Share
In de laatste aflevering bestudeerden we de eerste vier octaven van het frequentiespectrum met roze ruis. Nu gaan we verder met de rest van de octaven en opnieuw de anderen met behulp van muziek samples.
Hoewel de laatste zelfstudie een korte tip was, heb ik besloten dat het beter voor je lezers zou zijn om een grondige en diepgaande zelfstudie over de kwestie te krijgen. De laatste zelfstudie leidde tot enige interesse en vragen die me enkele ideeën gaven over hoe dit onderwerp verder in meer detail kan worden uitgelegd. Als je de eerste tut hebt gemist, lees die hier.
Er waren een aantal best interessante opmerkingen in de laatste tutorial die ik hier graag zou willen bespreken. Ik werd gevraagd naar de relatie tussen deze octaven en die in de muziek, en feitelijk bespreek ik niet echt muzikale octaven. Hoewel elke muzieknoot een specifieke frequentie heeft, zoals A op 440Hz, gebruik ik deze specifieke frequentie-octaven om aan te geven hoe de frequentiebereiken klinken.
Een octaaf is een verdubbeling van de frequentie, zodat een octaaf van 100 Hz 200 Hz wordt. Die vervolgens met elke vermenigvuldiging 400 Hz verdubbelt. Wat niet te verwarren is met harmonischen, die hele getallenvermenigvuldigers zijn van de grondfrequentie, eerste harmonische wordt 200 Hz, derde 300 Hz etc. Dus je zou elke frequentie uit het spectrum kunnen kiezen om als voorbeeld te gebruiken, maar aangezien deze octaven over het algemeen worden beschouwd als standaardwaarden heb ik besloten om ze te gebruiken.
Neem de muzieknoot van de middelste C, die een frequentie van 262 Hz heeft. Als je nu de middelste C speelt, hoor je natuurlijk niet alleen die frequentie, maar ook een combinatie van de grondfrequentie (262 Hz) en de harmonische boventonen. En de C-noot die een octaaf hoger is, heeft de grondfrequentie van 524 Hz, het dubbele van het aantal. Als je dit weet, kun je EQ proberen in de context van het instrument dat je speelt. Als je keyboardsteekjes dicht bij het midden C speelt, probeer je misschien die frequenties uit te halen waarvan je weet dat ze in dat specifieke muzikale bereik vertegenwoordigd zijn. Bekijk de 8 eenvoudige stappen naar een betere EQ van Mark Garrison met een eenvoudige, maar verklarende afbeelding die aantoont waar bepaalde instrumenten in het frequentiespectrum zitten.
Ik waardeerde de opmerkingen van de laatste zelfstudie enorm en ik besef dat ik misschien niet erg duidelijk ben geweest over het gebruik van de voorbeelden. Ik kan alleen uit persoonlijke ervaring spreken als ik zeg dat het me enorm heeft geholpen door te luisteren naar specifieke frequenties die worden versterkt door roze ruis of muziek. Door te proberen te onthouden en te onthouden hoe elke frequentie een instrument beïnvloedt, of een complete mix, kan ik een problematisch frequentiegebied sneller lokaliseren.
Dit heeft me enorm geholpen tijdens EQ'ing liveshows omdat het een situatie is waarin je snel en efficiënt moet werken. Het is ook een grote hulp wanneer u feedbackfrequenties moet vinden en elimineren die u problemen met het podiumgeluid geven. Bekijk het artikel over Hoe Monitor Mixing een performance verbetert voor een gids over het gebruik van de grafische equalizer in een live geluidsituatie.
In de inleidende zelfstudie gebruikten we roze ruis om het effect te horen dat elke frequentieband had op de roze ruis, die ruis is die het hele spectrum bestrijkt. Deze keer gebruiken we muzikale voorbeelden om het verschil te horen dat deze frequenties hebben. Ik gebruik voorbeelden die gracieus aan mij zijn gegeven door de rockband Vicky. Ze zijn een IJslandse rockband die aanzienlijk succes hebben gehad in de korte tijd dat ze samen zijn geweest, op tournee door de Verenigde Staten en China. Bekijk hier hun MySpace-pagina voor nog een aantal nummers die niet vol zitten met onaangename frequentieoverbelasting.
De volgende voorbeelden zijn gebaseerd op hun verschillende rocksongs en hebben geen enkele vorm van complexe of harmonisch rijke instrumenten zoals koper- of orkestrale snaren. Met dat gezegd, ik denk dat deze voorbeelden goed werken om mijn punt te illustreren, en het is aan jou om deze technieken op je muzikale productie te proberen, hoe instrumenteel rijk ze ook zijn.
Bij het luisteren naar muziek wordt duidelijker wat het effect is van deze frequenties, en welke instrumenten een octaaf meer domineren dan andere. Ik sla 31Hz over omdat het geen echt merkbaar effect op de muziek heeft. Het voegt een klein beetje toe aan het diepe dieptepunt, maar dat is het zo'n beetje.
Laten we horen hoe 63Hz het diepe lage einde van de song verandert. In het onderstaande voorbeeld schakel ik de EQ in na de eerste paar maten en je kunt zeker horen dat de kloppende bas en kickdrum krachtiger worden. En natuurlijk veel te hard en misplaatst.
