Share
De overgrote meerderheid van de fotografen maakt tegenwoordig gebruik van digitale camera's vanwege het gebruiksgemak, de onmiddellijke bevrediging van het voorbeeld, de eenvoudige opslag, het gemak van het maken van vele kopieën en het delen en vele andere redenen. Maar toch blijven velen trouw aan het filmen en zweren, vooral vanwege de hoge kwaliteit en het dynamische bereik, het nostalgische en ware gevoel en de lagere apparatuurkosten..
Met film komt het allemaal neer op een emulsie met zilveren componenten die fungeren als een jas waarop afbeeldingen worden vastgelegd en die sinds de beginperiode waarin het werd gebruikt aanzienlijke verbeteringen in kwaliteit en eigenschappen heeft aangebracht.
Emulsie is een lichtgevoelige coating op fotografisch papier of film die bestaat uit fijne korrels zilverhalidezouten (gesuspendeerd in gelatine) met variabele kristalgroottes die de gevoeligheid, het contrast en de resolutie van de film bepalen. Wanneer filmemulsie wordt blootgesteld aan licht, vormt deze een onzichtbaar beeld, waaruit later een zichtbaar beeld kan worden onttrokken door een reeks chemische processen tijdens de ontwikkeling.
De grootte, vorm en nabijheid van deze zilverhalogenidezouten hebben rechtstreeks invloed op de korrel- en filmgevoeligheid voor licht, van fijne nerven (minder gevoelig voor licht) tot grofkorrelig (gevoeliger voor licht).
Film valt voornamelijk in een van de twee categorieën: kleurenfilm en zwart-witfilm. Bij kleurenfilm lijkt het beeld meer op wat het oog ziet en in werkelijkheid verband houdt, maar men moet voorzichtig zijn met belangrijke kleurzweem en tintvariaties. Met zwart-witfilm is het beeld meer een interpretatie van de werkelijkheid. Het vereist meer aandacht als het gaat om licht- en beeldcomponenten (zoals vormen, vormen, textuur ... enz.), Maar is vergevingsgezinder in termen van blootstelling.
Zodra een film is verwerkt, kan de afbeelding worden afgedrukt op chemisch gecoat papier, en worden gescand voor verdere digitale manipulatie en online delen, en vervolgens digitaal worden opgeslagen.
De meest populaire kleur en zwart-wit filmformaat is de 35 mm-film, die als volledig beeld wordt beschouwd. Camera's maken meestal frames van 24 x 36 mm op een lange filmrol, met voldoende lengte voor 12, 24 of 36 frames.
Het is ook bekend als 135-film, wat een term is die Kodak introduceert, en wordt geleverd als rollen verpakt in lichtdichte metalen cassettes die het laden van daglicht mogelijk maken. 35 mm-film kan overal in alle laboratoria worden verwerkt en 35-mm camera's, lenzen en apparatuur zijn het meest beschikbaar van alle filmcameratypen.
Een grotere filmomvang is de 120 mediumformaat film en wordt gedekt door ondoorzichtig papier en strak opgerold op een plastic spoel. 220 film heeft dezelfde afmetingen als 120, maar mist de papieren achterkant waardoor er meer film op de spoel past. Het gebrek aan bescherming betekent dat de meeste middelgrote camera's niet zijn uitgerust om 220 ...
Film in het middenformaat wordt in veel beeldverhoudingen opgenomen, afhankelijk van de gebruikte camera of kaderinvoeging, waarbij de meest populaire formaten 6x4.5cm, 6x6cm en 6x7cm zijn.
6x4.5cm is een rechthoekig formaat. De werkelijke afbeeldingsgrootte van dit formaat is ongeveer 56 x 42 mm, met 16 belichtingen per 120 rol.
Het iets grotere 6x6cm-formaat heeft een vierkant formaat. De uiteindelijke afbeelding kan later worden bijgesneden tot een formaat met meer voorkeur (met een verticale of horizontale oriëntatie). De werkelijke afbeeldingsgrootte van dit formaat is 56 x 56 mm, met 12 belichtingen per 120 filmrol.
Grotere formaat camera's bestaan, waaronder 6x7cm, 6x9cm, 6x12cm en zelfs 6x17cm. Deze camera's komen minder vaak voor, maar kunnen verbluffende beelden produceren.
Folie is meestal een groot filmformaat dat wordt geleverd in afzonderlijke vellen in plaats van rollen. Deze vellen zijn verpakt in dozen van 10, 25 of 50 vellen per doos. De meest voorkomende afmetingen van velletjes zijn 4x5 inches en 8x10 inches, maar ook andere maten zijn te vinden.
Foliefolies worden in houders geplaatst en in de camera geplaatst, zodat er opnamen kunnen worden gemaakt. Elk vel heeft aan één kant een inkeping aan de rand die de fotograaf helpt bepalen in welke richting de film moet komen bij het invoegen en veranderen in het donker.
