Share
Wat je gaat creërenVoordat we beginnen, hebben we een woord of zin nodig om aan te werken. Voor dit doel koos ik de uitdrukking: عيد سعيد (Eid Sa'eed).
De exacte vertaling is 'Happy Holiday' en kan op dezelfde manier worden gebruikt als een niet-confessionele seizoensgroet.
Voor een beetje culturele context: het woord eid alleen gebruikt, verwijst niet naar een specifieke vakantie, maar naar een feestdag van een bekentenis, evenals verjaardagen, jubilea enzovoort. Eid el-Fitr is de viering die de maand Ramadan afsluit; Eid el-Milâd is kerstmis; eid sanawi is een jubileum.
Het is dan ook een leuk multifunctioneel onderwerp om mee te werken, dat bijvoorbeeld kan resulteren in een wenskaartontwerp. Maar ik heb geen idee, voor het schrijven van deze les, wat ik zal eindigen. Laten we dan samen gaan door het creatieve proces dat volgt.
Het eerste dat ik met mijn gekozen zin doe, is het opschrijven om te zien waarmee ik werk. Hoeveel letters heb ik? Welke ruwe vormen zijn ze? Zijn er herhalingen? Valt er iets opvalt?
Wat meteen duidelijk is, is dat de twee woorden uit dezelfde letters bestaan, behalve de toegevoegde س in سعيد. Er is een sterk patroonpotentieel. Ik maak ruwe schetsen, hieronder, en lijn de letters uit die gemeenschappelijk zijn (linksboven was een snelle schets om de latente vormen in de woorden te zien, hoewel dat nergens toe leidde.) De ي en د zijn precies hetzelfde, maar ع heeft twee verschillende vormen (initiaal en mediaal), hoewel ik het in beide woorden waarschijnlijk tot het begin kan beperken. Ik zou kunnen spelen op hun gelijkheid, met س als de joker, de variatie.
Een repetitief patroon dient om zo'n idee te versterken, dus daar kijk ik naar. Waarom heb ik niet een gelijk ontwerp van het woord عيد, met de س geïnterpoleerd in een andere stijl of kleur om سعيد waar nodig te lezen?
Ik vind dit idee erg leuk. Het ziet er niet alleen geweldig uit, maar ook als een kaart of een grotere afdruk, maar ook als pakpapier. Er is veel dat ik ermee kan doen. Dus ik ga door. Dit was gemakkelijk - het kan veel schetsen en uithalen vergen om een goede compositie te bemachtigen. De volgende stap is om van dit idee een volledig gedetailleerd ontwerp te maken.
Ik moet beslissen over de stijl waar ik عيد in wil schrijven, als een zelfstandig woord.
Ik kijk er even naar om het perfect symmetrisch te maken, omdat het net binnen het rijk van mogelijkheden ligt met de letters die ik hier heb, maar ik besluit dat het te beperkt is. ع en ح kunnen heel natuurlijk symmetrisch worden gemaakt, dit is hun aard (zie Anatomie van de Lettervormen), maar د is echt niet op dezelfde manier gestructureerd.
Ook, terwijl ik dol ben op symmetrie, is het visueel interessanter om met "symmetrie MAAR" te werken. Daarmee bedoel ik een ontwerp dat maar net asymmetrisch is. Dat geeft het een draai, een visuele spanning die interesse toevoegt, zoals een gerecht opfrissen. Mijn schets neemt dan deze richting.
Op dit punt neem ik enkele van mijn kalligrafische referenties op voor inspiratie. Ik blader door boeken op zoek naar een interessant gevormde ع of een د die me een startpunt zou kunnen geven. In plaats daarvan stuit ik op een heel interessante س:
Wat me opvalt in deze brief is de lange, vloeiende staart, iets dat ik nog nooit eerder ben tegengekomen. Ik kan mijn geïnterpoleerde س zien terwijl ik het woord onderstreep met deze lange, elegante staart. Het is dus geregeld. Ik wil het gebruiken als een startpunt en het woord عيد eromheen ontwerpen. Het is het omgekeerde van wat ik dacht dat ik zou doen, maar dat is niet ongebruikelijk. Een creatief proces is nooit lineair - je moet openstaan voor plotselinge richtingsveranderingen, backtracking of andere ideeën die onderweg uit het niets komen.
