Share
De introductie is een van de belangrijkste onderdelen van een nummer of compositie. Het is jouw moment om de aandacht van de luisteraar te trekken, ervoor te zorgen dat ze meer willen horen en ze instellen voor wat er gaat komen.
Te vaak heb ik singer-songwriters elk van hun liedjes beginnen beginnen door de akkoorden uit een heel couplet te tokkelen, alsof dat is wat ze "zouden moeten doen" zonder erbij na te denken hoe saai het is om naar te luisteren.
In deze tutorial bekijken we introducties in verschillende stijlen, van pop- tot klassiek- tot filmscores, en leren we technieken voor het maken van introducties die meer doen dan alleen tijd kosten.
De belangrijkste functie van een inleiding is het vaststellen van de stijl en de sfeer van het nummer.
De introductie van deze cue van Final Fantasy bevat verschillende belangrijke elementen voor ons.
Ten eerste is het vrij duidelijk dat het stuk orkestraal is.
Ten tweede is er een gevoel van fanfare van de tripletfiguren in de koperen die het stuk associëren met avontuur en fantasie.
Ten slotte, de statische beweging op het dominante akkoord, evenals de motivische figuren zonder echte melodie, geven ons een gevoel van spanning en anticipatie, en stellen ons klaar om het thema te verwelkomen wanneer het eindelijk aankomt.
Een inleiding kan je een moment geven om de fase te bepalen voordat je je hoofdthema of -vers begint. Door je hoofdgroef of instrumentatie in te stellen, geef je de luisteraar de kans om zich te oriënteren en zich in het stuk te nestelen.
Een sterke introductie kan de aandacht van uw publiek trekken en onmiddellijk zeggen: "Hé, luister naar mij!". We zullen dit hieronder verder bespreken.
Een inleiding kan ook een manier zijn om het contrast meteen aan het begin van je stuk vast te stellen en zo bepaalde elementen van je lied te benadrukken door ze simpelweg naast elkaar te plaatsen. Uw tempo zal bijvoorbeeld sneller aanvoelen als uw introductie traag is. We komen hier ook meer op in.
Je hebt niet altijd een introductie nodig. Er zijn talloze voorbeelden van liedjes die er gewoon in terecht komen zonder tijd te verspillen. Twee die in je opkomen zijn Lorde's "Royals" en The Beatles '"Hey Jude".
Wat beide nummers gemeen hebben, is dat ze beginnen met een solo-vocale pick-up. De menselijke stem is een zeer krachtig "instrument" om de aandacht van mensen te trekken en zal gewoonlijk meteen in ons oor komen. Door te beginnen met de stem zonder begeleiding, worden we meteen in het couplet van het lied gezogen en is er geen ander etablissement nodig.
Notitie: Ik heb een paar versies van Royals gevonden, inclusief de officiële Amerikaanse video, die begint met de beat in plaats van met de stem. Ik vind dit een veel minder effectieve manier om de luisteraar naar het nummer te trekken."Trepak" van Tchaikovsky's Nutcraker is een instrumentaal stuk dat zonder een introductie begint.
Tsjaikovski riekt je over je hoofd met energie en opwinding, hij hoeft niet eerst de stemming te bepalen. In plaats van je de tijd te geven om te ontspannen en je comfortabel te voelen, begint het thema meteen en zijn we aan het rennen.
Vaak wilt u echter een introductie. De meest natuurlijke manier om dit te krijgen, is door materiaal te gebruiken dat al in je nummer voorkomt.
Miley Cyrus '"Sloopkogel" begint met de eerste vier maten van het couplet, gewoon zonder de stem.
Hoewel het heel eenvoudig is, slaagt dit erin om een effectieve introductie te zijn, omdat de synth een nieuw geluid is en de dissonantie in de vierde balk interessant is.
Merk op dat het liedje slechts eenmaal door het patroon speelt, wat alles is wat nodig is om te zeggen "Hier is het", zonder de hele lengte van het vers te doorlopen.
