Share
In de vorige tutorial, Fake Keyboard Parts On Guitar: Deel 1, heb ik gekeken naar het aanpassen van de gitaartechniek om keyboardpartijen opnieuw te creëren, evenals overwegingen van geschikte akkoordstructuren.
Nadat ik het spel heb geregeld, richt ik nu de aandacht op de hardware die u moet gebruiken om authentiek te klinken. Er zijn een aantal echt complexe / dure stukjes kit beschikbaar, maar voor deze tutorial begin ik met iets vertrouwder.
Dit is het gouden tijdperk van pedalen - er is nog nooit zo'n breed scala aan geluiden beschikbaar geweest met opties die bij alle budgetten passen. Van stalwarts tot gespecialiseerde, je vindt alles wat je nodig hebt. Voordat we kijken naar enkele nuttige effecten, een waarschuwing.
Het is gemakkelijk om je te laten meeslepen wanneer je effecten gebruikt, dus het correct inbellen van het geluid is cruciaal.
Het is duidelijk dat je het wilt horen, maar niet op het punt waarop het opdringerig is. tenslotte, stel voor het geluid voor het publiek.
Je wilt ook voorzichtig spelen; de meeste pedalen hebben een vooraf ingestelde ingangsgevoeligheid, dus slordige ruis of rinkelende snaren kunnen ze onnodig triggeren.
Toetsenbordspelers overspannen vaak meerdere octaven tegelijk omdat ze, in tegenstelling tot gitaristen, beide handen gebruiken om noten te selecteren (tenzij je een achtvinger tikkende meester bent, zoals Jennifer Batten).
Het gebruik van een octaafpedaal helpt dit tekort te ondervangen.
EEN mono pedaal kan maar enkele noten hanteren, dus is prima voor leadlijnen van enkele noten, maar kan geen akkoorden aan. Ik zou daarom een aanraden polyfone pedaal, zoals het kan doen.
Een enkel octaafpedaal weerspiegelt eenvoudig je noten een octaaf hoger of lager. Bijvoorbeeld, een octaaf naar beneden pedaal gepaard met een fuzz creëert een aantal geweldige monofone synthesizertonen in de jaren 80. Een octaaf omhoog pedaal door wat vibrato produceert een begaanbaar 'Telstar'-geluid.
Ik geef de voorkeur aan een pedaal dat beide doet gelijktijdig; het geeft je meer opties en als beide octaven worden gebruikt, vult het echt het geluid.
Goedkopere pedalen, zoals het Octa-pedaal van Hotone of de Sub 'N' Up Mini van TC Electronic, zijn £ 70 tot £ 90. Boven £ 100, verbreedt de keuze en kwaliteit echt. Ik gebruik de Pitch Fork van Electro-Harmonix voor £ 150.
Deze bieden een breed scala aan klankkeuzes, dus je zou er een op je pedalboard moeten hebben.
De roterende luidspreker is een iconische keyboard / orgel-steunpilaar en essentieel voor een klassiek jaren 60-geluid.
De eenvoudigste / goedkoopste route is een modulatiepedaal met de RATE controle bij hoge instellingen. Voeg wat drive toe, en je hebt de orgelklank gebruikt in 'A Whiter Shade Of Pale'.
Zoals altijd, alles met mate - je wilt een wervelend geluid, geen dronken, zeeziekte wiebelen.
Koor pedalen zijn bijzonder geschikt, beginnend rond £ 80. Zowel de TC Electronic Corona Chorus Mini als de Ibanez Stereo Chorus Mini zijn uitstekend. Ik heb de laatste voor precies dit gebruik.
Anderen die het overwegen waard zijn tremolo, vibrato, Univibe, en uiteraard, roterende luidspreker pedalen. Het zijn allemaal variaties op een thema, maar het is de moeite waard om een beetje onderzoek te doen om te vinden wat het beste bij u past.
Portefeuille-vriendelijke voorbeelden zijn de TC Electronic Viscous Vibe (£ 95) en Hotone's Roto (£ 65). Daarboven klinkt de Digitech Ventura Vibe (£ 120) geweldig en heeft veel opties.
Toetsenbordspelers laten zelden een geluid achter en veranderen de parameters on the fly. Dus bij het kiezen van een modulatiepedaal, kunt u overwegen met een expressie-ingang.
Bijvoorbeeld, het Electro-Harmonix Good Vibes chorus- en vibrato-pedaal (£ 130) maakt controle over de snelheid of intensiteit van het effect mogelijk.
Een over het hoofd geziene pedalboard-optie, het EQ-pedaal is nuttig in zoveel situaties. Voor onze doeleinden kan het de toon vormen om ons gewenste toetsenbordgeluid beter te reproduceren.
'Superstition' van Stevie Wonder is bijvoorbeeld een coverband-klassieker en de riff is eenvoudig op gitaar te spelen. Echter, om meer te klinken als de Clavinet die Stevie gebruikte, zal het afrollen van veel lage frequenties met het pedaal zeker helpen. Sommige slapback-vertraging (plus de snaren tegen de frets trekken terwijl je speelt) brengt je dichter bij het echte werk.
De B9, C9, K9 en Mel9 van Electro-Harmonix emuleren klassieke orgel, elektrische piano en Mellotron geluiden, en bieden een geweldige alles-in-één oplossing.
In plaats van digitale modellering gebruiken ze octaven, pitch-shifting en synthese om hun tonen te creëren. Op naar £ 200, ze zijn duidelijk geen impulsaankoop, en je bent beperkt tot de geluiden aan boord. Ze klinken echter geweldig, dus bekijk ze.
Als je geen pedalen bezit of wil, maar een iPad hebt, kun je nog steeds geweldige resultaten behalen. Het enige dat u nodig hebt, is een interface, zoals de Apogee Jam, en een geschikte app, zoals Tonestack by Yonac Inc.
In deze korte video heb ik de app gebruikt om een patch te maken met een poly-octaaf generator en een roterende luidspreker. Ik zette de hogere octaven luider dan de lagere, en stelde vervolgens de snelheid van de draaiende luidspreker naar wens in.
Het is heel eenvoudig om te doen en kan zelfs live worden gebruikt. Als je niet bekend bent met het idee om iOS live te gebruiken, bekijk dan mijn tutorial: De draagbare gitarist - iOS gebruiken als een live-rig.
Wat u ook gebruikt, overweeg uw toetsenbord klinkt apart voor de PA. Ze klinken goed via de versterker, maar de PA heeft een grotere frequentierespons, plus het verhoogt de illusie van een ander instrument dat wordt afgespeeld.
De eenvoudigste route is via een ABY-doos, zodat je het signaal van je gitaar naar verschillende bestemmingen kunt sturen. De Electro-Harmonix Switchblade + (£ 42) is zo'n voorbeeld.
Er is genoeg uitrusting om je de juiste geluiden te geven, dus doe je onderzoek, en houd rekening met:
In de volgende tutorial betreed ik de enge wereld van MIDI.
Accentsconagua