Wanneer de belichting is gemaakt, worden de houder samen met de film uit de camera verwijderd en wordt er een nieuw blad ingevoegd voor de volgende opname.
De gevoeligheid van een film voor kleuren wordt ingesteld tijdens het productieproces en deze verschilt tussen kleurenfilm en zwart-wit (monochrome) film.
In zwart-witfilm is de emulsie gewoonlijk gevoelig voor alle kleuren van het zichtbare spectrum en zelfs voor kortere ultraviolette (UV) golflengten. Dit is natuurlijk anders dan wat het menselijk oog van nature gewend is en ziet.
In kleurenfilm wordt emulsie gemaakt in meerdere lagen op elkaar gestapeld, zodat dat deel alleen gevoelig is voor blauw, een deel gevoelig is voor blauw en groen, en een deel in de eerste plaats gevoelig is voor rode kleur. De meeste gefabriceerde kleurenfilms zijn ingesteld om een nauwkeurige kleurbalans te geven bij opnamen op een daglicht.
De filmsnelheid wordt meestal uitgedrukt in de Amerikaanse ASA-classificatie of de Europese DIN-classificatie. ASA is voor alle doeleinden identiek aan de ISO-classificatie. Filmsnelheid dient precies hetzelfde doel dat de ISO doet bij digitale fotografie.
Hoe hoger de filmsnelheid (algemeen bekend als snelle film), hoe gevoeliger het is voor licht en hoe grover de beeldkorrel zal zijn. Hoe lager de filmsnelheid is (algemeen bekend als langzame film), hoe minder gevoelig het is voor licht en hoe fijner beeldkorrel zal zijn.
Graan in filmfotografie is het equivalent van ruis in digitale fotografie, hoewel graan soms een esthetische aantrekkingskracht lijkt te hebben en soms zelfs wordt gezocht om zijn interessante visuele effect.
In het algemeen beïnvloedt filmkorrel de scherpte en fijne details van het beeld met een hogere korrel, waardoor soms de continue toongradatie en het randcontrast worden verbroken.
De grootste uitdaging voor filmfabrikanten is het verhogen van de filmsnelheid, waardoor ze gevoeliger worden voor licht, zonder de korreligheid te vergroten en de scherpte van het beeld te verminderen, om zo minuscule afbeeldingsdetails en lokaal contrast te behouden.
Het belangrijkste verschil tussen professionele en niet-professionele film is dat professionele film is ontworpen om zijn optimale prestaties te leveren bij het verlaten van de fabriek en moet onmiddellijk worden gekoeld tot gebruik. Het moet ook worden verwerkt zodra het wordt blootgesteld.
Niet-professionele of amateurfilm daarentegen is zo ontworpen dat er extra opslagtijd mogelijk is, terwijl deze bij camera's en thuis of in de studio wordt bewaard totdat ze wordt belicht. Het kan worden bewaard bij kamertemperatuur en hoeft niet te worden verwerkt zodra het wordt blootgesteld.
Professionele film is iets duurder dan niet-professionele film voor dezelfde filmsnelheid en -grootte. Niet-professionele film is in geen geval inferieur aan professionele film. Elk type heeft zijn eigen gebruik, doeleinden en publiek waarbij niet-professionele films de hele tijd door professionals worden gebruikt.
In elk geval zijn enkele van de meest voorkomende oorzaken van schade aan film vocht, opslag bij fel licht of blootstelling aan chemische dampen. Kleurenfilm en snelle film zijn bijzonder vatbaarder voor beschadiging dan zwart-witfilm en langzame film. Als je de film in de koelkast laat verzegelen, zou het in het algemeen prima moeten zijn, soms zelfs na de houdbaarheidsdatum.
Houd er rekening mee dat de film die eenmaal uit de koelkast is gehaald, moet opwarmen tot kamertemperatuur. Als u de film niet in een verpakking verpakt en te snel opnamen maakt, kan er condensvorming optreden en de film verpesten. Ook als je buitenshuis fotografeert bij koud weer, zorg er dan voor dat je de film warm houdt in je zak totdat het tijd is om te laden en te schieten.
Als de film niet direct na de belichting wordt verwerkt, bewaar deze dan op een droge, koele, donkere plaats uit de buurt van vocht en fel licht, zoals in een kast. Als je het terug in de koelkast wilt bewaren, sluit het dan af in een luchtdichte doos of een zak met een zipfolie met een pakje silicagel.
Digitale fotografie heeft de wereld de laatste tijd stormenderhand veroverd, en steeds meer fotografen zijn overgestapt op de nieuwe trend, van wie sommigen misschien nooit terugkijken.
Voor anderen blijft film de echte deal. Elk medium heeft zijn eigen sterke en zwakke punten. Uiteindelijk is het altijd aan het individu en zijn smaak om te beslissen welke weg te gaan. Het hoeft echter niet echt de ene of de andere kant te zijn. Of je nu van film houdt of van digitaal houdt, je kunt nog steeds experimenteren en met beide spelen.
Accentsconagua