Nashville-notatie Playing by the Numbers

Als afgestudeerd wiskunde weet ik hoe nuttig getallen zijn. Mensen schilderen op cijfers, kiezen telefoonnummers, organiseren boeken op nummers en vertellen tijd met getallen. Ik heb besloten om met de nummers te beginnen spelen.

Dit artikel is eerder gepubliceerd op de AudioJungle-blog, die in 2010 is verhuisd naar een nieuw formaat. We zullen elke zondag (of deze week, vrijdag) een artikel uit de AudioJungle-archieven meenemen..

Nummers worden al jaren gebruikt om klassieke muziek te analyseren. Binnen een schaal worden Romeinse cijfers gebruikt om akkoorden weer te geven. Hoofdletters worden gebruikt voor majeurakkoorden en kleine letters voor mineurakkoorden. In de toonaard van C majeur zouden de akkoorden C, Dm, Em, F, G, Am als volgt worden genoteerd: I, ii, iii, IV, V, vi.

Ik zag dit voor het eerst in een boek dat ik vele jaren geleden kocht, genaamd "Basic Principles of Music Theory", uitgegeven door Harper & Row. Ik begon te spelen met de notatie, maar gaf de voorkeur aan de notatie 1, 2m, 3m, 4, 5, 6m. Maar ik ben er nooit in geslaagd om het te gebruiken voor mijn belangrijkste akkoordenschema's: het was te veel van een sprong.

Jaren later ontdekte ik dat veel muzikanten die notatie gebruiken en het 'Nashville-notatie' noemen. Ik heb onlangs besloten serieus te worden over het gebruik van de Nashville-notatie, kocht wat indexkaarten en ben begonnen met krabbelen. Dit is waarom.

1. Wat is Nashville-notatie?

De Nashville-notatie (ook wel het Nashville-nummeringssysteem genoemd) is een manier om akkoordgrafieken te schrijven zonder beperkt te zijn tot een specifieke sleutel. Heath McConnell vat het samen met deze formule: "ONE CHART = ALLE SLEUTELS".

Neil Matthews, Jr., werd geboren in Nashville, en was een van de oorspronkelijke leden van het back-up vocale kwartet van Elvis Presley, The Jordanaires. Hij vond het systeem uit om het voor musici gemakkelijker te maken om de toonaard van een nummer aan de zanger aan te passen. Zijn boek "Het nummeringsysteem van Nashville: een hulpmiddel om te spelen op gehoor" is nog steeds beschikbaar.

Mensen lijken het systeem op verschillende manieren te gebruiken, maar het algemene idee is hetzelfde: getallen met cijfers in plaats van letters, zoals hierboven beschreven. Sommige mensen gebruiken normale (Arabische) cijfers, anderen geven de voorkeur aan Romeinse cijfers. Ik heb een "zes mineur" akkoord gezien geschreven als vi, VIm, 6m en 6-. Sommigen gebruiken streepjeslijnen terwijl anderen dat niet doen.

In deze artikelen wordt meer in detail uitgelegd:

Wat is het nummeringsysteem van Nashville?
Het Nashville nummersysteem
Speel op nummers
Het Nashville nummersysteem

Nog meer nuttig is om te zien hoe mensen Nashville Notation gebruiken. Lisa Aschmann heeft tientallen gescande restjes Nashville-notities op haar site.

2. Wat wil ik er uithalen?

Ik ben meestal nogal traag en doelbewust over het nemen van dergelijke beslissingen, dus ik heb een lijst met doelen die ik wil bereiken door de Nashville-notatie te gebruiken:

