Share
Het mixen van een nummer naar een professionele standaard is een vak dat tijd en ervaring vergt om te beheersen, evenals een goede monitoringomgeving. Een geweldige mix zal energie, opwinding en het potentieel hebben om direct impact te hebben. Maar op een dieper niveau zal het details en een sonische rijkdom bevatten die de luisteraar betovert.
Als je van dichtbij luistert, klinkt niets bijzonders uit de toon. De indeling past bij de muziekstijl. Toch is het eindresultaat op de een of andere manier zoveel meer dan de som van de delen - er is een onderscheidende flair die het onderscheidt.
Hier is een voorbeeld in een R & B-muziekstijl uit de recente popkaarten van 2014:
Natuurlijk is alle pop / rockmuziek een soort mode-statement. Opinies over artiesten en hun uitvoer zijn vaak zeer subjectief en zeer divers! Maar ik concentreer me puur op de muziek en probeer vanuit het oogpunt van mix-engineers objectief te zijn, en ik stel voor dat wanneer de hoofdnummergroove arriveert, dit alles lijkt te leveren dat wordt verwacht; alles 'past', gezien de stijl die het is.
Bij het mixen heeft elk instrument zijn eigen plaats binnen het sonische spectrum en moet het als zodanig worden behandeld. Dus hoe wordt dit bereikt?
Het ontwikkelen van een goed begrip van het natuurlijke frequentiebereik van elk instrument (en de zang) en leren hoe ze samen kunnen aansluiten om een perfecte, natuurlijke fit te maken, zal zeker een onschatbare hulp voor ons zijn wanneer het tijd is om dat spoor te mixen!
Laten we beginnen met het introduceren van het 'soundstage'-concept - een driedimensionale auditieve ruimte waarbinnen we gaan werken als onze trackmix bij elkaar komt. De mix 'soundstage' is als het auditieve equivalent van een theaterpodium; het heeft breedte-van lage frequenties tot zeer hoge-maar ook diepte, die kan worden beschouwd als volume of niveau, en positionele focus.
Bijvoorbeeld, in een typische professionele rockmix die ontworpen is om beluisterd te worden binnen een stereocontext, zullen bassdrum en snare, basgitaar en lead vocal de neiging hebben om op een centrale positie te zitten. De rest van de kit, gitaren en toetsenborden en eventuele percussie hebben de neiging om hier enigszins tegenop te lopen; breedte aan de track toevoegen.
Vooral de lead vocal zal het nummer bepalen, omdat de energie en de urgentie van een geweldige song performance uiteraard cruciaal is. Veel mix-engineers zullen hier veel tijd en aandacht aan besteden, om dit precies goed te krijgen.
Hoe kan ons begrip van EQ ons vermogen om een nummer te mixen transformeren? Elk instrument heeft een natuurlijk frequentiebereik waarin het meestal functioneert. Naast dit natuurlijke frequentiebereik, zullen er bijbehorende harmonischen zijn die meestal iets minder uitgesproken zijn, maar deze helpen de natuurlijke toon of het karakter van het instrument te bepalen.
De onderstaande grafiek illustreert dit:
EQ Frequency Chart met dank aan The Independent Recording Network. Klik hier voor hun interactieve versie.Je zult onderaan de grafiek zien dat er verschillende beschrijvende woorden zijn die zowel geluidstechnici als muzikanten vaak gebruiken. Hoewel dit enigszins vage en zeker geen technische termen zijn, kunnen ze nuttig zijn om EQ effectiever te leren werken.
Een mannelijke stem heeft bijvoorbeeld de neiging om in het bereik van 100 kHz-1K te werken. Het gebied met een bepaalde warmte kan ongeveer 200 kHz zijn. Een vrouwelijke stem heeft meestal een hoger warmtegebied dan dit - misschien ongeveer 400 kHz, afhankelijk van het bereik en de toon van de zangers.
Merk op dat de gele balkextensies aangeven dat de bovenste harmonischen van zowel mannelijke als vrouwelijke vocalen veel hoger zijn dan 1,5 kHz. Deze hogere harmonischen zijn van cruciaal belang om de stem karakter te geven. Hoger, nog steeds boven 8 kHz, is waar de frisheid van de stem te horen is. De helderheid van de dictie en de sisklanken 's' en 'c' komen hier vaak voor.
