je op ongeveer 55 komt, zou je moeten horen dat het geluid dat door deze Subtractor wordt gegenereerd, begint te klinken als een deel van de algehele toon in plaats van een eigen noot.
Op de vierde aftrekker draai je het octaaf naar 6, maar laat je het halve tonen-besturingselement op nul staan. Nogmaals, zet het volume hoger zodat je deze nieuwe laag aan de toon kunt horen, maar niet zozeer dat het opvalt als een aparte toon in zijn eigen recht. Ergens tussen 50 en 60 zou ongeveer goed moeten zijn.
Op de vijfde aftrekker in de stapel draai je het octaaf naar 6 en de halve toon naar 7 - breng nu het volume omhoog zoals je dat bij de andere apparaten hebt gedaan. Naarmate we verder het frequentiespectrum en de boventoon die we toevoegen hoger en hoger worden, zul je merken dat je ze niet zo hard hoeft op te zetten als de lagere tonen. Laat het volume dit keer ongeveer op 40 staan.
Voor de zesde Subtractor gaan we het octaaf op 7 zetten en de halve toon alleen laten. Onthoud dat wanneer we alleen de octaafcontrole veranderen, de toon die we toevoegen in feite dezelfde toon is als onze grondfrequentie, dus je kunt soms wegkomen met deze boventonen luider dan andere, meer tegenstrijdige boventonen.
We beginnen nu bij de werkelijk hoge frequenties te komen, en de boventonen die we in dit stadium toevoegen zullen een echte helderheid aan de toon toevoegen. Ik heb besloten om een vrij helder klinkende orgelklank te hebben, dus heb ik het volume voor deze aftrekker op 50 gezet, maar je kunt je eigen instelling kiezen.
Deze keer gaan we het octaaf omhoog naar 7 en de halve toon naar 7 opnieuw. Dit is weer een heel heldere boventoon, dus je kunt het volume aanpassen aan je smaak. Ik heb het op 38 verlaten.
Tot nu toe zijn al onze boventonen ofwel dezelfde toon als onze grondfrequentie, met verschillende octaven of met een interval van een zevende, met verschillende octaven. Deze intervallen zijn mooi en muzikaal, en zorgen voor een aangenaam geluid, met behulp van andere, meer ongewone intervallen, omdat onze boventonen meer interessante en ongewone geluiden kunnen creëren, maar uit de toon kunnen klinken, tenzij je voorzichtig bent.
Naarmate je hoger en hoger op het frequentiespectrum komt, vinden onze oren het moeilijker om onderscheid te maken tussen verschillende noten, en kunnen we meer avontuurlijk worden met onze keuze voor het interval zonder ons zoveel zorgen te maken over het geluid buiten de toonaard. Als voorbeeld gaan we deze laatste aftrekker afstemmen op een meer ongewoon interval.
Draai de oscillator 1 octaaf op de laatste aftrekker tot 9. Zet nu de halve tonen-regelaar op 1. We voegen nu een boventoon toe die effectief slechts 1 halve toon is, afgezien van onze grondtoon, alleen op een veel hoger octaaf. In veel gevallen klinkt het spelen van 2 noten naast elkaar verkeerd, maar omdat we zo hoog spelen, voegt deze laatste boventoon gewoon meer helderheid toe, zolang deze maar niet te luid is. In dit voorbeeld heb ik ervoor gekozen om het volume in te stellen op 38.
Je zou nu een basale orgeltypetoon moeten hebben, die je als een ander instrument of combinatorpatch in Reason kunt spelen.
Dit concludeert deel 1 van de tutorial. In het volgende deel zullen we bekijken hoe sommige modulatie ons patch-geluid realistischer kan maken, en hoe verdere modulatie van de individuele boventonen verschillende geluiden kan creëren, met bijna onbegrensde mogelijkheden.
Accentsconagua