De regel van drie en muziek

De Regel van Drie is een populair concept dat in veel kunstvormen zoals schrijven en fotografie wordt gebruikt om een ​​evenwicht tussen elementen en structuur te bereiken. Er is weinig discussie over de toepassing van The Rule of Three op muziek, hoewel hetzelfde concept kan worden toegepast op vrijwel elk aspect van ons vak. Van de eerste schetsen van een compositie tot de productie van een uiteindelijke mix, we kunnen dit eenvoudige apparaat gebruiken om een ​​balans tussen interesse en helderheid te bereiken, zodat onze ideeën duidelijk worden uitgedrukt en gehoord.

Opnieuw gepubliceerde zelfstudie

Om de paar weken bekijken we enkele van onze favoriete lezers uit de geschiedenis van de site. Deze tutorial werd voor het eerst gepubliceerd in mei 2009.

Wat is de regel van drie?

Wikipedia definieert de Regel van Drie als "een principe in het Engels dat suggereert dat dingen die in drieën komen, inherent grappiger, bevredigender of effectiever zijn dan andere aantallen dingen." Als we als componisten het in lineaire zin benaderen, is het idee dat drie het kleinste aantal elementen is dat je kunt hebben om een ​​patroon te vestigen en te verbreken.

Een veel voorkomende toepassing van deze regel is voor het vertellen van moppen. Het eerste element stelt het onderwerp op, het tweede element vestigt een patroon en het derde element breekt het patroon, verstoort onze verwachtingen en zorgt er hopelijk voor dat we gaan lachen. bv. "Een huwelijksarrangement in Las Vegas bevat alles wat je nodig hebt: muziek, bloemen en een echtscheidingsdocument."

Andere voorbeelden van de Rule of Three zijn de drie actiestructuur die wordt gebruikt in het standaard Hollywood-scenario, de drie basiselementen van een verhaal (begin, midden en einde) en zelfs vele klassieke sprookjes. Denk maar aan The Three Little Pigs (het derde huis, gemaakt van baksteen, kan niet door de wolf worden weggeblazen) of Goudlokje en de Three Bears (de eerste kom pap is te heet, de tweede is te koud, maar dat derde schaal is juuuust rechts).

Wat heeft dit met muziek te maken??

OK, dus je begrijpt waarom de regel van drie grappen grappig maakt en ons helpt een verhaal te vertellen. Maar wat heeft dat allemaal met muziek te maken??

Zonder te filosofisch te worden, willen we dat onze muziek onze luisteraars betrekt. We willen dat ze gefascineerd worden, een bepaald gevoel ervaren dat we proberen over te brengen, of dat we soms gewoon willen dat ze worden vermaakt. Maar om componisten en songschrijvers te laten communiceren met onze luisteraars, moet onze muziek hen geïnteresseerd houden en onze ideeën duidelijk uiteenzetten. Dit is waar de Regel van Drie binnenkomt als een manier om de effectiviteit van onze muziek te peilen.

Interesse behouden

Uw muziek interessant houden is een veel moeilijkere taak dan de meeste mensen zich realiseren. Er is een zeer delicaat evenwicht tussen een muziekstuk dat zo saai is dat mensen in slaap vallen, en iets dat zo complex is dat de luisteraar het niet meer kan bijhouden en opgeeft. De kunst is om een ​​balans te vinden tussen herhaling, zodat de luisteraar iets bekends heeft dat ze kunnen vasthouden en volgen, en variatie, dus de luisteraar voelt zich uitgedaagd om bij te blijven en verrast door de richting die de muziek volgt.

Vergelijkbaar met het vertellen van een grap, geeft het gebruik van de Regel van Drie ons het kleinste aantal elementen om een ​​patroon vast te stellen en vervolgens de luisteraar betrokken te houden door het te verbreken. Denk eens aan de effectiviteit van de Lennon / McCartney-teksten: "Heb je me nog steeds nodig, wil je me dan nog voeden, als ik vierenzestig ben?". Dit zijn geen baanbrekende teksten die het gezicht van de literatuur veranderen, maar ze zijn pakkend en gedenkwaardig. We hebben een onderwerp "Wil je me nog steeds nodig hebben?", Het opstellen van een patroon "Zul je me nog steeds voeden?" en dan een breuk in het patroon om het nummer vooruit te laten gaan "When I'm Sixty-Four". Of overweeg de aanstekelijkheid van deze simpele regel (mijn excuses om dit in je hoofd te krijgen): "Geef me een pauze, geef me een pauze, breek me af met een stuk van die Kit-Kat-bar." In dit geval is het patroon nog duidelijker, omdat de tweede regel een volledige herhaling van de eerste regel is.