Eenvoudig transponeren. We veranderen regelmatig de toonaard van nummers, afhankelijk van het bereik van de zanger. Normaal kan ik dit in mijn hoofd doen door naar de bestaande akkoordkaart te kijken en een bepaald aantal halve tonen toe te voegen aan het oude akkoord. Maar het kan een uitdaging zijn en sommige transposities zijn moeilijker dan andere. Het gebruik van een systeem dat hiervoor is ontworpen, is erg aantrekkelijk.
Beter waarderen de rol akkoorden spelen. Door de akkoorden specifiek op de plaats van de schaal te noteren, hoop ik een veel beter gevoel te hebben voor de rollen die deze akkoorden in liedjes spelen. Ik heb een redelijk goed gevoel voor de verschillende rollen die de tonica, subdominante en dominante akkoorden spelen, maar als ik het voor me zie spelen terwijl ik aan het spelen ben, kan ik alleen maar helpen.
Bekend raken met schalen. Ik denk dat de vertrouwdheid de sleutel is tot het gebruik van de Nashville-notatie. Je kijkt naar een stukje papier met daarop geschreven 1 4 6m 5, en van mijn hersenen wordt gewoon verwacht dat ze weten welke akkoorden ze moeten spelen in een bepaalde toets. Ik ben er zeker van dat het met de praktijk automatisch zou worden, met heel weinig nadenken. Dat soort vertrouwdheid klinkt mij als een goede zaak.
Bekend raken met akkoordenschema's. Veel nummers zijn gebouwd op bekende akkoordenschema's. Als liedjes in verschillende toetsen staan, is het moeilijker om de akkoordprogressies te herkennen die ze gemeen hebben. Nashville-notatie zou me moeten helpen om meer vertrouwd te raken met akkoordenschema's en liedjes te kiezen die dezelfde progressies delen.
Leer liedjes gemakkelijker. In dit stadium vermoed ik dat getallenreeksen gemakkelijker te onthouden zijn dan letterreeksen, vooral waar het scherpe of platte vlakken betreft. Herinner bijvoorbeeld dat 1 4 6m 5 (tweemaal herhaald voor het refrein) eenvoudiger moet zijn dan F Bb Dm C onthouden.
Bespaar ruimte. Ik verzamel akkoordenschema's al decennia lang. Honderden van hen! Ze worden na een tijdje moeilijk te beheren. Ik gok dat een indexkaartsysteem veel gemakkelijker te beheren zal zijn. En op het podium klinkt het een stuk overzichtelijker om een paar indexkaarten op de grond of piano te hebben dan mappen vol akkordiagrammen op A4-papier. Meestal heb ik alleen een hint nodig van waar we naartoe gaan, en niet te veel details.

3. Krijg mijn hersens eromheen

Dit is de reden waarom ik niet haastig ben gegaan om de Nashville-notatie te gebruiken: het kost tijd om mijn brein eromheen te krijgen!

Stel je voor dat ik tijdens een repetitie opduik om een nieuw nummer te leren. Ik kijk naar mijn Nashville notatie-akkoorddiagram als de drummer telt. Ik moet uitzoeken welk akkoord het eerst moet worden gespeeld en vervolgens een ander akkoord om de vier of meer beats. Kan ik het bijhouden? Hoeveel verkeerde akkoorden zal ik spelen? Zal ik de band ophouden? Zou ik het opgeven en een normale akkoordgrafiek krijgen? Ik moet nu al met een zekere mate van bekwaamheid naar die praktijk toe komen.

Ik ging iets dergelijks jaren geleden door toen ik besloot om gitaar te spelen met een capo. Met mijn capo op fret twee zou ik de akkoordkaart voor me lezen, maar elk akkoord twee halve tonen naar beneden transponeren terwijl ik speelde. Met andere liedjes zou mijn capo één, drie of vier op de zenuwen kunnen staan. In het begin werd ik erg goed in het transponeren, en in de loop van de maanden besefte ik dat ik gestopt was met transponeren, en gewoon wist welk akkoord ik moest spelen. Het werd natuurlijk. Mijn brein aangepast.

In de komende paar weken ben ik van plan veel nummers op te schrijven in de Nashville-notatie en ze in verschillende sleutels te spelen. Ik speel tegenwoordig voornamelijk in scherpe toetsen, dus ik ben van plan de hoofdtoetsen B, E, A, D, G, C en F onder de knie te krijgen. Ik weet zeker dat het na verloop van tijd net zo natuurlijk zal worden als ademhalen, zoals spelen met een capo heeft.

Gebruik je de Nashville-notatie? Heb je het de moeite waard gevonden? Heb je nog tips voor mij? Laat het me weten in de comments.

Muziek en audio