Progressieve versus interlaced video-opnames kiezen

Je hebt waarschijnlijk een toename van aantallen gezien-1080p, 1080i, 720p en 24p, 25p 30p, 60p en 60i-op televisies en camera's, vaak op een glanzend zilver of gouden embleem. Je weet misschien dat deze cijfers vaag over videokwaliteit gaan, maar de exacte betekenis van deze cijfers is begrijpelijk duister. Zelfs voor professionals kunnen ze meer dan een beetje verwarrend zijn!

De eerste drie cijfers verwijzen naar het aantal lijnen op een sensor of scherm. De tweede vijf cijfers verwijzen naar het aantal beelden per seconde dat een videobeeld wordt opgenomen of afgespeeld. De letters i en p, waar de tutorialtitel naar verwijst, staan ​​voor interlaced en progressief, de belangrijkste manieren waarop videobeelden worden gemaakt. Deze drie technologieën - aantal regels, aantal frames per seconde en de manier waarop de afbeeldingen worden opgenomen en weergegeven - zijn grote factoren bij het bepalen van de resolutie en kwaliteit van uw videobeeld..

Deze tutorial behandelt de laatste set: geïnterlinieerde en progressieve methoden voor het maken van videobeelden. Dit zijn de twee keuzes voor het opnemen en weergeven van videobeelden, elk met hun sterke en zwakke punten. Deze tutorial helpt je bij het kiezen en gebruiken van elk van zijn beste eigenschappen.

Progressieve video-opname en weergave

Laten we even teruggaan naar de tijd van de ouderwetse bioscoopfilm. Met een filmcamera wordt beweging gemaakt door de ene foto snel achter elkaar na de andere op te nemen. Dit beeld wordt op dezelfde manier afgespeeld, geprojecteerd: het ene na het andere beeld snel achter elkaar. Dit creëert de illusie van beweging uit stilstaande beelden, net als een flipboek. Dit is een progressieve set van afbeeldingen of frames.

In de digitale wereld werkt progressieve video ongeveer op dezelfde manier: nog steeds digitaal na digitaal; 24 van hen per seconde in traditionele bioscoopfilms, oplopend tot 30, dan 60 enzovoort, waarbij elk afzonderlijk beeld snel achter elkaar op het scherm flitst. Hoe hoger de framesnelheid, hoe vloeiender de illusie van beweging.

Tot nu toe, zo goed. Maar waarom geïnterlinieerd uitvinden? Was niet progressief goed genoeg?

Geïnterlinieerde video-opname en weergave

Nou ja, en nee.

Interlaced heeft zijn wortels in uitzendingen. Televisiezenders hadden een manier nodig om goed-genoeg videobeelden op je scherm te persen met zo min mogelijk bandbreedte. Interlacing was het antwoord.

Stel je de film nog steeds voor zoals eerder beschreven. Neem nu een wisser en wis afwisselende lijnen in elk frame. Oneven frames blanco de ene helft van de afbeelding, zelfs frames blanco de andere. Ook al ziet het oog slechts een half beeld elke keer dat je brein een geheel samenstelt.

Een voorbeeld van hoe geïnterlinieerde afbeeldingen werken

Met vaste bandbreedte en een hoge verversingssnelheid (60i, bijvoorbeeld, dat is 60 geïnterlinieerde beelden per seconde), interlaced video leverde een hogere ruimtelijke resolutie op dan progressieve opname en transmissie in staat waren te verschaffen. interlacedgemaakt voor een betere kijk op televisie-uitzendingen.

Omdat de halfbeelden van interlaced sneller worden verwerkt dan een progressieve opname, is er minder tijd voor het onderwerp om binnen de opnametijd te bewegen en dus kan de beweging helderder en schoner zijn. Door een beeld progressief vast te leggen in de traditionele filmbeelden van 24 frames per seconde, kan het onderwerp binnen dezelfde opnametijd bewegen, wat resulteert in wat vervaging, hetzelfde als je zou vinden in een langere fotocamera-opname.