Hier zijn twee populaire klassieke voorbeelden: (ter voorkoming van schending van het auteursrecht gebruik ik materiaal dat als een beetje kan worden beschouwd ... oud. Kijk voorbij de stijl en overweeg hoe effectief het concept werkt!)

Vivaldi

De lente van Vivaldi begint met een eenvoudig één staafmotief (1) en herhaalt het vervolgens woordelijk (2). Dit heeft een patroon in onze geest gevestigd en stelt onbewust onze verwachtingen in dat we het patroon voor de derde keer zullen horen. Hij trotseert echter onze verwachtingen en neemt de melodie in een nieuwe richting (3). Als je naar het stuk blijft luisteren, kun je op een nog grotere schaal horen dat hij dezelfde vier balken opnieuw herhaalt op een stiller dynamisch niveau. Tegen het einde van die 8 maten hebben we hetzelfde twee keer gehoord. Een derde keer horen zou vervelend worden, dus Vivaldi wacht net lang genoeg om ons in een nieuwe richting te brengen.

Mozart

Het volgende voorbeeld komt van Mozarts Symfonie # 40 in G-mineur waarin hij de Regel van Drie op twee niveaus gebruikt. Hij begint met een drie-noot-idee (1) dat zich herhaalt (2), maar verrast ons voor de derde keer door op te springen naar de Bb (3). Vervolgens gebruikt hij dat hele motief om dezelfde structuur in te stellen. Staven 5-8 (B) zijn een herhaling van staven 1-4 (A) maar met veranderingen in toonhoogte. Ook al is de herhaling niet precies hetzelfde, merk dan dat je nog steeds het gevoel hebt dat er een patroon is vastgesteld. Het motief twee keer spelen is net genoeg voordat we naar voren worden getrokken in een nieuwe richting (C). Mozart gebruikt deze techniek constant; als je er eenmaal naar luistert, hoor je het in bijna alles wat hij schrijft.

Hoe u dit kunt gebruiken

Geen enkele van deze informatie zal ons veel goed doen op een conceptueel niveau, dus hoe kunnen we dit idee gebruiken om ons eigen schrijven te verbeteren? Enkele eenvoudige suggesties:

1. Als een manier om momenten in je muziek te identificeren die ofwel te saai zijn of te lang duren. Luister naar je liedjes voor die plekken die je het minst opwinden en je zult vaak een fout kunnen maken in een of ander idee dat te veel is geworden. Kun je het lied inkorten door onnodige herhalingen weg te halen die je hele ding naar beneden slepen? Als je niet iets herhaalt om een ​​patroon te maken dat op het punt staat te worden verbroken, zorg er dan voor dat je begrijpt waarom je het herhaalt of dat je je luisteraar misschien verveelt.

2. Als springplank voor creativiteit. Het toepassen van de formule 'idee, herhaling, variatie' kan zelfs een heel bevrijdend gevoel zijn als je vastzit te staren naar een lege pagina of lege sessie. Schrijf gewoon een paar notities, zelfs een idee van drie noten. Herhaal het nu. Schrijf een derde balk die het een nieuwe richting op gaat en plotseling heb je de openingsbalken voor een nieuw muziekstuk. Herhaal die 4 balken en neem het vervolgens in een nieuwe richting. Spoel en herhaal, en voor je het weet heb je een substantiële samenstelling op je handen waarmee je echt kunt beginnen werken. OK, dat klinkt makkelijker gezegd dan gedaan, maar voordat je het uitlacht, is het de eenvoudigste apparaten die bijna altijd het meest effectief zijn.

De bovenstaande voorbeelden laten zien hoe je horizontale interesse kunt behouden (het lineaire verloop van de tijd). In de volgende tutorial zullen we onderzoeken hoe de Rule of Three kan worden gebruikt om zowel verticale interesse als duidelijkheid te creëren.