Zoals ik al eerder zei, 125Hz geeft meer gewicht en stoot naar de baan. In het audio-voorbeeld kun je horen hoe de resonantie van de kick en de punch van de bas sterker wordt wanneer deze frequentie wordt versterkt.
250Hz wordt over het algemeen beschouwd als een goed frequentiegebied om te stimuleren als je gitaren meer dikte nodig hebben. Te veel kan resulteren in te veel dreun en vermindert de helderheid van het geluid van de rockgitaar. Je kunt duidelijk in de audio horen hoe de gitaren te gek en slecht gedefinieerd worden met te veel van deze frequentie. Deze frequentie heeft ook een raar effect op de snare, waardoor het te boxy klinkt.
Klinkt alsof er iets uit een kartonnen doos door een smalle tunnel hoorde! Merk op hoe de snare hits krachtiger worden en de gitaren meer punch hebben? Op een verwante noot voel ik ook met het stimuleren van deze frequentie, we horen ook een overvloed aan nagalm. Misschien is het een combinatie van welke instrumenten in de mix de reverb-behandeling krijgen en dus ook worden verbeterd met de boost. Deze frequentie voegt over het algemeen boxiness toe aan drums, maar kan ook helpen om de vocal een beetje naar voren te brengen, zoals je kunt horen in de onderstaande audio.
Je herkent misschien 1 kHz beter als ik je het voorbeeld van de sinusgolf geef.
Een bel doen rinkelen? Deze frequentie als sinusgolf wordt gebruikt in allerlei akoestische tests en het geluid van een signaalloze tv. Het is een frequentie die een telefoonachtig geluid voor de stem creëert en een soort irritant hoornachtig effect geeft. Te veel van een boost in dit bereik, zoals in het onderstaande voorbeeld, kan resulteren in een dun en blikkerig geluid. Hoewel we geen low-end hebben gefilterd, lijkt het bijna alleen maar dunner door deze specifieke frequentie te versterken.
Als we zo hoog in het EQ-spectrum komen, hebben we niet echt meer invloed op de fundamentele frequenties van instrumenten. Integendeel, we stimuleren bepaalde elementen van de harmonische inhoud die in die instrumenten aanwezig zijn. Dit is waar de terminologie behoorlijk snel verloopt, waarbij schittering, aanval, aanwezigheid en lucht een belangrijke rol spelen bij het communiceren van wat we willen van het EQ-proces. We accentueren de aanval van drums en gitaar door dit bereik te vergroten, maar een te grote boost in dit frequentiegebied kan snel leiden tot luistermoeheid.
Luister hoe dit bereik de attack en bite van de gitaren verhoogt, niet alleen wanneer ze vervormd zijn, maar ook hoe ze in het schone gedeelte scherper klinken..
Te veel van dit bereik op zeer vervormde rockgitaren kan hun meer sissende karakter naar voren brengen. Absoluut ondraaglijk zoals je kunt horen wanneer ik dit frequentiebereik in dit zware rocknummer een boost geef. Hoewel dit een bruisend geluid veroorzaakt op rockgitaren, kan dit frequentiebereik helpen de helderheid van de stem bij 3 kHz te vergroten en kan de aanwezigheid ook rond 5 kHz toenemen.
De briljante knop. Ik heb onlangs een plug-in gebruikt, waarvan het enige doel was om een royale hoeveelheid van 8 kHz aan een signaal toe te voegen, waardoor het meer leven en briljanter werd. Het werkte wonderen op stemmen en zoals je in het onderstaande voorbeeld kunt horen, trekt een 8kHz-boost de zang beslist dichter bij je. Te veel in deze gebieden klinkt op dit punt allemaal een beetje sissend, vanwege het feit dat ik alle instrumenten tegelijk toevoeg, maar een gracieuze hoeveelheid van 8 kHz kan een saai instrument tot leven brengen en het meer ... goed briljant maken.
Dit is het hoogste octaaf dat we kunnen horen, gegeven deze specifieke octaafwaarden. Het volgende octaaf zou 32kHz worden en het is natuurlijk onmogelijk om frequenties zo hoog te horen. Een boost hier heeft geen invloed op de track zo drastisch als sommige andere voorbeelden, maar je kunt de toegevoegde aanwezigheid in de hi-hat bijvoorbeeld horen. De laatste keer dat ik controleerde, kon ik maar 17,7 kHz horen, dus er is daar niet veel informatie die geaccentueerd lijkt te zijn, hoewel we een ander verhaal kunnen hebben als we een soort orkestrale muziek hebben in plaats van rock.
Nu zijn er behoorlijk wat frequenties tussen al deze octaven die ook van belang zijn voor de gemiddelde EQ'er. De klik van een kickdrum is normaal gesproken te vinden op 2,5kHz, de sisklank van een stem is ongeveer 7kHz enzovoort.
Naarmate de frequenties hoger worden, worden de octaafsprongen groter, dus er zijn veel gebieden tussen sommige van de octaven die hun specifieke gebruik hebben. Maar door op deze frequentiegebieden te wijzen en voorbeelden te geven van de inherente eigenschappen van deze octaafbands hoop ik enig licht te werpen op de relatie die zij hebben met de muziek..
Door je te realiseren waar specifieke geluiden in het frequentiespectrum liggen, kun je makkelijker problemen aanpakken dan willekeurig knoppen en schuiven draaien in de hoop dat je op je problematische frequentie zult stuiten..
Accentsconagua