De korte voorbeeldtekst die ik heb bevat niet al mijn letters, alleen د. Maar dat is meer dan genoeg, want ik ben niet van plan om de letters te kopiëren, alleen om een gevoel te krijgen voor de algehele stijl, en vandaar het woord van binnenuit te construeren.
Ik schets de letters die ik in het voorbeeld zie en herhaal ze op zoek naar een constructiemethode. In de schets rechtsonder heb ik een raster uitgewerkt voor het tekenen van de letters, gebaseerd op klassieke hoeken: 45º en 60º.
Hoe heb ik de hoeken bepaald, zou je kunnen vragen? Ik gebruik het vierkante raster van mijn schetsboek, dat in dit geval subtiel is en bestaat uit de stippen die je op de pagina kunt zien. De truc is handig: op een vierkant raster (bijvoorbeeld op ruitjespapier) kun je een hoek van 45º tekenen door de hoeken van de vierkanten met elkaar te verbinden, en een hoek van 60º door de hoeken van elk ander vierkant te verbinden.
Het is nu tijd om aan de daadwerkelijke tekening te beginnen.
Het proces vanaf hier kan volledig digitaal worden gedaan, met Adobe Illustrator of iets dergelijks, en vervolgens worden afgedrukt of op het scherm worden gebruikt. Dat is echter oninteressant. Ik ga wat oude technieken gebruiken om dit patroon volledig met de hand te maken.
Om te beginnen, omdat de stijl die ik kies heel precieze hoeken en uitlijningen omvat, teken ik het op ruitjespapier, wat een veel gedetailleerdere versie is van het gestippelde raster van mijn schetsboek.
Dit is mijn constructieschets, overgebracht naar het grafiekpapier voor een meer precieze constructie. Hieronder is een close-up; je kunt zien dat ik besloten heb 4 vierkanten te hebben als mijn hoogte, en een afstand van 3 vierkanten tussen pieken, naast de hoeken die ik al heb gedefinieerd. Wat we hier hebben is dat alle lijnen die de bron onder ogen zien (dwz het begin van de schrijfregel) zich in een hoek van 60º bevinden, en dat al diegenen die aan het eind staan een steilere hoek van 45º hebben, en dat op zich al consistentie heeft gecreëerd overal.
Vervolgens definieer ik de dikte van de lijn zoals hieronder weergegeven, die horizontaal wordt gemeten. Diagonale metingen zijn ingewikkeld en het is te gemakkelijk om in de war te raken, dus we meten altijd op horizontaal of verticaal, door lijnen te projecteren.
Hier is de lijndikte, gemeten op deze manier, 1,5 vierkanten, wat ook de breedte van de ruimte tussen de letters is. Ik deed dit op de centrale letter, de ي eerst omdat het een tand is en daarom onze startreferentie. Vervolgens heb ik dit toegepast op de andere twee letters, omdat hoewel hun vorm anders is, ze (in deze stijl) zijn gearticuleerd op een basisstam die identiek is aan een tand.
Nu voor de detaillering van de د. Deze letter is hier driehoekig van vorm, maar heeft een binnenruimte die de stengel scheidt van een driehoekige voet. Ik moet de ruimte definiëren en de voet daarvan laten voortkomen.
Omdat dit een is innerlijke ruimte (zie Verhoudingen en Afstand), ik wil het kleiner dan het letterspace, gemarkeerd met 1 hieronder. Laten we het halveren en het 3/4 van een vierkant maken (dit is niet moeilijk te vinden op het grafiekpapier). Nadat ik de horizontale lijn heb toegevoegd die de dikte van de basislijn definieert, markeer ik deze afstand aan de onderkant van de د-tussenruimte (2) en vervolgens aan de monding (3).
Ik voeg me dan bij deze punten, maar ik stop de lijn waar deze de kant van de letter snijdt. Dit is de voltooide د. Zoals je linksonder kunt zien met lichte potloodstrepen, speel ik met het idee om deze overdreven scherpe voet af te hakken. Als ik dat doe, zal de snijlijn nog steeds de algemene logica volgen waarmee ik werk en een hoek van 60º hebben.
