Share
In het midden van de 'New Deal' van president Roosevelt, werd een groep bijeengebracht om de gevolgen van armoede in plattelandsgebieden in de Verenigde Staten tijdens de Grote Depressie te bestrijden. De Farm Security Administration wordt echter niet zo vaak herdacht vanwege zijn rehabilitatie-inspanningen als de foto's en het team dat ze heeft gevangen. Hun werk definieerde niet alleen de moderne fotojournalistiek en schilderde een beeld van de Grote Depressie, maar veranderde de wereld.
Aan het begin van 2009 vielen de Verenigde Staten en de wereld neer in grootschalige economische achteruitgang. Zelfs vandaag geneest onze samenleving nog steeds van en bestrijdt de gevolgen van wat bekend is geworden als 'De grote recessie'. Met een naam die de laatste grote economische crisis uitschakelde, verbleekte de situatie in 2009 in vergelijking met de chaos veroorzaakt door de Grote Depressie. 1930 was Amerika in slechte staat en de overheid ondernam enorme stappen om de zaken weer op de goede weg te krijgen.
De Roosevelt-administratie was in staat om het congres in 1933 te krijgen voor de 'Eerste New Deal'. Door infrastructuurprojecten te financieren en hervormingen door te voeren, hoopte de administratie banen en verlichting te bieden voor de duizelingwekkende werkloosheid tijdens de Grote Depressie, terwijl tegelijkertijd pogen de Amerikaanse economie weer op één lijn te brengen. De First New Deal zorgde voor projecten zoals de Tennessee Valley Authority en de Public Works Administration.
In 1935, als onderdeel van de "Tweede New Deal", werd de Farm Security Administration (FSA) opgericht. Het hoofddoel van de FSA was om de voorwaarden en middelen voor boeren te verbeteren door een geschiktere omgeving voor landbouwgroei te creëren. Je zou het je misschien niet realiseren, maar de Grote Depressie en de Dustbowl-crisis in de lagere staten in het midwesten waren met elkaar verbonden. Hele boerderijen veranderden in stof en bliezen weg. Een deel van de missie van de FSA was om te voorkomen dat dit opnieuw zou gebeuren door de landbouwtechnieken te verbeteren, maar de FSA werd vooral bekend door zijn informatiedivisie.
Aan de leiding van de Information Division stond Roy Stryker, een hobbyfotograaf en overheidsfunctionaris die in de Eerste Wereldoorlog had gediend. Stryker ging op zoek naar een ambitieus fotodocumentair project dat het verhaal zou vertellen van de strijd waarmee Amerika wordt geconfronteerd en de inspanningen van de regering om hulp te bieden.
De "Second New Deal" heeft ook de Works Progress Administration gemaakt, later de werkingsadministratie en de WPA genoemd.
In de loop van het zevenjarig bestaan van de FSA werden elf fotografen door Stryker gekozen als documentairemakers. Hoewel hun namen nu gemakkelijk herkenbaar zijn in de kunstwereld, waren ze in die tijd een mengzak van professionals uit verschillende lagen van de bevolking.
Het waren Jack Delano, Walker Evans, Dorothea Lange, Russel Lee, Carl Mydans, Gordon Parks, Arthur Rothstein en John Vachon
Stryker nam vertrouwen in zijn team en zou algemene thema's en geografische gebieden toewijzen, maar gaf de fotografen uiteindelijk de vrijheid om hun opdrachten te documenteren zoals zij dat nodig achtten.
Zijn agenda was dat de foto's de social engineering-idealen van The New Deal versterken, in wezen propaganda om het publiek ervan te overtuigen dat de regering geld moest uitgeven en alle mensen die lijden leed.
Het project zou zo veel meer worden dan dat. Tegenwoordig wordt het beschouwd als een van de mooiste voorbeelden van moderne documentaire fotografie ter wereld. Laten we eens kijken naar een deel van het meesterwerk dat werd geproduceerd door FSA-fotografen.
Misschien is een van de beste voorbeelden van het werk van de FSA het beeld dat bekend staat als "Migrant Mother" van Dorothea Lange. In 1936, tijdens een reis door Niporno, Californië, ontmoette Lange een moeder en haar kinderen in een migrerend boerenkamp.
In een interview uit 1960 vertelde Lange aan het tijdschrift Popular Photography dat de moeder, later geïdentificeerd als Florence Thompson, net de banden van haar auto had verkocht om voedsel te kunnen betalen, terwijl het gezin leefde van nabijgelegen groenten en vogels die de kinderen rond hun kamp hadden gedood.
Terwijl de foto met de titel "Migrant-moeder" het meest herkende beeld van de ontmoeting van Lange werd, zijn er nog meer foto's vastgelegd met de FSA met de verweerde uitdrukking van Thompson terwijl haar kinderen om haar heen kruipen.