Je hoeft je tekst niet altijd als materiaal voor de introductie te gebruiken.
De inleiding tot 'What Does the Fox Say' is de achtergrondbegeleiding van de pre-chorus. Deze keer is het zonder de stem of drums, maar er is nog steeds genoeg activiteit en beweging om onze aandacht vast te houden.
In beide voorbeelden die materiaal van later in het nummer gebruiken, is het een uitgeklede versie. Beter om met minder te beginnen en jezelf ruimte te geven om te groeien, dan al je tricks meteen te gebruiken.
Sommige nummers zullen nieuw materiaal gebruiken voor de introductie dat niet uit een ander deel komt. Wanneer dat het geval is, moet het nog steeds interessant zijn op zichzelf.
"I Want to Your Hand" is een voorbeeld van een dergelijk nummer, dat begint met een gitaarlik en een patroon dat nergens anders in het nummer voorkomt.
De intro bepaalt het tempo en het tempo van de song, terwijl ook alle hoofdinstrumenten (behalve stem) worden gebruikt om de stijl te bepalen.
De gitaarlikker heeft een interessant ritme en toon die genoeg is om onze aandacht te trekken. Alleen de drums en de ritmesectie alleen kunnen de stijl bevestigen, maar het is de lead-gitaar die iets inhoudelijks biedt voor ons oor om op te pakken.
De harmonie is een persistent V-akkoord dat, net als het Final Fantasy-stuk, spanning en spanning opbouwt om het I-akkoord te laten komen en het nummer om daadwerkelijk te beginnen.
De gitaarlikt volgt het patroon van de Regel van Drie; na de derde keer dat het wordt gespeeld, wordt het niet herhaald maar in plaats daarvan crescendo met het refrein.
Ook interessant om op te merken is dat dit nummer ook een samengesteld einde heeft.
Een geweldige manier om uw publiek te vertellen "Luister eens!" is om een uniek geluid te gebruiken. Iets dat zich echt onderscheidt van de gebruikelijke ritmepatronen en dat nieuw is.
Het openingsakkoord van "Hard Day's Night" is een klassiek voorbeeld van een unieke haak.
Er is veel onenigheid over wat dat openingsakkoord zelfs is, omdat het niet past in onze gebruikelijke muziektheorieconventies (Fadd9 over D lijkt de consensus te zijn). En dat is precies wat het onderscheidt en ervoor zorgt dat je rechtop gaat zitten om op te letten!
Soms heeft een nummer een inleiding die eigenlijk heel anders van karakter is dan de hoofdmuziek.
"That's Amore" begint met een rubato, romantische en weelderige introductie.
De tremolo mandoline en gitaar creëren een open en spannend gevoel, en de groep zangers die zingen over Napoli en liefde geeft ons een gevoel voor de stemming.
De introductie eindigt op een V-akkoord waardoor de hoofdgroef op het I-akkoord sterk aanvoelt.
Het belangrijkste is echter dat deze introductie langzaam en rubato is, terwijl het hoofdnummer middellands snel is en een feel-good-sway heeft. Natuurlijk, ze hadden het nummer precies in die groove kunnen beginnen, maar door het te contrasteren met het langzame, romantische gevoel, maken ze het nog leuker.
"Rx" van Hiroyuki Sawano is een instrumentaal stuk met een inleiding die qua tempo vergelijkbaar is met het hoofdthema, maar heel anders is qua functie.
De introductie stelt een tempo, stijl en groove vast. Maar naarmate het meer en meer instrumenten ontwikkelt, voegt u toe om een zeer complexe textuur te creëren. Het is bijna alsof een fanfare door de straat dwaalt en iedereen gewoon speelt waar hij of zij zin in heeft.
Het begin voelt leuk en wild, maar ook chaotisch en onzeker. Wanneer het een climax opbouwt, wordt de muziek plotseling stops. En dan komt uit de stilte het hoofdthema samen.
Unison is niet altijd een heel interessante textuur, maar in contrast met complete chaos voelt het plotseling schrijnend en doelgericht.
