Share
Veel van jullie lezers hier bij Tuts + Premium worstelen om jouw opnames in huis zo goed mogelijk te maken. Hoewel je de grote jongensgeluiden die je op de radio hoort misschien niet haalt, kun je je eigenlijk best verdraaid in de buurt voelen. De mengfase speelt een grote rol bij het professioneel laten klinken van uw platen, maar de productie- en opnamefase speelt daar uiteraard een grote rol in.
In de volgende Premium-zelfstudie neem ik je mee op een reis naar probleemoplossing om het beste uit je rock-opname te halen. Ik zal je laten zien hoe je een eenvoudige drum opname maakt, geluid krachtig en krachtig, hoe je de gitaren en bassen mooi kunt laten spelen, hoe je een automatische vloeibaarheid kunt creëren tussen vervormde gitaren en de zang en hoe je die vreselijke kastklinking kunt maken vocaal geluid een beetje beter.
Het handigste dat je kunt doen bij het opnemen van je nummers, is om een keuze te maken. Productie speelt een grote rol in uw workflow en als u de arrangementen hebt overwogen en uw bronklanken hebt opgenomen zoals u dat wilt, wordt de helft van de strijd gewonnen. Soms moet je in de doos produceren, constant van gedachten veranderen en uitvinden wat je het volgende moet doen. En het wordt niet eenvoudiger als je honderden drumloops, synthesizer-patches en gitaarversterkers rondslingert die je productie een miljoen keer kunnen veranderen.
Bekijk je productie vanuit een live, rock-band perspectief. Als iedereen zijn sound down heeft, zijn of haar delen kent en er live mee kan spelen, dan is dat wat je moet opnemen. Niets meer niets minder. Natuurlijk kun je overdubs toevoegen als dat nodig is, maar zorg ervoor dat je je niet laat meeslepen door opties. Opties belemmeren de productiviteit en uw productie.
Ik gebruik dit nummer graag als een voorbeeld omdat het je leert hoe je beslissingen moet nemen en eraan vasthoudt. In de volgende voorbeelden werd het nummer opgenomen zoals we het onderweg wilden hebben. We vonden onze gewenste brongeluiden en hielden eraan vast. De gitaren worden zwaar verwerkt met delay en flange, en dat is prima want dat is wat we wilden dat de gitaren klonken als.
Oké, laten we een paar geavanceerde voorbeelden bekijken over hoe je je rockmix kunt laten klinken.
Hier is de mix voordat we de verwerking in deze tutorial hebben gedaan.
In hard rock moeten die drums pittig en strak zijn. Ik zal niet ingaan op de details van hoe ik elke drumtrack heb gemengd. Ik volg de eenvoudige procedure van comprimeren om de pieken te temmen, de modder en de boxiness eruit te halen en vervolgens de hoogte- en dieptepunten in elke drum te verhogen.
Enkele dingen om over na te denken:
Om de drums wat extra pit te geven heb ik alle tracks via een aux send naar een zwaar gecomprimeerde bus gerouteerd.
Door de multipressor in Logic te gebruiken, druk ik met wat zware instellingen de drums helemaal in elkaar. Zware drempels, ratio en snelle aanvallen zijn de naam van het spel wanneer je parallelle compressie op drums doet. Vooral voor een rocknummer als dit, hoe compacter de drumbus, hoe punchier het klinkt onder de originele drums.
Ik gebruik een multiband-compressor, maar een normale compressor met enkele band zou net zo goed werken. Het enige dat opmerkelijk anders is, is dat het de hogere frequenties meer platdrukt dan wanneer je ze van het lage einde scheidt. De multiband-compressor kan de kick en snare pletten, terwijl de cimbalen relatief ongecomprimeerd blijven, wat volgens mij beter klinkt.
Op het aux-spoor heb ik, na het comprimeren, het lage en hoge einde aanzienlijk versterkt en de verplichte middenfrequenties verlaagd. Ze klinken gewoon niet goed op drums, dus ik probeer zoveel mogelijk van de middentonen te verwijderen zonder de algehele frequentiebalans van de drumkit in gevaar te brengen.