Gordon Parks is een van de bekendste FSA-fotografen, maar zijn cv van prestaties voor zijn dood in 2006 ging veel verder dan fotografie. Parks was een auteur, dichter, songwriter en regisseur. Geboren in Fort Scott, Kansas, verliet hij thuis op de leeftijd van 14. Parken landden uiteindelijk in Chicago, waar hij zich op 25-jarige leeftijd had gevestigd als een bekende freelance fotograaf.
Het werk van Parks trok de aandacht van Roy Stryker van de FSA, die hem in dienst nam. Tijdens Park's tijd met de FSA, werd een van zijn meest iconische beelden gecreëerd. Onder de titel "American Gothic", beeldt het beeld een portret af van Ella Watson, een overheidswerker die Parks had bevriend. Zijn gefotografeerde portret van haar heeft als onderwerp direct oogcontact met de camera die haar bezem vasthoudt terwijl de Amerikaanse vlag en een zwabber de achtergrond domineren.
De compositie van de foto weergalmde de beroemde "American Gothic" -schildering van Grant Wood en werd een symbool van het Civil Rights-verhaal dat zich in Amerika begon af te spelen. Na het werken met de FSA werd Parks de eerste Afro-Amerikaanse medewerker van het LIFE-magazine.
In de vroege jaren 1930 had Walker Evans naam gemaakt als fotograaf in het noordoosten. Hij trad in 1935 in dienst bij de FSA en werkte tot 1938 in de administratie. Veel van het werk van Evans richtte zich op families en hoe zij werden getroffen door de depressie..
In de jaren na zijn werk voor de FSA, zette Evans zijn fotografiewerk voort en werd uiteindelijk een schrijver voor TIME magazine, een redacteur bij Fortune magazine en het hoofd van de fotografie aan de Yale University. Een verzameling van zijn werk in het Museum of Modern Art getiteld "Walker Evans" reist nog steeds door het land voor tentoonstellingen in musea vandaag.
Jack Delano emigreerde vanuit Rusland naar de Verenigde Staten toen hij negen jaar oud was. Een begaafd kunststudent, Delano diende een verhaal in dat hij op de mijnbouwvoorwaarden van Pennsylvania aan Roy Stryker had gefotografeerd. Stryker huurde Delano in en voegde hem toe aan de loonlijst van de FSA.
Een van zijn meest iconische afbeeldingen toont vrouwelijke werknemers in een industriële spoorwegfaciliteit die mannen hebben vervangen die zijn opgeroepen voor de oorlogsinspanning. De vrouwen, in dienst als ruitenwissers, werden afgebeeld met een lunch in hun toilet bij C. & N.W. Spoorweg.
Het werk van Delano was sterk gericht op het documenteren van spoorwegterreinen en industrie. Delano onderscheidt zich van de andere FSA-fotografen doordat tegen de tijd dat hij bij de organisatie kwam, een groot deel van de effecten van de depressie was vervaagd en de Tweede Wereldoorlog in volle gang was. Delano bleef bij de FSA totdat het eind 1943 werd ontbonden.
De WPA, of Work Projects Administration, liep naast de FSA en financierde een enorme hoeveelheid werk door het hele land. Er wordt gezegd dat bijna elke stad in de Verenigde Staten een park, speeltuin, brug of school heeft die tijdens deze periode is gebouwd als onderdeel van een WPA-project. Kunstenaars, schrijvers, arbeiders en zelfs acteurs en musici werden ingezet voor ambitieuze opdrachten.
De fotografen die in deze periode in dienst waren, worden vaak overschaduwd door het elite FSA-team, maar hun werk was net zo belangrijk. Het leverde een enorm visueel archief op van bijna 200.000 foto's die nu samen met het FSA-werk online beschikbaar zijn. De reikwijdte van de foto's is enorm. Veel steden en elke staat zijn vertegenwoordigd. De online catalogus is het surfen waard, zelfs als u alleen zoekt naar foto's van plaatsen die u kent.
We leven nu in een andere wereld. Op elk moment hebben we toegang tot de enorme rijkdom aan menselijke kennis op mobiele apparaten in onze eigen zakken. Diezelfde apparaten kunnen foto's en video's maken en die media meteen met de wereld delen, en dat terwijl ze nieuws en informatie van meerdere bronnen en media ontvangen.
Toch lijkt het erop dat, met alle multimedia- en visuele stimuli die we consumeren, er maar heel weinig van komt in de buurt van het oproepen van dezelfde emoties en het vertellen van dezelfde soorten verhalen die de FSA-fotografen deden. De FSA werd geboren uit de behoefte van de overheid om zijn inspanningen te documenteren en te trompetteren, om de bevolking te overtuigen en te laten zien dat het niet alleen werkte om dingen beter te maken, maar dat het succes had.
Het project werd uiteindelijk meer dan alleen een propagandastuk. Het is een verhaal. Een verhaal van een tijd die we zijn gepasseerd en een tijdperk vervlogen. Niet alleen een van de oudere technologieën en verschillende politieke landschappen, maar hoe we de wereld om ons heen hebben bekeken. Het is een documentaire, het is kunst en misschien nog belangrijker - het is onze geschiedenis.
Accentsconagua