Share
In deze tutorial laat ik je zien hoe je een betere en solide solo kunt ontwikkelen met behulp van je kennis. Ik zal je laten zien hoe je betere improvisatievaardigheden kunt ontwikkelen. Ik zal een aantal benaderingen bekijken en ik zal enkele van de mythen wissen die je misschien al jaren hebt gehoord.
Bij een bepaald akkoord kun je (over dat akkoord) elke toonladder spelen met de noot van het akkoord erin
Dit moet voortaan jouw mantra zijn. Wat ik bedoelde, is dat het dit perspectief is dat ik persoonlijk het beste vind om solo te schrijven of om schaal te kiezen in het algemeen.
Het belangrijkste principe is dat het akkoord eerst komt. Hoe meer de akkoorden worden gedefinieerd, en daarmee bedoel ik dat er meer noten in zitten, hoe smaller de schaalkeuzes zullen zijn.
Om duidelijk te zijn over wat dit betekent, Sleutel midden is het idee om alle akkoorden van een progressie in één toets te groeperen. Bijvoorbeeld:
Dat is de sleutel van een natuurlijke minderjarige, Eolische. Je denkt niet apart na over elke akkoorden, in plaats daarvan zie je een enorm blok van A natural minor.
Een ander voorbeeld zou kunnen zijn:
Deze keer heb ik een A Dorisch progressie. Dezelfde mindset als voorheen: je kunt A spelen Dorisch op elk akkoord van de progressie.
Het gebruik van deze benadering is eenvoudig, maar houd rekening met de voor- en nadelen:
Voors:
nadelen:
Hier is een laatste voorbeeld van deze progressie
Ik gebruik de A Dorisch schaal over de hele progressie.
Dit is in wezen het tegenovergestelde van wat ik hierboven heb besproken.
Beschouw een progressie niet als een doos met veel verschillende akkoorden erin. In plaats daarvan analyseer en ontbreek je de voortgang totdat je elk akkoord naar een specifieke schaal kunt verwijzen.
Dit vereist enige kennis van de basistheorie.
Overweeg deze progressie:
Ik heb het Romeinse cijfer onder de akkoorden toegevoegd: dat zijn de graden van de akkoorden in de toonsoort D Ionische, of belangrijk.
Zoals je kunt zien is D het ene akkoord, A is vijf mineur enzovoort. Ik wil dat je nadenkt over de modi van de grote schaal die ik heb verzameld in deze grafiek.
Zoals je kunt zien is de modus-build uit de eerste graad van de maatsoort genoemd Ionische, de seconde Dorisch, de derde is phrygian enzovoorts.
Als u nu het Romeinse cijfer van de progressie verbindt met de modi van de grafiek, zult u eindigen met deze schaalkeuzes.
Op de D kun je D Ionian (D majeur) spelen. Op de A, wat het akkoord is vanaf de vijfde graad, kun je A spelen Mixolydian. Op de Bm kun je B spelen Eolische, en op de G die je speelt G Lydian.
Zoals ik al eerder zei, vereist deze aanpak wat extra theoretische kennis evenals enige kennis op schaal.
Je hebt misschien gemerkt dat D Ionische, EEN Mixolydian, B Eolische en G Lydian zijn allemaal dezelfde schaal die zojuist anders is genoemd. Dat zijn ze, althans qua aantekening. U zou de voor- en nadelen van deze aanpak kunnen overwegen.
Pro:
nadelen:
Ik wil graag de voordelen van gebruik beschrijven akkoord schaal aanpak, omdat ik het in het begin persoonlijk moeilijk vond om het te begrijpen.
Het moeilijkste bij het spelen van gitaar is het bereiken van de vaardigheid waardoor je niet door het instrument wordt bespeeld. Je moet altijd beslissen wat je speelt op basis van welke impact zal hebben zonder in een soort van noedelbeweging op gitaar te vallen. Op het moment dat je vergeet dat je muziek maakt en geen oefening, sterft de muziek.
De mindset die deze benadering biedt, is uniek: in feite zal elke keer dat je een nieuw akkoord hebt, je mentaal verwijzen naar een nieuwe root in je schaal, zelfs als je altijd dezelfde noot gebruikt.
Zelfs als ik dezelfde noot op elke balk speel, zal elke keer dat een nieuw akkoord verschijnt, die noot een andere kleur hebben. Ik moet als speler die notitie elke keer anders visualiseren.
Hier is een audiofragment waarin ik speel over de voortgang met besproken proberen om mijn akkoordschaalkeuzes te benadrukken:
Akkoord tonen is een mix van waar ik het eerder over had. Akkoordtonen zijn de belangrijkste noten van het akkoord. Je kunt ze gemakkelijk identificeren als de root, de derde en de vijfde. Als je een septiemakkoord hebt, kun je de zevende zeker als akkoordtonen beschouwen.
Dat zijn de belangrijkste noten omdat ze het hele akkoord spellen. Dit concept is express, technisch gesproken, met arpeggio's.
Een grote kennis van arpeggio's kan je leven zeker negen keer op tien redden. Maar deze benadering verwijst niet alleen naar arpeggio's: uiteindelijk wil je je mogelijkheden en keuzes uitbreiden. Dus dit is hoe ik de mindset voor akkoordtonen gebruik.
Je moet allereerst je arpeggio's goed kennen. Dan moet je in staat zijn arpeggio's zowel in dezelfde positie als in de nek te bewegen. Zodra je geest direct de akkoordtonen bezet, hoef je alleen de noten ertussen als verbinding te gebruiken. Als je dit uitprobeert, word je heel chromatisch. Tegelijkertijd, hoewel, je kunt besluiten om meer diatonisch te blijven en alleen de diatonische noot te gebruiken wanneer je van een akkoord naar een ander gaat.
Ik zal je laten zien wat ik bedoel door over deze progressie te soleren:
Ik ga Am arpeggio, C major arpeggio, Dm arpeggio en E arpeggio gebruiken. En natuurlijk alle noten daar tussenin.
Luister:
Ik raad u aan om deze tutorial stap voor stap te lezen en een beetje tijd te besteden aan elke benadering die ik heb uiteengezet voordat ik verder ga.
Geen van die dingen is gemakkelijk en uiteindelijk zijn het allemaal hulpmiddelen die je spel moeten verbeteren, evenals je vertrouwen in hoe je solo's kunt benaderen.
Nu je de richtlijnen hebt, ermee experimenteert, de regels overtreedt en een geweldige solo gaat schrijven.
Accentsconagua