Om de drumkit uit de voorhoede te verwijderen, is het altijd goed om een mooie galm aan de algehele kit toe te voegen. Ik heb elk drumkanaal naar een warm houten studio-impulsantwoord gestuurd in Space Designer. Dit is eigenlijk een vooraf ingestelde kleine ruimte die niet overdreven reflecterend is. Het voegt een leuke sfeer toe aan de drums, duwt ze een klein beetje terug zonder ze in reverb te verdrinken. Ik vond de reverb zelfs zo leuk dat ik uiteindelijk een aantal instrumenten aan dezelfde nagalm had toegevoegd, waardoor het de grootste nagalm was om de instrumenten aan elkaar te lijmen.
Het is gek hoeveel een verschil de nagalm en de parallelle compressie kunnen maken voor het drumgeluid. Voordat het gewoon een saai klinkende drumtrack is, maar met de NY Trick maak ik het veel punchier, misschien zelfs te veel. Maar met de nagalm eromheen is er enige ruimte die de dingen terug duwt en waardoor alles een beetje beter zit.
Deze dingen klinken misschien eenvoudig, maar dat zijn ze niet. Als je deze dingen veronachtzaamt, zal je niet eindigen met een drumstel dat erg goed is. In vergelijking met de rest van het nummer klinkt het zwak en slap.
Bekijk de gemengde drumkit zonder enige parallelle verwerking:
Er is niets mis met deze mix. Alle drums klinken erg goed, maar je zou niet weten hoe veel beter het klinkt, tenzij je parallelle verwerking hebt gebruikt.
Het is de extra mijl die telt.
Bass is eenvoudig op te nemen met een diode. Je krijgt op die manier meer controle over het geluid, maar je kunt ook een deel van de "echtheid" verliezen die je zou krijgen als je een versterker opneemt. Versterkeremulators kunnen dit proces nep maken om ze iets minder gedesint te laten klinken.
Het basgeluid vóór het mixen klinkt al behoorlijk verwerkt. Dat komt omdat we dat geluid tijdens de productiefase besloten en eraan vasthielden. Het werd opgenomen met DIed met wat vervorming en in een digitale pre-amp-emulator.
Hoewel het echt gromt, mist het nog steeds iets. Als je DI hebt opgenomen, krijg je een zeer droog DI-geluid en kunnen versterkermodellen dat veranderen. Ze lijken een beetje lucht te geven aan het signaal en verwarmen het anders koude DI-signaal.
Je kunt ook je DIed-bas opnieuw gebruiken voor een ander signaal, hetzij met een basversterker, of gewoon met je studiomonitor om een beetje lucht in je basgeluid te krijgen. Maar dat kan een tijdje duren en je krijgt geen goede resultaten als je geen goede plek hebt om bas op te nemen.
Merk op hoe de basversterker de track die hint van diepte geeft?
Als je een echt agressieve bas wilt, en in dit geval doen we dat, dan zal het verhogen van de middenfrequenties de aanval naar voren brengen. Op dit nummer heb ik behoorlijk veel energie gekregen in het bereik van 700 Hz en 2 kHz omdat daar het gegrom van de bas en de attack van de strings liggen, respectievelijk.
De gitaar is waarschijnlijk de meest bewerkte track in deze hele productie. De phaser en het delay-geluid vormen een cruciaal onderdeel van de track en vormen in feite het onderliggende deel dat de song naar voren drijft.
Het lijkt contra-intuïtief om te zeggen dat elk onderdeel van de mix stoer en in je gezicht moet zijn. Omdat het mengen van logica zou dicteren dat als alles schreeuwt om je aandacht, niets zal opvallen. Dat is echter niet echt waar, want met EQ en creatieve compressie kun je alle elementen van je mix mooi samen laten spelen.
Het lijkt erop dat ik hier een dood paard neersla maar de kracht van filteren niet onderschat. Vooral als het gaat om het maken van een heel dik gitaardeel dat past bij een erg dik basgedeelte.
De gitaar klinkt super vlezig en geweldig in het lage gedeelte, maar met al het andere maakt het de mix rommelig. Ik filter helemaal tot 200 Hz om het op te ruimen. Een zwaar vervormd nummer als dit klinkt ook lawaaierig en sissend in het hoge segment, dus ik heb alles boven 10 kHz uitgefilterd. Om de zware low-end filtering te compenseren, heb ik wat volheid toegevoegd in het gebied van 500 Hz, waardoor de middentonen in plaats van de bas worden versterkt, zodat zowel de bas als de gitaar genoeg ruimte hebben om te spelen.