Dus dat is beter?

Met de snelheid waarmee beelden worden opgenomen en weergegeven, ben je je duidelijk niet bewust van het proces, of het nu progressief of interlaced is; het menselijk oog kan het niet bijhouden en de actie moet er glad uitzien, ongeacht welk systeem wordt gebruikt. De afgewerkte resultaten kunnen echter een geheel ander uiterlijk aan een productie opleveren.

Onze 'stills'-analogie van vroeger staat niet helemaal op omdat we het nu hebben over digitale sampling en als we' stil 'zeggen, bedoelen we eigenlijk beeldgegevens. Gegevens nemen ruimte in beslag en vereisen tijd om te worden gecodeerd en gedecodeerd; alleen milliseconden maar dat eist zijn tol van de geheugenruimte en verwerkingssnelheid.

Computermonitoren geven video progressief weer, één stilstaand beeld of frame achter elkaar, dus wanneer een geïnterlinieerde opname op een progressieve monitor wordt afgespeeld, kunnen dingen uiteenvallen en kunnen rare lijnen duidelijk worden, met name bij snelle bewegingen, aangezien de progressieve weergave probeert omgaan met de geïnterlinieerde afbeelding.

Een geïnterlinieerde film die op een progressieve monitor wordt weergegeven, geeft de ontbrekende 'halve' beeldlijnen weer 

Stelt u zich twee films voor: één film die progressief is opgenomen en één die interlaced is opgenomen. Speel de progressieve via een traditioneel uitzendsysteem dat interlaced codering gebruikt en het systeem redelijk goed zal spelen. Niemand zal opmerken dat het beeld interlaced is. Maar neem de geïnterlinieerde video en speel deze af op een computerscherm of moderne HD-tv die progressief scannen gebruikt en de problemen beginnen. De helft van de gegevens was er nooit in de eerste plaats, dus het systeem probeert progressieve beelden te maken van halve 'stilstaande beelden', waardoor de ontbrekende lijnen duidelijk worden, vooral bij snelle bewegingen.

 Welke methode te gebruiken bij het filmen

Als je gedwongen wordt om een ​​methode te kiezen, zou het progressief zijn. Computerbeeldschermen geven progressief weer, moderne HD-televisies worden geleidelijk weergegeven en ondanks de mogelijke aantrekkingskracht van snellere interlaced framesnelheden krijgt u altijd maar de helft van de gegevens op het scherm, zelfs wanneer de opname wordt weergegeven op een geïnterlinieerd systeem.

Record in progressieve, meestal

Ongeacht de HD-grootte, was de framesnelheid voor de meeste films (en is nog steeds) 24 progressieve frames per seconde. We zijn eraan gewend, we herkennen het (op een onbewust niveau) en als filmmakers kunnen we gebruik maken van deze onbewuste verwachting.

Hoewel de hogere framesnelheden die samenhangen met geïnterlinieerde video verleidelijk kunnen zijn, geven ze je een hardere uitstraling, terwijl de kleine beweging die binnen elke video is toegestaan 24p capture kan warmte toevoegen aan het onderwerp dat te scherpe interlaced of hogere framesnelheid progressief filmen kan wegnemen.

De uitzondering op deze aanbeveling is als uw project voornamelijk gaat over het vastleggen van iets dat snel beweegt: een sportwedstrijd of vogels aan de kust, bijvoorbeeld. Progressieve opname zal waarschijnlijk nog steeds de juiste keuze zijn, maar het is mogelijk 60i geeft je de vloeiende beweging die je zoekt. Het is de moeite waard om zelf een test te doen om het verschil tussen de twee te voelen.

Welke methode u ook kiest, blijf bij uw productie. Als je interlaced interlaced hebt gefilmd, bewerkt, rendert en afspeelt. Als je progressief hebt gefilmd, doe dat dan ook progressief.