Het plotselinge contrast van "veel" tot "één" is buitengewoon krachtig. Zelfs als de rest van het orkest na slechts een paar noten begint, heeft het thema nu onze aandacht.
De belangrijkste les uit deze inleiding is contrast, en om het contrast effectief te laten zijn, is het vaak het beste overdreven.
Er zijn veel liedjes die een inleiding tot het hele nummer hebben, evenals introducties op verschillende delen van het stuk.
"That's Amore" heeft een gecomponeerde inleiding met materiaal dat later niet terugkomt in het nummer. Maar als de hoofdgroove eenmaal binnenkomt, is er ook een introductie van vier maten voordat de stemmen beginnen. Het tempo is veel sneller, dus die vier maten nemen evenredig minder tijd in beslag dan het langzame begin.
Het begin was leuk om een romantische sfeer op te zetten en de hoofdslag sneller te laten aanvoelen, maar de hoofdgroove heeft ook een moment nodig om te worden vastgelegd, en dus biedt de mini-introductie van die sectie ons de mogelijkheid om ons te heroriënteren naar het nieuwe tempo.
"Anakin's Theme" uit Star Wars Episode I: The Phantom Menace van John Williams is een ander voorbeeld van een nummer dat begint met een introductie voor het hele stuk, evenals een korte inleiding tot het hoofdthema.
Het stuk begint met een verkorte versie van de hoofdmelodie, vier maten in plaats van acht. Het wordt ook gespeeld door winden, wat een zeer contrasterende kleur heeft met de snaren die het thema voor het hele stuk dragen.
Na deze "hoofdinleiding" leggen de lage snaren het tempo en de stemming voor het hoofdthema vast.
Net als met Dobby merk je hoe de altvioolarpeggio's uit de weg gaan zodra de melodie begint.
De kardinale zonde van het schrijven van muziek is om saai te zijn, dus zelfs een klein gedeelte als een introductie verdient het de moeite waard te zijn om naar te luisteren. Onthoud hoe "Sloopkogel" een heel eenvoudige techniek gebruikte om het verspatroon te ontlenen, maar er waren elementen aanwezig die ons oor nog steeds gevangen hielden.
De inleiding tot John WIlliams '' Dobby the House Elf 'van Harry Potter en de Chamber of Secrets heeft een beetje gedijt in de fluiten die ons oor pakt.
Merk op dat de bloei stopt zodra de melodie begint. Het gaat uit de weg om de hoofdstem ruimte te laten horen. Vaak zullen componisten een inleiding geven en daarna na vier balken gewoon hun thema erop plakken. Maar door de fluiten te verwijderen, geeft Williams de melodiezaal voor de Engelse hoorn als de belangrijkste gebeurtenis.
De bloei heeft een ander effect dan ons oor iets te geven waarop we ons kunnen concentreren; het helpt een gevoel van speelsheid te creëren.
Laat je introductie nooit verwarren met je hoofdthema. De meest effectieve manieren om dat te doen zijn om het kort te houden en het simpel te houden.
Gebruik weinig motivische ideeën die zich niet ontwikkelen tot complete melodieën, zoals 'Dobby the House Elf' en de fluiten.
Dit is de reden waarom begeleidingspatronen als introducties werken; meestal zijn ze repetitief en motiverend, zodat ze ons niet laten misleiden door te denken dat ze een hoofdthema zijn.
Beethovens Eroica-symfonie heeft een ongelooflijk eenvoudige introductie van twee onderbroken staccato I-akkoorden, en dan is het uitgeschakeld.
Het is vaak verstandig om je introductie te schrijven nadat je de rest van het nummer hebt geschreven. Hoe kun je iets introduceren als je nog niet weet wat het is??
In plaats van een intro te schrijven en vervolgens uit te zoeken welk nummer erachteraan gaat, schrijf je je nummer.
Dan ontdek de beste manier om de aandacht van uw publiek te trekken, de scène vast te stellen en uw hoofdevenement te laten schitteren.
Accentsconagua