Share
In de zelfstudie 4-delige harmonie voor snaren regelen, hebben we gekeken hoe we een bestaande vierdelige harmonisatie konden nemen en deze effectief door een strijkorkest laten uitvoeren. In deze zelfstudie gaan we een stap verder en leren we hoe we diezelfde basis kunnen gebruiken om interessantere variaties te maken.
Laten we ons voorstellen dat we een achtergrondreeksarrangement voor een nummer schrijven, met behulp van deze typische popprogressie als ons model:
Aan het einde van deze tutorial leren we hoe we dit arrangement kunnen bedenken:
De details van de vierdelige harmonie vallen buiten het bestek van deze zelfstudie, maar het bestuderen van het onderwerp is uw tijd zeker waard.
Enkele basisbegrippen om je nu doorheen te krijgen zijn:
In de wereld van de popmuziek kun je met veel minder precisie wegkomen met de "regels" van de vierdelige harmonie. Bijvoorbeeld, parallelle kwinten en octaven in delen van een achtergrondkoord veroorzaken je luisteraar niet echt veel leed, hoewel ze in een meer blootgestelde passage misschien minder acceptabel zijn.
Hier is een voorbeeld van hoe je strijkers in vierstemmige harmonie kunt rangschikken achter ons gegeven pianogedeelte:
Het eerste dat we kunnen doen om dit arrangement tot leven te brengen, is om meer beweging te introduceren.
Een eenvoudige manier om dit te doen, is door passages tussen sprongen in te voegen. Bijvoorbeeld, in het altvioolgedeelte van balk 2 tot 3, is de afstand tussen de tonen een derde. Ook is in de cello van maat 3 tot 4 een derde. Door simpelweg de gaten in te vullen, creëren we iets meer energie:
Een meer opvallende techniek is om de hele intonatie te veranderen. (Afhankelijk van hoe je het doet, kun je hier wat "technische" schendingen tegenkomen met parallelle bewegingen. Hoewel ik geloof dat onze algemene opzet klopt, klinkt de algemene overeenkomst nog steeds goed.)
Zo kunnen we bijvoorbeeld de akkoorden in halve tonen splitsen en de tweede halve noot de bovenste drie stemmen naar de volgende beschikbare akkoordtoon verplaatsen:
Of we kunnen de akkoorden in kwartnoten breken en stijgende arpeggio's hebben:
Merk op hoe meer bankbiljetten we per maat hebben, d.w.z. hoe drukker de delen, hoe meer ze opvallen. Als je alleen de achtergrond van de piano hebt, zijn drukke delen misschien goed, als je een belangrijke vocale lijn hebt, moet je misschien meer voorzichtig zijn met het afleiden ervan.
Een zeer eenvoudige maar effectieve techniek is om een vierdelige harmonisatie te gebruiken als uw skelet waarvoor notities moeten worden gebruikt en de indeling vervolgens op te splitsen in afzonderlijke delen. Dit is met name handig voor verzen of andere delen die u eenvoudiger wilt maken.
Je zou bijvoorbeeld gewoon de violen kunnen gebruiken:
Of alleen de altviool en cello:
Of een complexere opstelling zoals een bouwpiramide voor een crescendo-effect.
Dit kan van bovenaf worden gedaan:
Of van beneden naar boven:
Rusten zijn een vaak vergeten juweel van componeren en arrangeren. Mensen zijn altijd zo bezig met het vullen van de ruimte met aantekeningen dat ze vergeten hoe ongelooflijk krachtige stilte kan zijn.
U kunt direct een hele notenarrangement interessanter maken zonder een enkele noot toe te voegen door rusten in te voegen.
Rust aan het einde van zinnen geeft een gevoel van ademhaling en nieuwe beweging wanneer de volgende zin begint:
Rust aan het begin van de meting kan aanvoelen als "negatieve accenten"; ze vestigen de aandacht op het moment door de afwezigheid van een gearticuleerde opmerking:
En natuurlijk kun je mixen en matchen:
Een andere manier om het leven tot een arrangement te brengen, is door de noten te articuleren.
Je kunt een hele noot op een heleboel verschillende manieren in een pulserend ritme opdelen, bijvoorbeeld in krachtige kwartnoten:
Of achtste noten rijden:
We kunnen ook de veranderende stemtechniek mengen met gearticuleerde tonen, misschien voor zoiets als een filmscore-stijleffect:
Alle bovenstaande technieken kunnen worden gemengd, en u kunt het allemaal overtreffen met wat extra garnering, zoals pistes en vullingen.
Op dezelfde manier dat een drummer een vulling in de volgende balk kan spelen, kunnen je snaren iets soortgelijks doen. Gewoonlijk lopen eenvoudige schalen en arpeggio's zijn de meest effectieve benadering, omdat ze een uitbarsting van energie geven zonder teveel aandacht te trekken voor zichzelf als belangrijke motivische ideeën.
Hier is slechts een voorbeeld:
Merk op hoe we altijd die heel eenvoudige hele notenschakeling als eerste gids gebruiken. We weten dat het goed klinkt, dus alle wijzigingen die we aanbrengen, zullen een stevige basis hebben.
Ik hoop dat deze tutorial je heeft laten zien dat je kunt beginnen met het benaderen van zeer complexe en interessante arrangementen door eenvoudige technieken toe te passen op een eenvoudige harmonisatie.
Terwijl je naar snaren in andere muziek luistert, begin je jezelf af te vragen wat de onderliggende basis is. Vaak lijkt wat aan de oppervlakte een gecompliceerde opstelling lijkt, toch niet zo ingewikkeld.
Accentsconagua