Elk nummer stelt verschillende uitdagingen, en alleen je eigen oren kunnen beoordelen hoe je alles perfect in het hele spectrum kunt plaatsen. Maar leren hoe je de 'muddiness' uit die power elektrische gitaarpart EQ kunt EQ in een beetje meer high-end duidelijkheid van die vocal-dit alles is de sleutel tot het opzetten van een geweldige mix.
Track opnemen en mixen zijn totaal verschillende disciplines. Tijdens het opnemen zal je focus waarschijnlijk liggen op het krijgen van een solide prestatie op een behoorlijk niveau, maar zonder vervorming of overbelasting te riskeren. Of u nu alleen een MIDI-geprogrammeerd onderdeel afdrukt of een live uitvoering opneemt, het is waarschijnlijk uw doel om de natuurlijke warmte en volheid van het stuk vast te leggen.
Het resultaat kan een behoorlijk voller en groter geluid zijn dan je eigenlijk nodig zult hebben als je later gaat mixen, maar in dit stadium is dit over het algemeen geen probleem. Het is namelijk vaak beter om een iets voller geluid te hebben; je kunt het altijd een beetje strakker EQ houden door een beetje te 'boetseren' in frequentiegebieden die je later niet nodig hebt.
Om het mix-EQ-proces te illustreren, hier is een opname van een pianopartij die ik heb gemaakt. Een klein beetje compressie en EQ werd toegepast op de weg naar binnen, maar vooral om er zeker van te zijn dat het geluid zo volledig mogelijk was:
Piano Part: no EQ
Bij het mixen verschuift de focus echter volledig. Nu moet het pianostuk worden ingepast in een algehele sonische foto in het geluidsbeeld.
In dit klassiek klinkende instrumentale nummer is de piano eigenlijk een hoofdkenmerk, dus besloot ik dat het een beetje meer low-end nodig had op ongeveer 100 kHz om een beetje 'gewicht' toe te voegen. Ik voegde ook een sterke lift toe met 5,8 kHz - vooral omdat ik echt wilde dat de high thirds in de regeling fonkelden en nog een keer doorklikten..
Hier is een screenshot van de daadwerkelijke EQ die ik destijds gebruikte met een Waves Renaissance EQ plug-in:
Luister nu naar de gemengde versie van de piano, met behulp van de bovenstaande EQ-instellingen:
Piano Part: EQ nu toegevoegd
De verschillen zijn vrij subtiel, maar duidelijk hoorbaar. In feite klinkt de onbewerkte versie van de piano waarschijnlijk beter als ze alleen wordt gehoord! Maar dat is niet ontypisch - de gemengde versie moet zitten binnen de context van een druk arrangement.
Luister naar de uiteindelijke mix en oordeel het eindresultaat voor jezelf.
Laten we naar een ander voorbeeld kijken; snaar onderdelen in een mix. Meestal bieden violen niet minder dan 200 kHz en zijn ze altijd rijk aan harmonische boventonen, zodat het stijlvolle 'sissen' waarschijnlijk betekent dat je een deel van het gewicht van het gedeelte lager in het frequentiebereik wegsnijdt - en misschien dat zoete vinden zoek een hogere plek om ze genoeg te geven van een 'randje' of een beetje meer 'lucht' als ze het nodig hebben.
Hier is een kort fragment van geprogrammeerde snaren in vier delen geschreven voor een cinematografisch instrumentaal stuk, opgenomen in de onbewerkte:
Strings: geen EQ
Nu is hier hetzelfde onderdeel met het Waves EQ-screenshot hieronder. Een beetje low-end is toegevoegd aan 140Hz, voornamelijk om de diepte van de lage cello-kwinten te bepalen, maar ter compensatie is er een vrij sterke cut op 500Hz met een redelijk brede 'Q'-instelling, om veel low-mid te verwijderen gewicht. Aanwezigheid en 'lucht' zijn hoger toegevoegd:
Strings: EQ toegevoegd
Luister hier naar de uiteindelijke mix. De strings komen op 0:45 ".
Met een parametrische EQ kunt u, behalve het instellen van een frequentie en versterkings- of snijversterking, de breedte van de frequentieband instellen waarbinnen uw egalisatie-wijzigingen van toepassing zijn. Dit wordt de 'Q'-instelling genoemd.
Een enkele octaafverandering is een 'Q'-waarde van 1; dus alles onder de 0.7 of zo zal een brede, algemene egalisatie-wijziging zijn, terwijl een 'Q'-instelling van 5 of 6 een zeer smalle, nauwkeurige inkeping van frequentiefunctie (of versterking) zou zijn. U kunt dit bijvoorbeeld gebruiken om een specifiek probleem met ruis aan te pakken.
