Share
In de loop van de tijd heeft de muziekindustrie zich voortdurend ontwikkeld en managers hebben een centrale rol blijven spelen in de prestaties van de kunstenaar die zij vertegenwoordigen. Maar hebben artiesten echt managers meer nodig?
Het is een gewaagde verklaring om te maken, maar je zou kunnen beweren dat het managementmodel van de oude school de beste dagen achter zich heeft gelaten. Maar dat wil niet zeggen dat managers niet zullen of kunnen diversifiëren om te voldoen aan de nieuwe behoeften van kunstenaars in de 21e eeuw.
Het oude schoolmanagementmodel was sterk afhankelijk van gunsten, een manager was alleen zo sterk als hun contactlijst. Het sleutelwoord was uitbuiting, gewapend met een verzameling uiterst krachtige contacten die een manager in principe kon verkopen aan de hoogste bieder.
Je zou kunnen denken, WOW! Dat is geweldig voor de artiesten die worden vertegenwoordigd door een krachtige manager en in sommige gevallen ook. Er zijn echter altijd twee kanten aan een munt: artiesten waren bereid om aan de eisen te voldoen en compromissen te sluiten. Hierdoor konden hun manager en hun platenmaatschappij (als ze er een hadden) er meer geld mee verdienen. Het is tenslotte een zakelijk recht?
Uiteraard wilden niet alle kunstenaars een compromis sluiten, wat over het algemeen resulteerde in een splitsing tussen de manager en de kunstenaar, of dat de kunstenaar minder aandacht kreeg dan andere kunstenaars die de manager vertegenwoordigde.
Als de manager en de kunstenaar feestvierden, gleed de kunstenaar snel terug in de vergetelheid terwijl de manager snel doorging met het volgende grote ding.
Maar in de 21ste eeuw zou de uitkomst enorm anders zijn.
De realiteit van de moderne muziekindustrie is verandering. Het verandert constant sneller dan de meeste mensen zouden willen denken, dit resulteert in het diversifiëren en omarmen van de? Doe-het-zelf? cultuur.
In het verleden was de manager een integraal onderdeel van het vormen van een muziekcarrière voor de kunstenaar die ze vertegenwoordigden. Ze hielpen op meerdere niveaus bij het vinden van producenten en het zoeken naar platencontracten, het omgaan met agenten en de media.
De belangrijkste rol die een manager kon bieden, was echter de ontwikkeling van de relatie tussen een artiest en zijn fans.
Je denkt misschien wat het verschil is tussen toen en nu? Artiesten hebben nog steeds fans nodig om te bestaan en ik ben het er helemaal mee eens dat je gelijk hebt, maar de manier waarop een artiest met hun fans omgaat is volledig getransformeerd.
Met de opkomst van muziekdownloads en peer-to-peer netwerken kreeg de muziekindustrie als geheel een enorme hit, ze waren in feite verdoofd. Het businessmodel dat decennialang had gewerkt, was plotseling veranderd, de consumenten en wat nog belangrijker was voor jou, de artiesten hadden nu meer controle en meer macht.
Dus als consumenten en artiesten meer controle en macht hadden, wat hebben managers dan?
Voor artiesten op grote labels zullen managers nog steeds vraag hebben, maar in de 21ste eeuw draait de muziekindustrie nu alleen om kleine bedrijven in plaats van om grote bedrijven.
Dat wil niet zeggen dat grote bedrijven geen succes zullen hebben met artiesten, omdat ze dat wel zullen doen, ze hebben geld en contacten, maar artiesten die zichzelf beheren, zullen de echte succesverhalen van de toekomst zijn.
Het belangrijkste dat een artiest, met name een band (als dit op jou van toepassing is) kan doen, is om elk lid een rol toe te wijzen. In de begintijd van je carrière speel je slechts een korte tijd, gebruik je de tijd op het verkeerde moment.
Leden moeten te allen tijde de top van hun spel hebben, je weet nooit welke deuren voor je open kunnen gaan.