Voor de ع laat ik een klein beetje afwijken van het systeem, omdat deze letter zo gevormd is dat het er veel te beperkt uitziet als ik het rigide volg. Lijn 1 voert wel het patroon van 45º lijnen uit, maar lijn 2 verbindt eenvoudigweg de twee punten die moeten worden verbonden. Merk op dat dit deel van de brief boven de algemene "bâ-hoogte" staat, dus het adverteert zichzelf als zijnde "boven de norm".
Vanaf het puntje van dit bovenste deel laat ik een "orthodoxe" lijn vallen om het einde van de basislijn van deze brief te vinden, en de ع is voltooid.
Hier ziet u hoe het woord عيد er nu uitziet.
Het enige wat overblijft is de س. Hier is weer een detail uit mijn schetsen dat laat zien hoe het in een driehoek is gegraveerd.
Het punt van de driehoek is niet het begin van de letter, dus ik zou dat niet moeten gebruiken om de afstand te bepalen. In plaats daarvan, door de meting voor de letterspace te herhalen, teken ik de kortere zijde van de س.
Nu teken ik een lijn van 45º door het punt waar de vorige regel de bovenkant van de basislijn doorsnijdt. Waar dat de 4-vierkante hoogte bereikt, dat is de top van de letter, en van daaruit laat ik een laatste regel vallen om de langere zijde van de letter te definiëren..
Het enige dat nu overblijft, is om de binnenruimten te maken, door een proces dat lijkt op wat we met د hebben gedaan, behalve dat ik ze nog kleiner maak, een kwart van de oorspronkelijke letterspace. Dit is nodig omdat hier د en س precies dezelfde ruimte innemen, maar س heeft een extra spatie en extra tand.
Uiteindelijk teken ik in de vrije hand. Merk op dat zelfs toen ik het puntige uiteinde van de د afhakte, ik dit spiegelde met een vergelijkbare snede in de س.
Nu om dit te inkt zodat ik beter kan zien.
Ik heb nog steeds de punten die ik moet plaatsen. Ik ben echt vrij met hun grootte en plaatsing, dus ik probeer enkele mogelijkheden in potlood voordat ik het finaliseer. Om ze in een goede uitlijning te plaatsen, verleng ik een lijn vanaf de zijkant van de ي als een gids.
Tekening is klaar! Ik kan nu verder gaan met het maken.
Ik knip het woord uit en plak het op karton of onbuigzaam papier. Het moet sterk zijn, maar nog steeds gemakkelijk te snijden. (Een lijmstift is hier ideaal voor, maar ik heb er niet één die rondslingert.)
Met een kunstmes met een nieuw mes en een metalen snijrand knip ik het woord uit. Het is gemakkelijker om de punten (en krommen in het algemeen) te knippen als u het papier tijdens het snijden draait, in plaats van het mes veel te draaien.
Dit is nu een stencil die ik kan gebruiken om het motief op een stuk aquarelpapier te tekenen en het zo nodig te herhalen. Vergeet niet om de س alleen om de andere keer te tekenen!
Het enige dat overblijft is de kleuring. Ik schilder عيد in violet, losjes, want het ontwerp is vrij scherp en precies en ik wil dat een beetje verzachten.
Het geïnterpoleerde Ó volgt in het oog springend rood.
Voor de puntjes gebruik ik gouden gouache.
Zo ziet de compositie er nu uit ...
Ik speel met het idee om de lege ruimte te vullen met een subtiel arabesk patroon, zoals te zien in sommige historische patronen (zie Inleiding). Maar ik denk dat het de frisse eenvoud van dit patroon zou wegnemen, en in elk geval is mijn smaak meer eigentijds, dus ik ga voor een hedendaags equivalent: spatten!
Hier is dan mijn laatste patroon. Het riep zowel oude als nieuwe kennis op, met een goede dosis buitenhuis denken.
Deze cursus heeft je hopelijk de tools gegeven om je eigen verkenning van Arabische kalligrafie als een creatieve discipline te beginnen. Het is nu jouw beurt om iets van jezelf te maken, maar onthoud dat dit slechts het begin is. Dit is een enorm en diep veld, waar geen snelkoppelingen zijn. Voel je niet zelfbewust over je vroege ontwerpen, want de enige manier om beter te worden is door veel fouten te maken. Hoe meer je eraan geeft, hoe meer je terugkrijgt!
Accentsconagua