Luister naar de gitaar in de weg van de bassen. Het eindresultaat is een rommelig laag eind dat geen definitie heeft.
Na filteren en wat extra EQ is er meer duidelijkheid voor beide nummers. De gitaar staat niet zo in de weg van de basgitaar omdat ze beide hun respectieve EQ-gebieden hebben.
Ik denk dat dit de coolste mixtruc is in deze tutorial. Er zijn twee compressoren op het gitaarspoor. De eerste comprimeert de pieken slechts licht, maar het geeft ons nog steeds een punchier gitaargeluid.
Wat zo cool is aan de andere compressor, is dat het aan de zangkant is gekoppeld, zodat wanneer de zanger de gitaareenden erachter begint te zingen. Het comprimeert ongeveer 4 dB per keer dat de zanger zingt, maar ik gebruik alleen een verhouding van 2: 1, zodat de gitaar niet gecomprimeerd klinkt. De zanger laat het niveau van de gitaar automatisch zakken en zodra hij stopt met zingen, zwelt de gitaar weer op in de mix. Het is eigenlijk best gaaf omdat het phaser-effect ook een extra volume-zwelling geeft. Zie het als de phaser die de frequenties van links naar rechts moduleert terwijl de zanger de amplitude op en neer laat gaan.
Ducking wordt in veel dingen gebruikt, het doven van de bas achter de kickdrum telkens wanneer de drummer de kick raakt, wordt veel gebruikt. En ducking wordt ook veel in radio-uitzendingen gebruikt, omdat je kunt horen dat wanneer de announcer begint te spreken, het volume van het nummer automatisch wordt verlaagd.
Het klinkt goed in de context van de mix, maar als je alleen de gitaar en zangsolo gebruikt, kun je gemakkelijk horen hoe de stem het volume van de gitaar regelt..
De vocalen, niet verrassend, waren het moeilijkste om goed te krijgen. Het grootste probleem was dat de bronregistratie gewoon verschrikkelijk is. Het werd opgenomen in een kast zonder enige akoestische behandeling. Het heeft geen groot ruimtelijk geluid, maar het had zeker beter gekund. Dus uiteindelijk besloot ik om voor een effectievere, bewerkte rockvocal te gaan dan een cleane en heldere rock vocal.
Velen van jullie hebben misschien te maken met vocale opnames die als volgt klinken:
Mijn normale proces bij EQing-zang is om beledigende frequenties te vinden, ze te knippen en vervolgens een boost te geven waar ik denk dat nodig is. In dit geval deed ik het normale filter op 100 Hz, waardoor gerommel en onnodig laag bereik werden verminderd. Ik had wat problemen met hem dat hij telefoonachtig en nasaal klonk, dus probeerde ik die frequenties op twee plaatsen te knippen, respectievelijk 760 Hz en 1 kHz.
Hierdoor werd een deel van het nasale karakter opgehelderd dat duidelijk te zien was in de opname. Dat maakte het nasale geluid niet zo veel op, dus nam ik er mijn toevlucht tot het te maskeren door het 5 kHz-gebied te versterken.
Maskeren is een EQ-effect dat optreedt wanneer u een hogere frequentie gebruikt dan waarmee u problemen ondervindt. Aangezien je oren waarschijnlijk de versterkte frequentie zullen horen, maskeer je in wezen dat de problematische frequentie wordt gehoord.
Ik gebruik twee sends op de stem, een vertraging voor diepte en ruimte en de andere is een verdubbelend effect.
Dus we eindigen met een grimmiger, agressiever en in-your-face vocaal. Soms moet je overboord gaan om van je thuisopnamegeluid af te komen.
Na al deze extra bewerkingen zijn we beland met een veel zwaardere en punchier-mix.
De extra mijl is wat een mix beter maakt. Ja, EQ en compressie zullen u ver brengen, maar creatief denken en extra verwerking zullen uw mix geweldig maken.
Accentsconagua