Stel je voor dat je band als een auto zonder een motor is, hij start niet en zonder wielen zal hij niet bewegen. Pas deze methode op een vergelijkbare manier toe en pas de stukjes van je muzikale puzzel bij elkaar.
Denk groot, bij mijn weten is er nog niemand voor gearresteerd. Kunstenaars falen alleen omdat ze het doorzettingsvermogen en de drive missen om te blijven pushen.
Als een lid van je band een website of een poster kan ontwerpen, wijs je hen de rol van marketing en promoties toe.
Als een lid van je band goed is in spreken, moeten ze onderhandelen namens de groep, alle vaardigheden gebruiken die je bij de hand hebt.
Het is beter om alle rollen gelijkmatig te verdelen, omdat individueel leren op de lange termijn voordeliger is en je band sterker maakt als een eenheid.
Elk lid moet precies weten en leren wat de functie van een manager precies inhoudt. De ervaring die je nu opdoet, zal in de toekomst van onschatbare waarde zijn, het zal je ook helpen om juiste beslissingen te nemen met je carrière.
Boek zelf een optreden, organiseer zelf tours, hoorspelen, promoties, merchandise, ALLES. De enige persoon die echt om je afbeelding en je muziek geeft, ben jij. Bouw contacten en zwaar netwerk, een manager is immers alleen zo sterk als hun contactlijst.?
Het geheim van succesvol zijn is om professioneel te zijn en een naam voor jezelf te vestigen. Klinkt duidelijk, toch? Het is moeilijker dan het klinkt.
OK, dus ik ga je een goede tip geven: als je begint met spelen waar je maar kunt binnen je woonplaats, kun je binnen een straal van 10 mijl overal spelen. Blijf de straal steeds verder bewegen totdat je een redelijk gevestigde act bent binnen een straal van 50 mijl rond je woonplaats.
Vroeger kon een manager je goed gepromoot hebben of had je de contacten om je in de line-up te krijgen voor een locatie buiten de stad, maar je doet dit alleen, dus je moet het zelf doen.
Door het voor jezelf te laten gebeuren, creëer je eerst de contacten die je in de toekomst zullen helpen, en ten tweede, je bevestigt je naam en, nog belangrijker, je? Merk? naar je? kern? fan base.
De wereld is jouw oester is een uitspraak die zwaar is gebruikt maar 100% relevant is.
Zoals hierboven beschreven, is de ontwikkeling van je kernventilator essentieel, je bouwt geen huis zonder basisfundamentaat?
Van het old school managementmodel zou een manager de fans van een artiest hebben uitgebreid door promotie. Promotie via traditionele media (radio, tv, tijdschriften, enz.) Kost geld, en ervan uitgaande dat een kunstenaar zich in een vroeg stadium van zijn loopbaan bevindt; geld is mogelijk niet direct beschikbaar.
Dit is waar het spel verandert. In het verleden vertrouwden kunstenaars zwaar op traditionele media, welke andere keuze hadden ze? Dit leidde duidelijk tot hun afhankelijkheid van hun manager, agenten en platenlabel voor promotie en distributie van hun materiaal.
Maar artiesten kunnen het GRATIS doen, misschien schud je je hoofd met ongeloof, GRATIS? Heb je GRATIS gezegd? Ja heb ik gedaan.
Niemand klaagt erover iets voor niets te krijgen, en het positioneert de kunstenaar in een win-winsituatie.
De liedjes van de artiesten krijgen? Daar? en de luisteraars, die hoogstwaarschijnlijk fans worden, hebben iets voor niets ontvangen.
Mond aan mond is nog steeds de beste vorm van promotie en voor alle contacten die een manager heeft, heeft macht van de consument / people power een veel grotere invloed op het grote geheel van dingen. Een revolutie komt meestal niet van de mensen rechtsboven?
Laat het gebeuren, je hebt de controle.
Accentsconagua