Dit is de derde en laatste aflevering in een reeks artikelen die erop gericht zijn u op weg te helpen op weg naar het spelen van uw favoriete muziek op het gehoor.
Terug in deel 1 hebben we gekeken waarom het leren van muziek op het gehoor de moeite waard is, en ik stuurde je weg met een paar actieve luistertips en een voorbeeldnummer om je op weg te helpen. In deel 2 hebben we gekeken hoe een beetje onderzoek ons kan helpen en zijn we begonnen met het gebruik van verschillende technieken om goed onderbouwde schattingen te maken over akkoordvocalen.
In dit laatste deel zullen we ons werk verfijnen en uitbreiden vanuit Deel 2, en verdergaan met kijken naar een aantal manieren om te beginnen met het ontkoppelen van solo's en melodielijnen. Zoals eerder is geen theoretische kennis vereist!
Het idee met delen 1 en 2 van deze serie was om de belangrijkste taken te illustreren die betrokken zijn bij het uitwerken van muziek op het gehoor, namelijk:
Die drie taken klinken misschien al te voor de hand: natuurlijk je moet naar het nummer luisteren, en van nature je moet raden wat er aan de hand is. Het punt dat ik angstig vind, mis je niet, dat is het aandacht voor detail in deze dingen is dat belangrijk.
Laat me een voorbeeld geven van mijn overmatige blootstelling aan tv tijdens de feestdagen. In een verhaal van Sherlock Holmes zal iedereen zien dat de nota van het losgeld in een versneden krant wordt geschreven. Holmes zal echter zien van welke krant het afkomstig is, weten wat voor soort persoon dat papier leest en veronderstellen dat, om al die moeite in de eerste plaats te doen, de afzender mag verwachten dat zijn handschrift bekend wordt. We moeten zijn dat scherp!
Dus, voortbouwend op dat principe, is het nuttig om een wetenschappelijke benadering van het proces te volgen, mogelijkheden uit te proberen en het onmogelijke en onwaarschijnlijke uit te sluiten totdat je tot iets komt dat naar alle waarschijnlijkheid negentig procent procent gelijk heeft.
Terwijl je je mogelijkheden voor een passage in een nummer doorwerkt, let er dan niet alleen op of wat je speelt goed klinkt, maar ook of het logisch is vanuit een fysiek standpunt, bijvoorbeeld als een akkoordverandering te ongemakkelijk lijkt, een sprong om soepel te maken, is er een andere manier om een of beide akkoorden te spelen die de gekke sprong zouden elimineren?
Heel vaak, vooral met passages die harmonisch complex of snel en verwarrend zijn, kan het krijgen van de "natuurkunde" juist een snellere manier zijn om de jackpot te winnen. Het is een feit dat de handen van mensen de neiging hebben op bepaalde manieren op bepaalde instrumenten te vallen, en met name gitaristen kunnen behoorlijk beperkt worden door de fysieke aard van het instrument, dus een greep krijgen op waar, fysiek, je hand zou vallen voor een bepaalde passage is vaak een goede aanwijzing.
Heel vaak heb je een eureka! moment waarop alles gewoon op zijn plaats lijkt te vallen, en dit is een goed moment om notities te maken als dat nodig is, of zelfs een score op te bouwen met transcriptiesoftware, en om terug te blijven verwijzen naar het nummer om je voortgang te controleren.
Ik vind meestal dat ik, met meer complexe nummers, verschillende "passen" zal doormaken. Dat wil zeggen, ik zal beginnen met een versie die min of meer gelijk heeft en dan, van tijd tot tijd, speel ik misschien het spoor en realiseer ik me plotseling dat ik een zwak akkoord heb of zelfs, af en toe, ik zal wat horen een klein detail waardoor ik mijn aanpak vanaf het begin volledig opnieuw bedenk. Met andere woorden, het is altijd een werk in uitvoering, dus verwacht je versie te blijven ontwikkelen.
Een goed voorbeeld van deze ideeën is het refrein van ons doelnummer, All Right Now van Free.
We weten dat we in A zitten in de coupletsectie, maar hier in het refrein klinkt het akkoord kleiner en minder dicht. Luister aandachtig naar het timbre, en er is duidelijk een open A-snaar in met hogere hogere snaren en een karakteristiek "octaaf" -geluid.
Dus, werkend vanuit die open A-snaar, gebruik makend van ons idee waar de handen van een gitarist zouden komen om die geluiden te krijgen zonder ongemakkelijke posities, eindig ik met de open A-snaar, gevolgd door een hogere A-noot op de D-snaar op de 7e fret, en de 5e van die noot op de 9e fret op de G-snaar.
Uitbreiding van het principe verder, vinden we dat, door het gebruik van aangrenzende tonen en het verplaatsen van dezelfde vorm onderaan de toets een beetje beginnen, we beginnen het hele figuur te ontrafelen.
Ik zal je de rest van het ontrafelen laten doen, maar hopelijk begin je te zien hoe zeer eenvoudige ideeën ons kunnen helpen om te maken wat lijkt op grote sprongen, bijvoorbeeld, het proberen van aantekeningen vlak naast het akkoord dat we spelen onthult wat voorbijgaand frases, en simpelweg het huidige akkoord naar een nieuwe positie schuiven, geeft ons het volgende akkoord in de progressie.
Nogmaals, we weten dat we A. gebruiken. Om onze detective hoed even aan te zetten, kunnen we zeggen dat, als een vrij eenvoudig blues-gebaseerd klassiek rocknummer, we bijna zeker naar grote, minder belangrijke en pentatonische toonladders, misschien met wat "voorbijgaande tonen".
Een goede manier om naar de juiste noten te zoeken, is door de waarschijnlijke schalen te spelen op de posities waar de originele artiest waarschijnlijk naartoe zou zijn gegaan. Als we bijvoorbeeld in A zijn, kunnen we ervoor kiezen onze inspanningen te concentreren op de A-kleine vormen gecentreerd rond de A-noot op de 5e fret, omdat het koorgedeelte daar werd gespeeld.
Natuurlijk, de A-minor produceert de notities die we nodig hebben, dus ik laat je de rest van het werk hier doen!
Ik wil niet dat je hier wordt getrakteerd, en dit zijn natuurlijk alleen maar basisprincipes. Het precieze proces in dit artikel zal waarschijnlijk niet werken als je een Mahavishnu-orkeststuk probeert te transcriberen, maar de principes zijn hetzelfde.
Het idee is om de rudimentaire vaardigheden op eenvoudigere stukken te ontwikkelen. Door te oefenen, wordt het heel snel gedaan om een ruwe versie van zelfs vrij complexe nummers te maken en, zoals altijd, hoe meer je je woordenschat uitbreidt met nieuwe akkoorden en schalen, hoe meer ervaring en kennis je hebt om op te tekenen. Zo, praktijk, en heb plezier!