In de bovenstaande REQ-invoegtoepassing is de laagste rij waar de 'Q'-instelling wordt toegepast.
Ik ben een enthousiaste gebruiker van allerlei soorten pads binnen een nummer; zacht, luchtig, evoluerend of etherisch. Ze kunnen drama toevoegen aan een ballad en een gevoel van diepte geven aan elke mix, maar ze hebben ook een risicofactor voor mijn geest. Als ze te vol klinken of gewoon te hard zijn, lijken ze vaak de energie uit de baan te laten lopen.
Naar mijn mening lijken veel fabrikanten pads zeer rijk en volledig klinkend te ontwerpen, misschien om indruk te maken op de luisteraar om ze in de eerste plaats te kopen! Maar het risico is dat ze alleen maar domineren en al je beschikbare geluidsruimte overnemen.
Dus ik denk dat de les hier is: Wees brutaal wanneer je moet zijn. Wees niet bang om het EQ-gewicht uit dat pad te boetseren, zodat het niet interfereert met het ritmesectie van je nummer. Sommige pads hebben natuurlijke 'lucht', wat je misschien een beetje wilt benadrukken, maar voor mij lijkt het vaak vooral te gaan om het wegsnijden van wat je niet nodig hebt - en om de niveaus goed onder controle te houden.
Voer de AB-test uit. Is de baanenergie er nog? En voegt het pad net iets iets ondefinieerbaars toe aan je nummer? Misschien is dat alles wat het hoeft te doen.
Plug-ins die in uw DAW zitten, bestaan nu in overvloed en worden al heel lang gebruikt om geluid te verwerken. Er zijn veel voorbeelden die in hoge mate forensisch kunnen zijn en goed werk leveren. Een paar zijn ontworpen om het hele mixproces dat de beste geluidstechnici doormaken te emuleren om een afgewerkt professioneel geluid op bepaalde instrumenten te verkrijgen.
De plug-ins van Waves Maserati hebben bijvoorbeeld instellingen die een keten van processors nabootsen die de topprofessional Tony Maserati op gitaren vaak zou kunnen gebruiken. Ze zijn zeer effectief, maar bovendien laten ze ook zien hoe een topmix-engineer een geluid kan modelleren om een professioneel mixresultaat te bereiken.
Luister naar deze pick-gitaarpartij met en zonder de uitbreidingen van de plug-in. Het vertragingsgedeelte is ook door hetzelfde proces gegaan en is opgenomen in deze MP3-voorbeelden:
Pick Guitar Part: geen verwerking
Kies een gitaarpart: Maserati Plug-In toegevoegd
Wat is het verschil? Een beetje minder gewicht, lijkt mij, en een nadruk op aanwezigheid om ervoor te zorgen dat het pickritme doorsnijdt. Natuurlijk had de gitarist al genoeg compressie - en misschien een beetje EQ - geleverd voor het 'ruwe' opgenomen geluid via zijn eigen versterker en pedalboard, dus hier gebruikt de mixverwerking net dezelfde logica een beetje verder.
Dit is het screenshot van de plug-in. Helaas zegt deze plug-in niet zo veel over de gebruikte signaalketen, maar ik veronderstel dat het sonische eindresultaat belangrijk is.
Waar knip je en wanneer moet je boosten? Alleen tijd en ervaring kunnen je echt helpen, omdat zoveel afhankelijk is van muzikale context en stijl, plus je eigen oren die werken in een vertrouwde monitoringomgeving.
Maar hier is een nuttige gids die van pas kan komen, als de wereld van de frequentieaantallen je soms een beetje verbijsterd laat:
In de kolom met opmerkingen heb ik een paar persoonlijke opmerkingen geplaatst die meestal dingen zijn waar ik meestal op let wanneer ik mix, als het gaat om dat specifieke instrument.
In deze zelfstudie heb ik slechts een paar aspecten van een zeer ingewikkeld ambacht kunnen aanraken. Egalisatie is een belangrijk aspect van het mixen van tracks, maar in de praktijk wordt het interactief gebruikt in combinatie met compressie, reverb, delay en mogelijk verschillende andere processen.
In het volgende artikel zal ik een paar andere belangrijke aspecten bekijken als het gaat om mixen in het geluidsbeeld; nagalm en vertraging.
Accentsconagua